پژو از جان ایران چه می خواهد؟

شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ | 15 نظر

پژو از جان ایران چه می خواهد؟

هفته گذشته خبر حضور مدیرعامل شرکت پژو فرانسه در شرکت ایران خودرو و مذاکرات سخت و نفس گیر 10ساعته این دو منتشر شد، به همین دلیل با توجه به اهمیت این خبر تصمیم گرفتیم در ادامه نشست های تخصصی ، این بار مذاکره مدیران پژو و ایران خودرو را موضوع سومین نشست اینترنتی فعالان صنعت خودرو قرار دهیم.

 

 

در این میزگرد اینترنتی پرهیزی کارشناس صنعت خودرو از سرگیری این نوع مذاکرات را نشان دهنده علاقمندی شرکای خارجی به تداوم همکاری و حضور مجدد در بازاری با پتانسیل بالا که باوجود میل و اهداف اقتصادی سازمانی ترکش کرده بودند دانست و تصریح کرد: نکته مهم این است که در این بازگشت قدرت چانه زنی طرف های ایرانی افزایش پیدا می کند و می بایست به سمت عرضه محصولات جدید و به روز و ایجاد جوینت ونچر و انتقال تکنولوژی حرکت کنیم.

وی البته به این مذاکرات خوش بین است و  می گوید: از سرگیری مذاکره و گفتمان مذاکرات با یک شریک تجاری قدیمی نسبت به یک شریک جدید خارجی متفاوت است به همین دلیل می توان به اینگونه مذاکرات خوش بین بود.

وی درباره منتشر نشدن جزئیات این نشت نیز معتقد است: معمولاً مذاکرات اولیه در سطح مدیران میانی و در خصوص مسایل کارشناسی انجام می شود و تصمیم گیری های نهایی توسط مدیران ارشد در جلسات تکمیلی صورت می پذیرد و  این مذاکره هم احتمالاً به همین صورت دنبال شده و موضوعات جلسه منتشر نشده است.

ایران خودرو باید هوشمند باشد

در همین ارتباط فربد زاوه نیز با بیان اینکه بازار ایران جزو 15 بازار بزرگ خودرو جهان است اظهار کرد: اما باید توجه کنید بیش از نصف این بازار کمتر از 6500 دلار قیمت فروش دارد و 40% هم در حد 10 هزار دلار، در نتیجه با این قدرت خرید و البته عوارض نسبتا سنگین دولتی برای خودروهای نو، بازار چاره ای جز استفاده از خودروهای قدیمی ندارد.

وی ادامه داد: وضعیت پژو در ایران هم جالب است، قبل از خروج از ایران بیش از نصف فروش پژو در ایران اتفاق می افتاد و پژو یک شرکت تنبل با محصولاتی قدیمی شده بود. مقایسه 207 با 206 نشان دهنده این رخوت است.

زاوه همچنین با  ذکر این نکته که ایران خودرو موقعی می تواند از پژو امتیاز بگیرد که تحت فشار دولت نباشد افزود: ایران خودرو برای رسیدن به اهداف خود باید به دنبال اهرم فشار بر روی پژو باشد.

وی همچنین با بیان اینکه هم اکنون ایران خودرو برای مذاکره با پژو دو راه دارد گفت:بازگشت به اوایل دوران مدیریت آقای غروی و از سوی دیگر شروع مجدد سی کی دی.

این کارشناس با بیان اینکه خودرو سازی بعد غروی در ایران خودرو و ابراهیمی در سایپا، راه خود را گم کرده است تصریح کرد: اگر ایران خودرو در این مذاکرات هوشمندانه عمل نکند در نهایت تنها باید به یک قرارداد تولید اکتفا کند.

زاوه در پایان نیز گفت: واقعیت دیدگاه نسل دهه پنجاه با این عزیزان دو دهه قبل تر خیلی متفاوت است پس امیدوارم زودتر این عزیزان به این نتیجه برسند که این انرژی جوان و با آتیه بتوانند به زودی به کره جنوبی جدید تبدیل شوند.

