جذاب‌ترین و موفق‌ترین زیربرندهای جهان خودرو
در طول تاریخ خودروسازی، زیربرندهای جذاب و موفق زیادی برای اهداف مختلفی از ساخت خودروهای لوکس گرفته تا اسپرت شکل گرفته‌اند.
به گزارش دنده 6 – مرسدس بنز به‌تازگی اولین محصول از سری فوق لوکس و انحصاری خود با نام میتوس را معرفی کرده است. این زیربرند جدید به خودروهایی خاص و تولید محدود اختصاص دارد. در جهان خودروسازی اما زیربرندهای زیادی وجود دارد که خودروسازان به دلایل متعددی معرفی کرده‌اند. از AMG که خودروهای اسپرت فوق‌العاده‌ای خلق می‌کند تا دنالی که برای لوکس‌ترین محصولات جی‌ام‌سی در نظر گرفته شده است، زیربرندها حوزهٔ بسیار گسترده‌ای از صنعت خودروسازی را پوشش می‌دهند. در ادامه با جذاب‌ترین و موفق‌ترین زیربرندها آشنا خواهیم شد.
رنو گوردینی سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۸ و ۲۰۱۰
«آمدی گوردینی» در دههٔ ۳۰ تیونینگ خودرو را آغاز کرد اما پس از پایان جنگ جهانی دوم، به تولید خودروهای خود در تعدادی محدود پرداخت. این شرکت در دههٔ ۵۰ با رنو همکاری کرد و از این طریق در طول دههٔ ۶۰ در مسابقات لمانز شرکت کرد. این همکاری همچنین منجر به ساخت رنو دوفین گوردینی در سال ۱۹۵۷ و سپس رنوهای گوردینی دیگر مثل ۵، ۱۲، ۱۷ و ۸ شد. رنو در سال ۲۰۰۹ این زیربرند را برای عرضهٔ نسخه‌های اسپرت توئینگو و کلیو احیا کرد اما نتوانست موفقیت گذشته را تکرار کند.
ب‌ام‌و M سال ۱۹۷۲ تاکنون
وقتی حرف از جذابیت و موفقیت می‌شود، زیربرندهای کمی در جهان خودرو پیدا می‌شود که توان رقابت با بخش M ب‌ام‌و را داشته باشد. اولین خودروی جاده‌ای این بخش M1 بود و سپس M5، M3 و مدل‌های دیگر هم ارائه شدند. این بخش اولین بار در سال ۱۹۷۲ برای توسعهٔ خودروهای مسابقه‌ای تأسیس شد اما تا پایان همان دهه توجه خود را روی ساخت خودروهای جاده‌ای اسپرت معطوف کرد. خودروهای M حتی شماره وین اختصاصی خود را دارند که از مدل‌های معمولی ب‌ام‌و جدا است.
ب‌ام‌و i سال‌های ۲۰۱۳ تاکنون
ب‌ام‌و برای خودروهای تمام الکتریکی خود زیربرند i را ایجاد کرد. اولین خودروهای این بخش، i3 و i8 بودند. امروز نیز علاوه بر مدل‌های اختصاصی مثل iX، این بخش نسخهٔ الکتریکی محصولات درون‌سوز ب‌ام‌و مثل i4 و i5 را هم تولید می‌کند.
رنو آلپین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۵ و ۲۰۱۸ تاکنون
«ژان ردله» در سال ۱۹۵۵ آلپین را ایجاد کرد تا با استفاده از مکانیک‌های رنو اقدام به ساخت خودروهای اسپرت کند. سپس در سال ۱۹۷۳ آلپین به زیرمجموعهٔ رنو تبدیل شد و شرکت فرانسوی در سال ۱۹۹۵ به دلیل فروش پایین، این بخش را تعطیل کرد. بااین‌حال، بیش از دو دهه بعد، با رونمایی از یک آلپین کاملاً جدید در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۸، این بخش دوباره احیا شد. آلپین امروز به زیربرند پرفورمنس رنو تبدیل شده و حتی نام تیم فرمول یک این شرکت هم چند سالی است که به آلپین تغییر پیدا کرده است.
