رکوردشکنی فتل در تگزاس

مرحلۀ ماقبل پایانی رقابت های این فصل فرمول یک به پیست نوساز آستن تگزاس رسید. این دومین سالیست که این پیست 5.513 کیلومتری میزبان یک رقابت فرمول یک است.

سال گذشته سباستین فتل رقابت را از ردۀ اول استارت زد اما در دور 41ام از 56 دور بلاخره مغلوب لوئیس همیلتون شد و جایگاه نخست را به او واگذار کرد که این آخرین پیروزی تیم مکلارن تا به امروز بوده است. اما این فصل برخلاف سال گذشته، تکلیف قهرمانی فردی و تیمی مشخص شده و رقابت بیشتر بر سر کسب جایگاه دوم در رده بندی رانندگان و سازندگان بود. در روزهای پایانی فصل بازار شایعات داغ داغ بود؛ از مهم ترین خبرها می توان به انصراف کیمی رایکونن از دو رقابت باقی ماندۀ فصل برای انجام جراحی بر روی کمر مصدومش اشاره کرد. انتخاب جایگزین برای رایکونن در دو مسابقۀ باقی مانده از سوی لوتوس خبرساز شد و در نهایت این تیم به جای استفاده ازداویده والسکی، رانندۀ سوم خود، هایکی کووالاینن، رانندۀ با سابقۀ فنلاندی را به کار گرفت  که چند فصلی است برای تیم ته جدولی کترهم می راند. فلیپه ماسا نیز بلاخره موفق شد برای فصل آیندۀ خود با تیم ویلیامز به توافق برسد و جایگزین پاستور مالدونادو شود. مکلارن هم با خدمت گرفتن کوین مگنوسن، رانندۀ جوان دانمارکی و قهرمان این فصل فرمول رنو، عذر سرخیو پرز را خواست و همکاری خود با این رانندۀ مکزیکی را تنها پس از یک فصل قطع کرد.

جلسه اول تمرین در روز جمعه به دلیل مه آلود بودن هوا و میسر نبودن پرواز هلیکوپتر امداد به تعویق افتاد و در نهایت رانندگان فرصت بسیار کمی یافتند تا با شرایط پیست آشنا شوند و فرناندو آلونسو سریع ترین زمان را ثبت کرد. در این بین دانیل کیووات رانندۀ جوان روسی که به تازگی سوپرلایسنس فرمول یک خود را دریافت کرده و برای فصل بعد با تورو روسو قرارداد امضا کرده است برای اولین بار فرصت رانندگی با یک اتوموبیل فرمول یک را در تمرینات روز جمعه پیدا کرد. در دو تمرین دیگر ردبول ها سریع ترین بودند و فتل پیشاپیش وبر سریع ترین زمان ها را ثبت کرد.

تعیین خط

تنها رقیب فتل برای کسب پل پوزیشن هم تیمیش وبر بود که علیرغم تلاش بسیار نتوانست مانع از کسب هشتمین پل پوزیشن این فصل فتل شود. پس از دو ردبول که در صف نخست جای گرفتند، رومن گروژان از لوتوس و نیکو هولکنبرگ از سائوبر صف دوم را به خود اختصاص دادند و همیلتون و آلونسو به رده های پنجم و ششم بسنده کردند.

مسابقه

در هوایی آفتابی و شرایطی مطلوب هجدهمین رقابت این فصل استارت خورد و بار دیگر فتل جایگاه اولش را از حفظ کرد. اما وبر باز هم جایگاه خود را در استارت از دست داد و با عقب افتادن از گروژان و همیلتون به ردۀ چهارم سقوط کرد. اما چند ثانیه بعد برخورد آدرین سوتیل از فورس ایندیا با کنارۀ پیست، اتوموبیل ایمنی را به پیست آورد. پس از استارت مجدد نیز صدرنشینی فتل تهدید نشد اما وبر موفق شد جایگاه خور را از همیلتون پس بگیرد. اما نه استراتژی و نه فشارهای پایان مسابقه برای سبقت گرفتن از گروژان برای وبر مثمر ثمر واقع نشد و او آخرین رقابت خود در آمریکا را در ردۀ سوم به پایان رساند. کووالاینن در اولین حضورش به عنوان جایگزین رایکونن عملکردی نا امید کننده داشت و در جایگاه نازل چهاردهم به کار خود پایان داد. به نظر میرسید عدم وجود رقابت در جدول قهرمانی بر کیفیت مسابقه نیز تاثیر گذاشته بود و مسابقه از هیجان چندانی برخوردار نبود. فرناندو آلونسو نیز با عملکردی متوسط در نهایت با سبقت از هولکنبرگ در دورهای پایانی، پشت سر همیلتون به ردۀ پنجم رسید. والتری بوتاس با تمام کردن مسابقه در ردۀ هشتم و کسب 4 امتیاز به نخستین امتیازات فرمول یک خود دست یافت و جمع امتیازهای تیم ویلیامز را به پنج رساند. برخورد گوتییرز و ورن در دور پایانی مسابقه ورن را مستحق دریافت پنالتی 20 ثانیه ای پس از پایان مسابقه کرد و تورو روسو این مسابقه را نیز خارج از محدودۀ امتیازات پشت سر گذاشت. فتل نیز بار دیگر بدون مشکل به عنوان اولین نفر از خط پایان گذشت و با کسب هشتمین پیروزی پیاپی در این فصل رکورد پیورزی های پی در پی در یک فصل را که متعلق به میشائیل شوماخر و آلبرتو آسکاری، دو رانندۀ افسانه ای فرمول یک، بود را شکست و چنانچه بتواند هفتۀ بعد در سائوپائولو و در آخرین رقابت فصل به پیروزی برسی با رکورد 13 پیروزی در یک فصلِ شوماخر برابر خواهد شد و رکوردی تازه به افتخاراتش اضافه خواهد کرد. در جدول رده بندی رانندگان تغییری در رده های اول و دوم بوجود نیامد اما همیلتون با توجه به غیبت رایکونن جای وی در ردۀ سوم را گرفت. در جدول رده بندی تیمی نیز مرسدس جلوتر از فراری جایگاه دوم خود را مستحکم تر کرد.

هفتۀ آینده با برگزاری نوزدهمین مسابقه در پیست اینترلاگوس برزیل، پروندۀ این فصل رقابت های فرمول یک بسته خواهد شد.