در ادامه این میزگرد، شکرالله شکوهی دیگر کارشناس این حوزه در ابتدا به سابقه این مذاکرات اشاره کرد و گفت: متاسفانه معضل موجود در مذاکره با طرف های بین المللی این است که معمولا در پیش مذاکرات با توپ پر وارد می شویم ، در شروع مذاکرات روابط دوستانه است و در زمان نتیجه گیری با ترس از دست دادن یک تفاهم نامه با طرف خارجی، کوتاه آمدن و گذشتن از اهداف اولیه آغاز می شود.

وی با بیان اینکه شرایط خاص بازار ایران اصولا هر عرضه کننده خودرویی را مجاب می کند که از هر کانالی چه رسمی چه غیر رسمی در آن فعالیت داشته باشد، اظهار کرد: پژو در ابتدا برای خوش خدمتی به کشورهای تحریم کننده ایران از ایران فاصله گرفت اما هم اکنون بعد از لغو تحریم ها می خواهد از این درخت پر میوه استفاده کند، اما اینجاست که لزوم مذاکره هدف دار و محکم ارزشمند می شود و امیدواریم این بار درست هدف گذاری شده باشد.

متاسفانه باز پای پژو باز شد!

سپس نوبت به عقیل مصطفایی کارشناس بازار خودرو رسید.  او صحبت خود را اینگونه آغاز کرد: متاسفانه باز پای پژو باز شد اگر خیلی دلشان برای ما می سوخت چرا رفتند؟ شریک آمریکایی آنها لابد پشیمان شده است؟

وی تصریح کرد: به هر حال سهم بازار1.5 درصدی ما برای آنها خیلی با ارزش است چراکه سهم قابل توجهی از برگشت پذیری مالی در زمینه ی تولید قطعه دارد. به همین جهت بدون سرمایه گذاری مستقیم در ایران و با پول جیب ما برای خودشان بازارسازی و درآمد زایی کردند.

مصطفایی همچنین با بیان اینکه همکاری با پژو تنها برای حفظ بازار کسب و کار و اشتغال زایی مفید می باشد گفت: با این وجود تاکنونبه جز ٤٠٥ مدل ١٩٨٦ جناب پنین فارینا و تعدادی ٤٠٧ و ٢٠٦ و ٢٠٧ محصولی از این برند به بازار عرضه نشده است که یکی از دلایل آن را می توان نبود رقیب سرسخت دانست.

این کارشناس بازار خودرو با ابراز تعجب از منتقل نشدن تکنولوژی از سوی پژو به ایران اظهار کرد: این اتفاق تنها در زمان مدیریت های گذشته ایران خودرو و با مهندسی معکوس و تکنولوژی موتور ٣٠٧ انجام و به تولید سمند و پرشیا ختم شد.

وی همچنین با بیان اینکه : تا چه زمانی می خواهیم جلوی ورود برندهایی مانند فیات، اپل ، اشکودا ، فولکس و نیسان را بگیریم و تنها به پژو و رنو دل خوش کنیم، تصریح کرد: در هر صورت شخصا علاقه مند به ورود پژو به ایران هستم مشروط بر کنسرسیوم مشترکی دال بر تولید یک پلتفرم مشترک با طراحی بدنه خاص ایران با همکاری کوروش منصوری، فربد، آرش دیزاین، اتابکی و امثال عزیزان نه شرکت های ضعیف چینی ها.

مصطفایی ادامه داد: به هر روی در این رابطه می توان به فرصت ها و تهدیدهایی هم اشاره کرد. از جمله ی این فرصت ها ایجاد فضای کسب و کار در حوزه تولید قطعات برای ساپورت تولید است، چون صنعت قطعه سازی هم در دو دهه ی حضور پژو با سبک و سیاق فرانسوی در زنجیره تامین قطعات حضور داشته و به نوعی کیفیت عملکردی اش متاثر از این برند بوده است.

وی همچنین از به روی کارآمدن دوباره پژو و احتمال غیررقابتی شدن بازار و در نهایت بسته شدن راه واردات نیز به عنوان نقطه ضعف بازگشت این برند به ایران اشاره کرد.

این کارشناس بازار خودرو  در انتها افزود: در این میان پژو بدون هیچ پرداخت هزینه ای در خصوص کمپین های تبلیغاتی به راحتی باز به سهم بازار شاید قریب به ٤٠ درصدی اش خواهد رسید و فقط با مدیریتی به سبک آقای پورمهران در فروش می تواند ایران خودروی دهه ٧٠ شمسی اش را احیا کند.


