آشنایی با موتورهای مشهور 2JZ-GE و GTE و FSE تویوتا
در این مقاله می‌خواهیم شما را با موتورهای مشهور ۲JZ-GE و GTE و FSE تویوتا آشنا کنیم.
به گزارش دنده 6 – سری موتورهای افسانه‌ای ۲JZ تویوتا بین علاقه‌مندان به دنیای خودرو کاملاً شناخته شده هستند. این موتورها از نوع ۶ سیلندر ۳ لیتری بوده و در هر سیلندر از ۴ سوپاپ استفاده می‌کنند. نسخه‌های ارتقا یافته موتور یاد شده به سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ مجهز شده و از دو توربو و تزریق سوخت مستقیم سود می‌برند. هر نسخه از موتور ۲JZ تویوتا پرفورمنس منحصربه‌فرد خود را دارد و فرقی نمی‌کند که موتور موردبحث از نوع ۲JZ-GE باشد یا GTE و FSE چراکه هریک داستان شنیدنی خود را دارند.
ابتدا به موتور ۲JZ-GE می‌پردازیم که از نوع ۶ سیلندر تنفس طبیعی تخت است و توازن جذابی بین سادگی و قابلیت اطمینان بالا با پرفورمنس قابل‌توجه ایجاد کرده است. این موتور از میل‌لنگ فورج کاری شده، بلوک آهنی و یاتاقان‌های فورج کاری سود می‌برد. با نسبت تراکم ۱۰ به ۱ و قدرت ۲۲۰ اسب بخار، موتور ۲JZ-GE در سال ۱۹۹۱ معرفی شد و روی بسیاری از محصولات شاخص تویوتا و لکسوس همچون سوپرا تنفس طبیعی نسل چهارم، لکسوس IS 300، GS 300 و SC 300 بکار رفت. موتور ۲JZ-GE تویوتا به خاطر ساختار مستحکم خود شناخته می‌شود و بنابراین گزینه‌ای عالی برای تیونرهاست چراکه می‌توانند قدرت بالایی را از آن بگیرند. با آغاز سال ۱۹۹۸ خانواده موتور ۲JZ تویوتا ارتقا یافت و از سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها سود برد تا هم راندمان بهتری داشته باشد هم گشتاور بیشتری را در دورهای پایین و میانی تولید کند.
نسخه بعدی این موتور که از نوع توئین توربو است ۲JZ-GTE نام دارد و در سوپرا توربو مدل ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸ بکار رفته است. این موتور به خاطر قدرت ۳۲۰ اسب بخاری خود که روی سوپرا توربو نسل سوم نصب شد شناخته شده و جذابیت‌های زیادی دارد. مهندسان تویوتا برخی تغییرات را در نسخه اولیه موتور یاد شده اعمال کردند تا بتواند استرس بیشتر توربو را تحمل کند و نتیجه آن نیز کسب ۱۰۰ اسب بخار قدرت بیشتر بوده است. با این تغییرات نسبتاً تراکم به ۸.۵ به ۱ رسید و نازل‌های اسپری روغن نیز به منظور خنک کاری پیستون‌ها استفاده شد. ژاپنی‌ها همچنین از توربوشارژر سکونشئال سود بردند به گونه‌ای که یک توربو بوست دور پایین را از دور ۱۸۰۰ تأمین کرده و توربوی دیگر در دور ۴۰۰۰ وارد میدان می‌شود.
تفاوت‌های قابل‌توجهی بین موتورهای ۲JZ-GTE صادراتی در مقایسه با نمونه‌های بازار ژاپن وجود داشته است. موتور عرضه شده در بازار آمریکا قدرت بالاتری داشت و خروجی ۲۸۰ اسبی نسخه ژاپنی آن به‌طور قابل‌توجهی کم‌رمق‌تر بود. ساختار مستحکم این موتور نیز باعث شد تیونرها دو و سه برابر قدرت استاندارد آن را به دست بیاورند. حتی برخی شرکت‌ها تا ۲۰۰۰ اسب بخار قدرت را نیز با استفاده از بلوک اصلی ۲JZ-GTE استخراج کرده‌اند که رقم فوق‌العاده‌ای محسوب می‌شود.
سومین و آخرین عضو خانواده ۲JZ با پسوند FSE شناخته می‌شود که یکی از مطمئن‌ترین موتورهای تاریخ لکسوس است. موتور یاد شده در سال ۲۰۰۰ تولید شد و برخلاف دو نسخه قبلی از تزریق سوخت مستقیم برای بهبود راندمان احتراق استفاده می‌کرد. علاوه بر این، FSE فقط با سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ در دسترس بود و بالاترین نسبتاً تراکم یعنی ۱۱.۳ به ۱ را داشت. خروجی موتور موردبحث ۲۲۰ اسب بخار قدرت بود و از این نظر تفاوتی با GE نداشت. ۲JZ-FSE بیشتر به عنوان یک موتور کم‌مصرف و پاک‌تر تنفس طبیعی مطرح بود و درعین‌حال می‌توانست پرفورمنس مطلوبی را ارائه کند.
به همین خاطر است که موتور FSE کمترین میزان آلایندگی کربنی را بین اعضای خانواده ۲JZ دارد و همیشه با گیربکس اتوماتیک همراه شده است. با اینکه خانواده موتور ۲JZ تویوتا قابلیت اطمینان بالا و قدرت زیادی داشته و تیون کردن آن راحت است اما مشکلاتی نیز وجود داشته که از جمله آن‌ها می‌توان به تعویض پولی‌های میل‌لنگ در هر ۹۶ هزار کیلومتر، خرابی آب‌بندی پمپ روغن، خرابی سفت کن تسمه تایم و… اشاره کرد که البته خوشبختانه تأثیر کلیدی روی عملکرد کلی موتور نداشته‌اند.
