سودای بوگاتی برای ساخت هواپیما
مهندسی ایتالیایی-فرانسوی نه‌تنها به تولید خودرو و قطار، بلکه به ساخت هواپیمای مسابقه‌ای نیز علاقه‌مند بوده است.
به گزارش دنده 6 – با بردن نام بوگاتی، سریع‌ترین خودروهای جهان مانند ابرخودروهای ویرون، شیرون و بولاید به ذهن خطور می‌کند. این خودروساز در عمر صد و چند ساله خود خودروهای متنوعی را تولید کرده است که با وجود تفاوت‌های بسیاری که داشتند، همگی دو المان مشترک داشتند: لوکس بودن و قدرت زیاد. چندی پیش مطلبی را درباره قطار بوگاتی نوشتیم که چگونه اتوره بوگاتی، بنیان‌گذار این برند، مجبور شد به‌خاطر فروش پایین لیموزین عظیم‌جثه‌اش، به ساخت چندین رام قطار لوکس روی بیاورد. نکته جالب اینجاست که حافظه تاریخی این برند پیشگام به قطار و خودرو ختم نمی‌شود و ظاهرا تولید یک فروند هواپیمای سبک‌وزن هم در کارنامه بوگاتی به ثبت رسیده است.
با مدل ۱۰۰ آشنا شوید. این پرنده گمنام که هم‌اکنون در موزه هوانوردی EAA آمریکا زندگی می‌کند نخستین طرح پرنده اتوره به شمار نمی‌رود. این مهندس و طراح ایتالیایی در دهه ۲۰ میلادی و با آغاز جنگ جهانی اول مجبور به ترک کشور خود می‌شود و شهروندی فرانسه را می‌گیرد. او در این دوره به طراحی دو پیشرانه ۸ سیلندر برای هواپیمای U-16 مشغول می‌شود که اولی یک نمونه ۲۵۰ اسب بخاری خطی و دومی یک واحد ۴۵۰ اسب بخاری خطی دوگانه به شمار می‌رفت. طرح بوگاتی به موفقیت زیادی رسید و قرار بود ۲ تا ۵ هزار واحد از آن تولید شود. او لیسانس تولید پیشرانه‌اش را به قیمت ۱۰۰ هزار دلار آن زمان به فروش رساند و موفقیت زیادی کسب کرد.
در ادامه، علاقه اتوره بوگاتی به هواپیماها افزایش پیدا کرد تا آنجا که با پایان جنگ جهانی تصمیم گرفت در مسابقات هوانوردی آلمانی «دویچ دلا مورته کاپ» شرکت کند. او برای موفقیت در این رویداد ورزشی و غلبه بر آلمان‌ها، یک هواپیمای تک‌موتوره را توسعه داد اما نهایتا تصمیم گرفت به سراغ مدلی با دو پیشرانه ۵۰B تولید خودش برود. اتوره می‌خواست رکورد سرعت هواپیماها را بشکند؛ درست همان کاری که روی جاده انجام داده بود.
تولید هواپیمای بوگاتی در طبقه دوم یک کارخانه تولید مبلمان آغاز شد. دولت فرانسه که از طراحی پیشرفته محصول اتوره باخبر بود، قراردادی را برای تولید هواپیمای سبک‌وزن مدل ۱۱۰P با او بست. این هواپیما بر پایه هواپیمای مسابقه‌ای بوگاتی یعنی مدل ۱۰۰ توسعه پیدا می‌کرد. درحالی‌که روند ساخت این هواپیما پیشرفت می‌کرد، آتش جنگ بیشازپیش شعله‌ور می‌شد. اتوره مجبور بود تا سپتامبر ۱۹۳۹ پرنده خود را آماده پرواز کند اما از انجام آن باز ماند و مدل ۱۰۰ هیچ‌گاه رنگ آسمان را ندید.