15 دیدگاه

  1. ازاینکه به اینگونه مسائل توجه خاصی میکنید کمال تشکر را دارم

  2. علیرضا | اردیبهشت 23, 1393 | لینک نظر

    آقا هیچی بدتر از بی وطنی نیست آدم از شهر خودش یه شهر دیگه میره احساس غریبی میکنه…

  3. حامد | اردیبهشت 22, 1393 | لینک نظر

    بسیار بحث جالبیست، با تشکر از دوستان

  4. سیامک | اردیبهشت 22, 1393 | لینک نظر

    😀

    من و دوستانم هیچ تلاشی برای اینترانت نکردیم. آن تلاش را دیگرانی کردند که درجه یک هستند و می توانید این افتخار را نصیبشان کنید. اتفاقا همان درجه یکها در صنعت خودرو هم ترکتازی می کنند. ولی بحث من معطوف به شرکتهای خصوصی بود که سرویس ارائه می کنند و اگر محدودیتهای قانونی برداشته شود می توانند کیفیت سرویسهای مخابراتی را بسیار بهتر از حالا کنند.

    و اما پژو. در اصل مشکل به پژو بر نمی گردد بلکه مشکل اصلی ایران خودرو است. پژو از ایران سود می خواهد این واضح است، هدف هر شرکتی هم همین است و ایرادی به آن وارد نیست. ولی مشکل اساسی ایرانخودرو است و ساختارش و سودجوییهای پیدا و پنهانش. این ایرانخودرو با هر شرکتی وارد همکاری شود وضعیت مشتریانش تغییری نمی کند.

    و آقای کاوه محترم شما همچنان یک عذرخواهی بدهکارید.

    • در پاسخ به: سیامک

      کاوه | اردیبهشت 22, 1393 | لینک نظر

      آقای سیامک پاسخ  پرسش مرا ندادید .این چیزی که شما در مورد پژو نوشتید که من کامل توضیح دادم.چه برداشتی از نوشته من کردید که مرا متهم به…و… کردید.نکنه اصلا متن مرا نخوندید! بعدش شما که به جهان بدون مرز اعتقاد دارید باید بهتر بدونید اون 2واژه ای که شما مرا به اونها متهم کردید بزرگترین توهینی است که در جامعه متمدن میشه به کسی روا داشت چون بین ما و اونها هم خوشبختانه مرزی نیست پس اینجا هم بر همون منوال است.بعدش من نمیدونم بابت چی باید از شما عذرخواهی کنم من چیزی نگفتم که به کسی توهین شده باشد ولی اگر شما فکر میکنید به شما توهین شده به بزرگی خودتون ببخشید.حالا لطفا پاسخ سئوال مرا بدید تا وارد بحثهای دیگر هم بشویم..

  5. کاوه | اردیبهشت 22, 1393 | لینک نظر

    جناب سیامک ابتدا یک سئوال از شما دارم لطفا به صورت مختصر پاسخ بدید سپس وارد بحث شما و دوستان متخصص شما در مخابرات میرویم که چه تلاشهائی که نکردید که اینترنت را اینترانت کنید و … منتها قدرت طوفان ارتباطات به حدی بوده که تاکنون بطور کامل موفق به آن نشدید.بگذریم تا بعد و اما پرسش: برداشت خودتون رو از نوشته های من بصورت مختصر بیان بفرمائید.راهکاری که من پیشنهاد دادم در خصوص مسئله برگشتن پژو چی بوده که اینچنین شما را بر آشفته و راهکار شما برای موضوع برگشتن پژو چی هست .ببینید روی موضوع برگشتن پژو تاکید دارم لطفا بحثهای متفرقه نکنید بحثی که در اینجا مطرح شده موضوع قرارداد با پژوست نه تعیین تکلیف صنعت خودروایران. 

  6. سیامک | اردیبهشت 22, 1393 | لینک نظر

    اول از دنده6 تشکر می کنم که قائل به حذف و جرح و سانسور نیست.

