استراتژی برنده را تعیین کرد

 پیست سوزوکای ژاپن میزبان پانزدهمین رقابت فرمول یک این فصل بود. این پیست 5.807 کیلومتری که در سال 1962 در ابتدا به منظور تست های شرکت هوندا ساخته شد، خیلی زود بین رانندگان و هواداران فرمول یک جایگاه ویژه ای پیدا کرد.

سوزوکا از معدود پیست های اتوموبیلرانی جهان است که شکل آن بصورت عدد 8 انگلیسی است و قسمتی از پیست بوسیلۀ یک روگذر از روی قسمتی دیگر عبور می کند. تاکنون 13 بار قهرمان فرمول یک جهان در این پیست مشخص شده است و سباستین فتل نیز امیدوار بود با پیروزی در این رقابت و کسب کمتر از 2 امتیاز از سوی آلونسو، چهارمین قهرمانی جهانش را مسجل کند.

اما این رقابت تحت الشعاع مرگ ناگهانی ماریا دی ویلوتا، رانندۀ زن سابق تیم ماروشا قرار داشت. وی که پارسال در جریان یکی از تست های این تیم دچار سانحۀ مهیبی شد، 14 ماه بعد، روز جمعه در اثر جراحات وارده از آن حادثه دچار حملۀ قلبی شد و درگذشت.

در جریان جلسات آزاد تمرینی، بهترین زمان ها بین لوئیس همیلتون از مرسدس و دو رانندۀ تیم ردبول، فتل و وبر، جابجا شد و به نظر می رسید رقابت برای کسب خط یک رقابتی جذاب و تنگاتنگ باشد.

تعیین خط

در چهار دورۀ اخیر برگزاری این رقابت، خط یک از آن فتل بوده است اما بروز مشکل در سیستم KERS وی را از بخش اعظمی از تمرین سوم محروم کرد و امید برای کسب خط یک را برای دیگر رانندگان افزایش داد. در نهایت پس از یک رقابت جذاب، این مارک وبر بود که توانست سریع ترین زمان را از آن خود کند و اولین پل پوزیشن فصل خود را جشن بگیرد. پس از وی، فتل، همیلتون، گروژان و ماسا رقابت یکشنبه را از خط های دو تا پنج آغاز میکنند. آلونسو و رایکونن نیز به جایگاهی بهتر از هشتم و نهم دست پیدا نکردند.

مسابقه

پیش از شروع، رانندگان یک دقیقه به احترام ماریا دی ویلوتا سکوت کردند. در آغاز مسابقه، هر دو رانندۀ ردبول استارت های ناامید کننده ای داشتند و این گروژان از تیم لوتوس بود که با استارتی طوفانی از ردۀ چهارم شروع کرد و قبل از ورود به پیچ نخست از سایرین پیش افتاد. وبر نیز که به ردۀ دوم سقوط کرده بود برای بازپس گیری جایگاهش در تعقیب وی بود. همیلتون که در جریان استارت برخوردی با بال جلوی فتل داشت، از تایر عقب سمت راست پنچر شد و پس از آنکه با تاخیری زیاد توانست به پیت برگردد و تایر خود را عوض کند به رقابت بازگشت. اما آسیب وارده به کف اتوموبیل وی جدی تر آز آن بود و در نهایت در همان اوایل کار او برای اولین بار در طول این فصل مجبور به کناره گیری از مسابقه شد. تنها مکس چیلتون از تیم ماروشاست که توانسته است در تمامی رقابت ها به سلامت از خط پایان بگذرد.

در حالی که وبر برای رسیدن به ردۀ اول به گروژان فشار می آورد، فتل با حفظ فاصله از گروه پیشتاز به حفظ تایرهایش پرداخت. پس از پیت استاپ اول بلاخره وبر توانست از گروژان سبقت بگیرد و ردۀ اول را پس بگیرد، فتل نیز خیلی زود گروژان را پشت سر گذاشت و به ردۀ دوم رسید اما برخلاف هم تیمیش که قرار بود سه بار به پیت استاپ برود، فتل سعی داشت مسابقه را با دو پیت استاپ به پایان برساند. در نهایت نیز با حفظ خوب تایرها، این استراتژی برای فتل جواب داد و وبر که پس از آخرین پیت استاپ با لاستیک های مدیوم تازه در تعقیب وی بود، پشت سر گروژان و اتوموبیل های لپ شده گرفتار شد و علیرغم ثبت سریع ترین دور مسابقه نتوانست به فتل برسد.

بدین ترتیب فتل به نهمین برد این فصل خود و پنجمین برد پیاپیش دست یافت. پس از وی وبر که دریک دور مانده به پایان بلاخره موفق شد از گروژان جلو بیفتد ردۀ دوم را از آن خود کرد. گروژان نیز با عملکردی عالی برای دومین مسابقۀ پی در پی با کسب ردۀ سوم روی سکو قرار گرفت. دستاورد آلونسو از مسابقۀ ژاپن یک جایگاه چهارم بود که آن هم به سختی و با پشت سر گذاشتن نیکو هولکنبرگ که در دو مسابقۀ اخیر به کابوس آلونسو تبدیل شده است، بدست آمد. آلونسو با کسب این دوازده امتیاز، در جمع بندی امتیازات کسب شده، رکورد پرامتیازترین رانندۀ تاریخ فرمول یک را از آن خود کرد، که البته رکوردی اسمی است و در صورت تغییر معیار امتیاز دهی فصل های گذشته به روش فعلی، باز هم این عنوان در اختیار میشاییل شوماخر خواهد بود. رایکونن هم با کسب ردۀ پنجم جایگاه سومیش در رده بندی کلی را مستحکم تر کرد. تیم سائوبر نیز که از نیم فصل دوم بیشترین پیشرفت را بین تیم های حاضر داشته، برای اولین بار در طول این فصل هر دو رانندۀ خود را در محدودۀ امتیازات دید و پس از هولکنبرگ که به ردۀ ششم رسید، استبان گوتییرز با کسب ردۀ هفتم اولین امتیاز دوران حرفه ای خود در فرمول یک را بدست آورد. بدین ترتیب در جدول رده بندی تیمی سائوبر از تورو روسو پیشی گرفت و به چند قدمی فورس ایندیا رسید. روزبرگ هم که به دلیل خروج نا امن از پیت و خطر برخورد با سرخیو پرز پنالتی دریافت کرد، به رده ای بهتر از هشتم دست نیافت. از شگفتی های این رقابت، اتمام مسابقه از سوی دیرستا بود که پس از چهار کناره گیری پیاپی در چهار مسابقۀ اخیر بلاخره موفق به دیدن پرچم شطرنجی در انتهای مسابقه شد!

اما بزرگترین شگفتی مسابقه در حقیقت، رقابت برای کسب ردۀ نخست بود زیرا پیشتازی بی چون و چرای فتل در چند گراندپری اخیر جایی برای رقابت برای کسب ردۀ نخست باقی نگذاشته است. بدین ترتیب اختلاف فتل و آلونسو در صدر جدول رده بندی کلی به 90 امتیاز افزایش یافت و این رانندۀ آلمانی حتی با کسب یک ردۀ پنجم در چهار رقابت باقی مانده می تواند قهرمانی این فصل خود را قطعی کند. نکتۀ جالب دیگر این است که فتل با کسب 297 امتیاز دقیقا به اندازۀ کل امتیازات تیمی فراری که در ردۀ دوم جدول تیمی این فصل قرار دارد، امتیاز جمع کرده است!

دو هفتۀ دیگر، هند میزبان شانزدهمین رقابت فصل خواهد بود.