وداع با نخبه برنامه ریزی صنعت خودرو

در حالی این روزها صنعت خودرو شاهد جای خالی مدیرعامل پیشین ساپکو است که برنامه ریزی در زمینه تعمیق ساخت داخل و انجام پروژه های خاص در این زمینه را باید به این نخبه برنامه ریزی در صنعت خودرو نسبت داد.

حسین نجاری متولد ۱۳۳۳ و دارای مدرک دکترای مهندسی مکانیک از دانشگاه بیرمنگام بود. او از سال ۱۳۶۱ به مدت دو سال در شرکت ایران وانت مشغول به فعالیت بود و از سال 63 نیز کار خود را در ایران خودرو آغاز کرد.

نجاری در پرونده فعالیت خود مدیر طرح و برنامه، مدیر مرکز برنامه‌ریزی و نظارت پروژه ها، معاون سیستم جامع تولید و قائم مقام مدیرعامل در تولید در ایران خودرو را داشته و در سوابق کاری وی نیز عضویت غیرموظف در هیأت مدیره شرکت‌های ساپکو، ایساکو، مهرکام پارس، محورسازان ایران خودرو، ایران خودرو خراسان، ایران خودرو فارس و سنیران اتو به چشم می‌خورد.
نجاری که شش سال در ساپکو مشغول به فعالیت بود همواره استفاده از پتانسیل این شرکت با سابقه 21 ساله را از اصلی ترین اهداف مدیریت خود اعلام کرده و معتقد بود ساپکو از قابلیت های بالایی برخوردار بوده و باید از آن استفاده شود.

او با تاكید بر لزوم كار تیمی و هم‌دلی برای هدایت زنجیره تامین ایران خودرو و حل مشكلات آن معتقد بود که وضعیت ساپكو و زنجیره تامین ایران خودرو نباید در اثر نوسان ها و تنش های بیرونی بر هم بریزد.نجاری را باید نخبه برنامه ریزی در صنعت خودرو دانست چرا که او همواره به دنبال حداکثر بهره برداری از منابع موجود بوده و تعمیق و توسعه خودکفایی را از جمله اقدامات ویژه ساپکو در مقابله با تحریم ها عنوان کرده بود.نجاری برای کاهش خرید قطعات خارجی و خودکفایی در تولید این قطعات برنامه ریزی های کلانی انجام داده بود و تمام گلوگاه های تولید را شناسایی کرده و برای تعمیق داخلی سازی برنامه ریزی های جدی انجام داده بود.

تولید قطعات با فناوری بالا و دسته بندی قطعات و مجموعه های خودرو بر اساس طراحی و فناوری ساخت و تولید از اقدامات نجاری در ساپکو بود. او به توان تولیدکنندگان داخلی اعتقاد داشت و با تکیه بر این عقیده توانست تعداد زیادی از قطعاتی که پیش از این به صورت وارداتی تامین می شد را در رده قطعات خودکفا شده قرار دهد.
بدون شک جای او در صنعت خودرو و در زمانی که بیشتر از همیشه به پروژه داخلی سازی و خودکفایی در قطعات توجه می شود، خالی خواهد بود.

در وصف بزرگانی همچون نجاری باید از شاهکار مرحوم مجتبی کاشانی استفاده کرد که می گفت:

حیف شد از دست ما رفت آن عزیز
آن توانا
آن بزرگ
آن ( زنده یاد)
کاش تا او زنده بود
می شنید از ما بزرگی های خویش
کاشکی جای سرود ( زنده یاد)
در حضورش می سرودم (زنده باد)

مرد جلسات هر روز و یکی از بزرگان برنامه ریزی صنعت خودرو گرچه نیست اما مدیران بزرگی را تربیت و‌به یادگار گذاشته است.روحش شاد و یادش گرامی.

عبدالله بابایی کارشناس صنعت خودرو