    دوم اینکه چنین بحث گسترده ای (تعصب و مزیت نسبی و منافع ملی) بدلیل داشتن ذینفعان فراوان و تعدد شرایط و تغییر مداوم زمینه بحث ، را بهتر است به جامعه شناسان بسپریم. عجالتا آنچه من به آن اشاره کردم پرهیز از خودشیفتگی و تکرار اشتباهات گذشته بود. اگر در این سالهای تولید! خودرو اشتباهات فراوان نداشتیم به اینجا نمی رسیدیم پس باید اشتباهات را برطرف کنیم. صرف اصرار بر ادامه راهِ تاکنون-آمده جز ضرر بیشتر نتیجه ای نخواهد داشت. البته چنین ضرری را از نگاه یک مصرف کننده مطرح می کنم و مسلما چنین ضرری متوجه گردانندگان صنعت خودرو! و دست اندرکاران و دست -بر-آتش-دارندگان نمی باشد. پس این اشارات را از دید یک مصرف کننده ببینید. حال بخواهیم وااسفای صنعت سر بدهیم آن مساله ای دیگر است.

    اینکه آقای کاوه در پاسخ دست به قلم شدند نیز از ایشان سپاسگزارم ولی لازم میدانم گوشزد کنم که قصدم توهین به شخص نبوده (هیچ شخصی بعنوان یک فرد چنان بر یک صنعت تاثیر گزار نیست که بخواهد مسوول انتقاد باشد) که ایشان چنین واکنش توهین آمیزی نشان دادند. با اینحال اگر برداشت توهین شخصی به کسی دست داده من از وی عذرخواهی می کنم (و قاعدتا توقع عذرخواهی را نیز برای خودم محفوظ می دانم).

    ولی لازم به یادآوری است اگر من و همکاران متخصصم ذره ای "شیفتگی بیش از حد" به تولید ایرانی داشتیم بدون آنکه منفعت عموم مردم ایران را درنظر بگیریم آنوقت بجای زیرساخت نسبتا روزآمد مخابراتی و سرویسهای موبایل و اینترنت (که صدالبته هنوز هم دچار مشکلند) باید همچنان با تلفنهای هندلی و باجه های تلفن عمومی درگیر می بودیم.  ولی بجای دید تنگ و محدود ، شخصا ترجیح می دهم نهایت تلاشم را بکار بگیرم تا هر فرد انسانی در هرکجای دنیا از امکانات بهتری برخوردار شود و زندگی بهتری داشته باشد. و این امکانات را از هر کجای دنیا باشد قدمش را مبارک می دانم.

    جان کلام اینکه هر فرد انسانی علاوه بر منافع شخصی باید منافع عموم مردم را در نظر داشته باشد و اگر متخصص باشد این مسوولیت صدچندان می شود. و در این رهگذر مرزهای موهوم نقشه ها! نباید مانعی تصور شوند.

