درگ لامبورگینی روئلتو و مک‌لارن 750

به گزارش دنده 6 – ۷۵۰S که احتمالاً آخرین خودروی تمام بنزینی مک‌لارن محسوب می‌شود، صرفاً یک ۷۲۰S فیس‌لیفت شده با کمی قدرت بیشتر نیست و وزن کمتری هم دارد. حال این سوپراسپرت بریتانیایی باید خود را در برابر پرچم‌دار جدید لامبورگینی ثابت کند. البته روئلتو به لطف پیشرانهٔ ۶.۵ لیتری V12 همراه با سه موتور الکتریکی که مجموعاً ۱۰۱۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کنند، بسیار از ۷۵۰S با پیشرانهٔ ۴ لیتری V8 توئین توربو و ۷۵۰ اسب بخار قدرت قوی‌تر است ولی پاشنهٔ آشیل سوپرکار پرچم‌دار سنت آگاتا، وزن سنگین ۱۷۷۲ کیلوگرمی است درحالی‌که مک‌لارن تنها ۱۳۸۹ کیلوگرم وزن دارد.

هردو خودرو برای انتقال نیروی موتور از گیربکس‌های دوکلاچه استفاده می‌کنند ولی درحالی‌که در ۷۵۰S تمام نیروی پیشرانه فقط به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود، در روئلتو دو موتور الکتریکی روی محور جلو نصب شده که سامانهٔ چهارچرخ محرک را فراهم می‌کند و این برتری مهمی در مسابقهٔ درگ خواهد بود زیرا این سیستم، در آغاز حرکت کشش بسیار بهتری را فراهم می‌کند خصوصاً اگر سامانهٔ چهارچرخ محرک از دو موتور الکتریکی تشکیل شده باشد که حداکثر گشتاور را به‌صورت فوری به چرخ‌ها تحویل می‌دهد.

بنابراین، طبیعی است که ۷۵۰S دیفرانسیل عقب و بدون موتورهای الکتریکی حتی با وجود وزن بسیار سبک‌تر نتواند حریف روئلتو شود. سریع‌ترین زمانی که مک‌لارن در این مسابقه به ثبت رساند، ۱۰.۶ ثانیه بود درحالی‌که رقیب ایتالیایی این کار را در ۱۰.۱ ثانیه انجام داد. در مسابقهٔ رولینگ هم ۷۵۰S تنها زمانی توانست پیروز شود که روئلتو در حالت رانندگی راحت قرار داشت و تغییر حالت رانندگی به اسپرت باعث شد لامبورگینی بتواند دوباره بر رقیب بریتانیایی غلبه کند. البته در پایان مسافت ۸۰۰ متر رولینگ، اختلاف دو خودرو بسیار جزئی بود.

در آخر هم نوبت به آزمایش ترمز از سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت رسید که لامبورگینی توانست با اختلافی کمتر از یک متر پیروز شود. عملکرد بهتر روئلتو در توقف نیز تعجبی ندارد زیرا این خودرو در جلو از دیسک‌های ترمز بزرگ‌تر ۱۶.۱ اینچی و لاستیک‌های پهن‌تر ۲۶۵ روی رینگ‌های ۲۱ اینچی استفاده می‌کند درحالی‌که ترمزهای مک‌لارن ۱۵.۴ اینچی و لاستیک‌های آن ۲۴۵ روی رینگ‌های ۱۹ اینچی هستند.