آئودی اسپرت سال‌های ۱۹۹۴ تاکنون
آئودی سال‌ها است که با مدل‌های سری S و RS خود با ب‌ام‌و M و مرسدس AMG رقابت می‌کند. دراین‌بین، مدل‌های RS که بالاترین نسخهٔ محصولات آئودی هستند، توسط برند زیرمجموعهٔ این شرکت با نام آئودی اسپرت تولید می‌شوند. نام RS از کلمهٔ آلمانی RennSport گرفته شده که به معنای ورزش مسابقه‌ای است. سری RS اولین بار در سال ۱۹۹۴ با استیشن RS2 متولد شد که با همکاری پورشه بر اساس آئودی ۸۰ ساخته شد و ۳۱۵ اسب بخار قدرت داشت.
نیسان نیسمو سال‌های ۱۹۸۷ تاکنون
نیسمو که در سال ۱۹۸۴ به‌عنوان بخش پرفورمنس نیسان شکل گرفت، اولین خودروی خود که بر اساس اسکای‌لاین R31 ساخته شده بود را در سال ۱۹۸۷ معرفی کرد و در طول دههٔ ۹۰ ساخت نسخه‌های قوی‌تر اسکای‌لاین GT-R را ادامه داد. یکی از جذاب‌ترین ساخته‌های نیسمو، GT-R Z-Tune در نسل R34 بود که ۵۰۰ اسب بخار قدرت داشت و تنها ۱۹ دستگاه از آن در سال ۲۰۰۳ ساخته شد. هرچند GT-R کنونی یا R35 در سال ۲۰۰۸ معرفی شد اما تا سال ۲۰۱۵ نسخهٔ نیسمو برای آن ارائه نشده بود. در این نسخه قدرت به ۶۰۰ اسب بخار افزایش پیدا کرد.
فورد SVT سال‌های ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۵
فورد در سال ۱۹۸۱ بخش پرفورمنس خود را با نام SVO (مخفف عملیات خودروهای ویژهٔ) ایجاد کرد. اولین خودروی جاده‌ای این بخش موستانگ SVO بود که در سال ۱۹۸۴ معرفی شد. سپس SVO در سال ۱۹۹۳ به SVT (مخفف تیم خودروهای ویژه) تغییر نام داد. مشهورترین خودروی این بخش پیکاپ رپتور بود که در سال ۲۰۱۰ با پیشرانهٔ ۶.۲ لیتری V8 و ۴۱۰ اسب بخار قدرت معرفی شد. در سال ۲۰۱۵ اما دو بخش SVT و RS فورد در یک بخش با نام فورد پرفورمنس ادغام شدند و به همین دلیل است که امروز نام SVT را در محصولات پرفورمنس فورد نمی‌بینیم.
جی‌ام‌سی دنالی سال‌های ۱۹۹۸ تاکنون
دنالی نامی است که جی‌ام‌سی برای بالاترین و گران‌ترین نسخهٔ محصولات خود استفاده می‌کند. این سری اولین بار در سال ۱۹۹۹ به‌عنوان نسخهٔ پرچم‌دار یوکان به بازار آمد. مدل‌های دنالی یکی از نمادهای تجمل در خانوادهٔ جنرال موتورز هستند و جایگزینی ارزان‌تر برای خودروهای کادیلاک به‌حساب می‌آیند. در سال ۲۰۱۳ بیست درصد از کل فروش جی‌ام‌سی فقط به مدل‌های دنالی اختصاص داشت که این را به یکی از موفق‌ترین زیربرندهای جنرال موتورز تبدیل کرد. موفقیت دنالی حتی باعث شد بیوک هم با ایجاد زیربرند اونیر مسیری مشابه را دنبال کند.