  7. کاوه | اردیبهشت 22, 1393 | لینک نظر

    با پوزش از همه عزیزانی که چند متن اخیر را خوانده اند و چیزی بجز آزردگی خاطر نصیبشون نشده. در فن نویسندگی گاها نویسنده جملات معترضه ای که با متن اصلی نوشته در تضاد است مینویسد که به چیزی متهم نشود.در اینجا مفهوم متن اصلی در دومین نوشته من استفاده و بهره بردن ساده تر از توان تکنولوژی کشورها و شرکتهای خارجی معتبراست که در زمینه تولید خودرو بسیار پیسرفته تر از ما هستند و برای اینکه اتفاقا به بیگانه پرستی متهم نشوم جمله اولیه را نوشتم که بدیهی است همه ما از تولیدات با کیفیت و به روز ایرانی حمایت میکنیم و آرزوی پیشرفت ایران را تا رسیدن به این حد داریم.کسی که دیدگاه فاشیستی داشته باشد میگوید درها را ببندید و سوار کالسکه دست ساز میشویم تا زمانی که خودمون بتونیم ماشین درست کنیم نمیگوید حالا که خودروساز واقعی نشدیم اینقدر برای شرکتهای معتبر طاقچه بالا نگذاریم.متاسفانه یکی از ایرادهای ما این است که پیرامون یک موضوع کمترین مطالعه را نمیکنیم و صرفا به داشته های ذهنی خودمون بسنده میکنیم اگر کسی متن مصاحبه آقای یکه زارع پس از 10ساعت گفتگوی سنگین با آقای ماکسیم پیکا مدیرعامل پژو را خوانده باشدو از پیش شرطهای بسیار زیاد و سنگینی که برای همکاری با پژو قرار داده اند آگاهی داشته باشد بهتر متوجه مفهوم اصلی صحبت من میشود.لازم به ذکر است زمانی که قرار بود با رنو برای تولید ال90 بعنوان جایگزین پیکان (دقت کنید برای جایگزینی پیکان) تفاهم نامه و قرار داد بسته شود همین گفته ها و همین سخت گیریها و سنگ اندازیها اینقدر انجام شد و ادامه پیدا کرد تا اینکه 3سال این قرارداد به تاخیر افتاد و از نظر قیمتی نه تنها نمیشد دیگر تندر را جایگزین پیکان دانست بلکه باید جایگزین خودروهای بسیار گرانقیمتتر میشد.همان زمان همین آقای پیکا مدیر عامل رنو بود و بسیاری از متخصصان بیطرف صنعت خودرو خط مشی رنو را متفاوت از پژو اعلام کردند (و چه بسا اکنون نیز همان خط مشی که در رنو داشته را دنبال میکند) و از اینکه رنو با دیدگاه انتقال تکنولوژی و آموزش قطعه سازان ایرانی  به میدان اومده بسیار خرسند بودند اینکه ما در سطح ال90 موندیم و حتی حاضر به آوردن مدل فیس لیفت اون هم نشدیم دیگر تقصیر رنو نیست بلکه ناشی از 1-سطح بهره وری بسیار پائین در بنگاههای اقتصادی ایران و از جمله خودروسازان بزرگ است و 2- نادیده گرفتن خواسته های مشتری و صرفا تولید خودروهائی با حاشیه سود بسیار بالا ست که در تمامی خودروهای قدیمی ولی در دست تولید در ایران وجود دارد.شرایطی که آقای یکه زارع مدیرعامل ایران خودرو بعنوان خط مشی و سیاستهای ایران خودرو برای همکاری با پژو اعلام کرده شامل سرمایه گذاری مستقیم پژو در ایران برای ساخت کارخانه های جدید خودروسازی البته با نام ایران خودروو انتقال صددرصد تکنولوژی و در اختیار قرار دادن تمامی کانالهای صادراتی پژو در اختیار ایران خودرو و….  و این در زمانی است که از نظر تکنولوژی  طرف ضعیف ما هستیم و از نظر نیازمند بودن به خودروهای مناسب و به روز باز هم طرف ضعیف ما هستیم. خوب اگر واقعا روی این خواسته ها اصرار بشه تنها یک معنی دارد و اون اینه که نمیخواهیم اجازه بدیم شرکتهای معتبر وارد بازار ایران شوند

    آقای سیامک مطالبی در خصوص کشورهای خلیج فارس مطرح کرده اند که هیچ ارتباطی با این بحث ندارد.در مفاهیم مدیریت سیستمها اصطلاحی داریم بنام benchmarking که ترجمه این کلمه یعنی الگوبرداری منتها این کلمه از سطح یک واژه فراتر میرود و تبدیل به یک سیستم شده است و تنها افراد خاصی که آموزشهای لازم را ببینند میتوانند بعنوان الگوبردار برای یک سازمان کار کنند.که توضیحات کامل آن در حوصله این گفتار نمیگنجد. یکی از برداشتهای اشتباه در ایران در باره همین الگوبرداریست.بسیار پیش آمده که از مسولین دولتی سفرهای اروپائی رفته اند و آنچه که از ظاهر کارها دیده اند بعنوان الگو در ایران پیاده کرده اندو موجب تخریب عظیم روحیه نیروی انسانی و سرمایه  شده اندومثالی میزنم در سال 1382 قانونی وضع شد که سازمانهای دولتی به هیچ عنوان استخدام رسمی نداشته باشند و با کارشناسان و سایر نیروهای خدماتی با قراردادهای موقت نیازها را برطرف کنند وقتی دلیل اصلی این موضوع را جویا شدند  پاسخ این بود که ما در سفری که به آلمان رفته ایم آلمان هم استخدام رسمی نداشته اند  منتها در اینجا یک نکته بسیار ظریف وجود دارد که وضعیت آلمان را با ایران به کلی متفاوت میکند و آن این بود که با توجه به رشد منفی جمعیت در آلمان و همچنین نیازمند بودن آلمان به تامین نیروی کاری که بیشتر از ترکیه تامین میشود این نیروی کار آلمان است که زیر بار استخدام رسمی و مقید کردن خود نمیرود و نفر میخواهد در صورتی که شرکتهای دیگر پیشنهادهای بهتری دادند سریع خود را به اون شرکت منتقل کند.حال غرض از این همه قلم فرسائی وضعیت ایران در زمینه صنعت خودرو با کشورهای حوزه خلیج فارس هیچ سنخیتی ندارد که ما بخواهیم وضعیت ایران را با اونها قیاس کنیم و یا از اونها الگوبرداری کنیم.بحث خودروسازی و مونتاژ و به طور کلی صنعت خودرو در ایران قدمتی بیش از 50 سال دارد و در این زمینه خوب یا بد بسیار سرمایه گذاری شده و بسیاری از نیروی کار ایران در این بخش کار میکنند نه یکشبه میشه کلا این همه نهاده را از ریشه کند و دقیقا راه کشورهای خلیج فارس را پیش گرفت و نه میشه یک شبه از آخرین تکنولوژی روز استفاده کرد.بسیار موضوع پیچیده ایست که حقیقتا اظهار نظرهای اینگونه از توان فردی مثل من که از دور دستی بر آتش صنعت دارم خارج است.با بیان این موضوع که ایران خودرو و به قولی ایران ناسیونال در سال 1347 6مدل پیکان و حتی پیکان دنده اتوماتیک تولید میکرد شاید کمی موجب انبساط خاطر شود و اینکه چه بر سر خودروسازی ما اومده که پس از 47سال از آن زمان تغییر یک داشبورد پلاستیکی برای 405 حتی پس از تصمیم گیری در این مورد اینقدر زمان میبرد و یا در جواب کسی که پرسیده بود چرا عکسهای جدیدتر همین ماشینهای فقط چراغ عوض شده در سایت ایران خودرو قرار نمیدهید پاسخ این بود که هزینه عکسبرداری حرفه ای از ماشین زیاد است.خدا بداد ما برسد مائی که هزینه عکس گرفتن یک ماشین برامون کمرشکن میشود دیگر چگونه میخواهیم واحدهای تحقیق و توسعه را راه اندازی کنیم.در پایان آقای سیامک زحمت بکشند تعریف جامعی از منافع ملی رو برای ما بیان کنند که خدائی نکرده در چند دقیقه در ابتدای  متن نوشته شده ایشان که به فاشیست متهم شدیم در پایان نوشته به وطن فروشی متهم نشویم . اینهمه اتهام برای این بود که من پرسیدم چرا برای کار با شرکتهای معتبر اینقدر سخت گیری میکنید نه در باره خلیج فارس صحبت کردم نه کاری به کار منافع ملی داشتم نه دعوت کردم که بیگانه ها را بکشیم و نه و نه های دیگر.یک سئوال ساده جوابشو میدونید بفرمائید ما هم روشن بشیم. نمیدونید شما هم مثل من صبر کنید شاید کسی پاسخ داد.

  8. کاوه | اردیبهشت 21, 1393 | لینک نظر

    ضمن اینکه از سایت دنده6که بنا به دلایلی که در جاهای دیگر گفتم  برایش بسیار احترام قائلم انتظار نداشتم که نوشته ای با این سطح از توهین و تهمت را در اینجا درج کند .به نظر میرسد ما ایرانیها هنوز فقط دشنام و ناسزا گفتن و فحش دادن رو توهین میدونیم و از درک معانی برخی واژه های به ظاهر خیلی شیک ولی بی نهایت توهین آمیز  ناتوانیم و اگر فحش رو به زبان دیگری بدیم مشکلی ندارد.انتظارم از دنده6 این است که وقتی نویسنده نمیفهمه چی مینویسه شما اصلاحش کنید و درجش نکنید  و برای اینکه شان سایت حفظ شود این 3نوشته آخر  یعنی متنی که این آقا نوشته و 2متن آخر مرا حذف کنید امیدوارم همه ما در ک کنیم چی داریم مینویسیم.