مرسدس AMG سال‌های ۱۹۹۹ تاکنون
AMG که به‌عنوان یک شرکت مستقل شروع به کار کرد، در سال ۱۹۶۷ ایجاد شد تا خودروهای مرسدس بنز را سریع‌تر کند. تمرکز این شرکت ابتدا روی مسابقات بود اما بعداً به تیونینگ خودروهای جاده‌ای هم پرداخت. طی ده‌های بعد، AMG به خاطر تیونینگ‌های جذاب خود به شهرت رسید و به همین دلیل در سال ۱۹۹۹ مرسدس ۵۱ درصد از سهام این شرکت را خرید و تا سال ۲۰۰۵ به‌طور کامل AMG را در اختیار گرفت. AMG هم‌اکنون به زیربرند پرفورمنس مرسدس تبدیل شده و حتی خودروهای خاص خود مثل AMG GT را هم تولید می‌کند.
مرسدس میباخ سال‌های ۲۰۱۴ تاکنون
در سال ۱۹۰۹ «ویلهلم میباخ» شرکتی را برای ساخت خودروهای بسیار لوکس و گران‌قیمت تأسیس کرد اما در پایان جنگ جهانی دوم فعالیت این شرکت خاتمه پیدا کرد. در سال ۱۹۹۷ اما مرسدس این برند را احیا و سدان‌های فوق لوکس ۵۷ و ۶۲ را معرفی کرد. بااین‌حال، این خودروها موفق عمل نکردند و برند میباخ در سال ۲۰۱۲ دوباره به گل نشست. سپس مرسدس تصمیم گرفت میباخ را به زیربرندی برای عرضهٔ نسخهٔ لوکس‌تر محصولات خود تبدیل کند و این‌گونه شد که در سال ۲۰۱۴ زیربرند مرسدس میباخ با معرفی نسخهٔ کشیده و لوکس‌تر S کلاس شکل گرفت.
مرسدس میتوس سال‌های ۲۰۲۴ تا…
پس‌ازاینکه زیربرند مرسدس میباخ بسیار موفق عمل کرد، شرکت آلمانی به فکر ایجاد زیربرندی لوکس‌تر افتاد که میتوس نام دارد. قرار است از طریق این برند خودروهای کلکسیونی تولید محدود و بسیار خاصی برای خریداران گلچین شده‌ای عرضه شود. اولین محصول میتوس که به‌تازگی با نام پیوراسپید معرفی شده، اسپیداستر ویژه‌ای بر اساس SL است که از مسابقات و فرمول یک الهام گرفته است و تنها در ۲۵۰ دستگاه ساخته می‌شود.
SRT سال‌های ۲۰۰۳ تاکنون
SRT که مخفف تکنولوژی خیابان و مسابقه است، بازوی پرفورمنس گروه کرایسلر محسوب می‌شود. اولین خودروی این بخش که در سال ۲۰۰۳ بر اساس دوج نئون ساخته شد، با پیشرانهٔ چهار سیلندر توربو اصلاً چشمگیر نبود اما SRT بعداً به ساخت خودروهایی جذاب با پیشرانه‌های V8 قدرتمند شهرت پیدا کرد. مدل‌های هلکت با پیشرانهٔ ۶.۲ لیتری سوپرشارژ و بیش از ۷۰۰ اسب بخار قدرت، SRT را به اوج رساندند.
فیات آبارث سال‌های ۲۰۰۷ تاکنون
«کارلو آبارث» در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ با محصولات فیات معجزه می‌کرد که مشهورترین آن‌ها فیات ۵۰۰ بود. وی در سال ۱۹۷۱ شرکت خود را به فیات فروخت تا به زیربرندی پرفورمنس تبدیل شود. در سال ۲۰۰۷ نیز فیات، آبارث را به برندی مستقل در گروه خود برای ساخت نسخهٔ اسپرت خودروهایی مثل ۵۰۰ تبدیل کرد. هرچند در دوران مدل هم ۵۰۰ مشهورترین خودروی آبارث محسوب می‌شود اما این زیربرند در سال ۲۰۱۶ نسخهٔ قوی‌تر رودستر فیات ۱۲۴ را هم معرفی کرد.