    • در پاسخ به: کاوه

      sepehr | اردیبهشت 22, 1393 | لینک نظر

      کاوه گرامی ما در وب سایت دنده 6 صرفا مسئولیت مطالب تالیفی خودمان را می پذیریم و خبرها و تحلیل های سایر منابع را به جهت به روز رسانی اطلاعات از شرایط بازار و…منتشر می کنیم

      امید ما این است که کاربران صاحب نظری چون شما در آرامش با یکدیگر تبادل نظر داشته باشند تا مجبور به ادیت و حذف کامنت ها نشویم

      بسیاری از وب سایت ها به شکل کلی بخش نظرات را مسدود کرده اند ولی ما چنین روشی را نمی پسندیم

      در نهایت ناچارا بخشی از کامنت ها را ادیت می کنیم 

      امیدواریم دیگر شاهد بروز تنش بین کاربران عزیز نباشیم

      • در پاسخ به: sepehr

        کاوه | اردیبهشت 22, 1393 | لینک نظر

        جناب مهندس سپهر گرامی بی نهایت از توجه شما به حفظ شان و شخصیت خوانندگانتون سپاسگذارم.هر چند من با توجه به شان و رویه سایت دنده6 تنها خودم را یک خواننده نمیدونم بلکه اینجا را خانه دوم خودم که تعداد بسیاری دوست و راهنما در آن حضور دارند میدونم  و یکی از خواسته های قلبیم تبدیل شدن سایت دنده6 به یک مرجع بسیار معتبر میباشد که البته در بعد مدیران و نویسندگان و کارشناسان اینگونه هست و تمام تلاش من این است که در بعد اعضا و مشارکت کنندگان در بحثها نیز به این جایگاه برسیم .با آرزوی بهروزی و سربلندی برای شما و تمامی انسانها.

  9. کاوه | اردیبهشت 21, 1393 | لینک نظر

    کدام ایرانیست که یکی از آرزوهایش  پیشرفت ایران به ویژه در بخش صنعت  و مخصوصا صنعت خودرو نباشد.و از سوار شدن بر خودروئی ایرانی و با نامهای با مسمای ایرانی و صد البته با طراحی قوی و به روز به خود نبالد.منتها در اینجا یک پرسش اساسی برای من پیش آمده و ذهنم را حسابی درگیر خود کرده است و اون اینه چرا هر وقت نام شرکتهای اروپائی به میان میاید عده ای اینقدر سخت گیر میشوند و تنها شرط کار کردن با این شرکتها را برد یکطرفه خودروسازهای داخلی قرار میدهند و تا کل شرکت اروپائی با تمام امکانات و تکنولوژی در ایران مستقر نشود راضی به انجام کار مشترک نمیشوند و حضور آنها را ظالمانه و سود جویانه میدانند.چگونه است که سایپا با هزار آب و تاب وارد کردن یک ماشین ابتدائی از شرکت دست چندمی چینی را یک افتخار میداند و شادمان از اینکه این شرکت اجازه داده زد300 را با نام اس300 در ایران به فروش برساند. ویا چگونه است در قرارداد با شرکتهای شرق آسیا ,انتقال تکنولوژی که هیچ حتی رعایت حداقل سطح کیفیت را هم نمیگنجانند وشماری از هموطنان و بستگان ما باید توسط تریلر هووی بی ترمز جان به جان آفرین تسلیم کنند. چگونه است که بعد از 7سال تولید خودرو بسیار اقتصادی  و بی آزار ریو صرفا به واسطه اینکه شرکت کیا اجازه نصب ایربگ را به سایپا نداده از چرخه تولید خارج و به جای آن خودروهائی بسیار پر دردسر وارد کشور میشود و هیچکسی از این بزرگواران  حتی یک خط اعتراض هم نمینویسد. واقعا جریان چیه؟

    • در پاسخ به: کاوه

      سیامک | اردیبهشت 21, 1393 | لینک نظر

      کشورهای عربی حوزه خلیج فارس کمتر از ما غیرت دارند یا هوششان کمتر است که دست به تولید خودرو نمی زنند درحالیکه امکاناتشان بسیار فراتر از ماست. اینجا بحث برسر مزیت نسبی است و بهره اقتصادی. مسلما وضعیت فعلی خودروسازان (بساز بندازها) نه تنها منافع شهروندان ایرانی را تامین نمی کند بلکه برعکس ضررهای فراوان برای ایشان دارد. ایضا وضعیت تعرفه های واردات خودرو بجز محروم کردن مردم ایران از خودروهای ایمن با قیمت مناسب و فربه کردن دلالها، تاثیر دیگری ندارد. امیدوارم به روزی برسیم که قدرت تشخیص منافع و پاسداری از آن را داشته باشیم.

      • در پاسخ به: سیامک

        کاوه | اردیبهشت 21, 1393 | لینک نظر

        همه ما خواهان پیشرفت ایران هستیم ولی دلیلی ندارد در ارتباط با شرکتهای اروپائی که از کیفیت و ایمنی خیلی بالاتری از چینیها برخوردارند اینقدر سخت گیرانه برخورد بشه و در معامله با چینیها اینقدر راحت بازار را در اختیارشون بذاریم این کجاش نژادپرستی و فاشیسم است .اتفاقا من نوشتم بیعرضگی از ماست که تو این همه سال ارتباط با شرکتهای اروپائی نتونستیم یاد بگیریم خودمون بسازیم و انتظار داریم تمامی ریزه کاریها و نقشه ها و طرحها رو اونها به ما بدهند مگر 130 سال پیش که خودرو ساخته شده و از 65سال پیش تولید انبوه خودرو آغاز شده اونها اینقدر اطلاعات در اختیار داشتن که الان ما با وجود دریای اطلاعات و روشن شدن همه چی ناتوان هستیم .

  10. کاوه | اردیبهشت 20, 1393 | لینک نظر

    با کمال تاسف برخی کارشناسان صنعت خودرو به گونه ای در باره یک قرارداد تجاری صحبت میکنند که انگاری با پسر خاله خودشون که قبلا قهر کرده اند و حالا دوباره میخواهند آشتی کنند  طرف هستند و در ابتدا یه سری گوشه کنایه های بچه گانه  که چرا این کارو کردی و … دوستان عزیز لطفا یه ذره از اون حال و هوای بگو مگو های داخل خونه خارج بشید اینجا بحث بر سر یک قرارداد در سطح بالای بین 2خودروساز که تابع قوانین جهانی هستند هست.حتی کشورهای قدرتمندی مثل آلمام و فرانسه هم نمیتوانند از یک سری قوانین بین المللی سرپیچی کنند چه برسد به پژو.خیلی از شرکتها رفتند که الان ما با تمام وجود جای خالی اونها را در میدانهای گازی و نفتی جنوب احساس میکنیم و اگر بشود برگردند قطعا بهترین کار استقبال از آنهاست.پژو هم همچنین زمانی رفته چرا که مجبور بوده و الی هیچگاه یک بنگاه اقتصادی بخاطر مسائل احساسی سود خودش رو رها نمیکنه.به نظر من بازگشت پژو به ایران بسیار سودمند است چرا که در ایران ریشه دارد و مردم ایران هم با برند پژو رابطه بسیار خوبی دارند اگر تولیدات جدید پژو در ایران وارد نشده و تولید نشده مقصر پژو نیست بلکه صنعت ضعیف ایران مخصوصا از نظر مدیریت است که نخواسته محصولات جدید را وارد و تولید کند و الی پژو سالها پیش که مدل 504 خودرو سال 1969 شد این ماشین را به ایران داد و بعدا با اختلاف یکی 2سال از آغاز تولید 405 این ماشین را هم به خط تولید ایران سپرد و 206 هم همینطور.برخی فکر میکنند فیات و اشکودا و بنز و ب ام و پشت در های ایران صف بسته اند و مائیم که فقط عاشق پژو شده ایم در حالی که همه میدونند اینگونه نیست .مگر پراید متعلق به پژو هست که ما داریم 20سال تمام تولیدش میکنیم پس مشکل در خود ماست. در پایان بازگشت پژو به ایران قطعا بر روی کیفیت خودرو که چند سالیست به کلی به فراموشی سپرده شده تاثیر مثبت و قطعی خواهد گذاشت.