الگوبرداری از چین؛ تنها چاره صنعت خودرو
بررسی شرایط آینده صنعت خودرو ایران
دنیای اقتصاد – این روزها ایران پس از توافق هسته‌ای با تجربه موفق سیاست خارجی چین در نظام بین‌الملل که منجر به اقتدار سیاسی و اقتصادی این کشور در عرصه جهانی شد، مقایسه می‌شود. مقایسه‌ای که از عرصه سیاسی به اقتصادی سرایت کرده و سعی دارد با بررسی ویژگی‌ها و اشتراکات میان دو کشور، چشم‌اندازی از آینده ایران پس از توافق ارائه دهد.
شرایط سیاسی ایران با چین در حالی مقایسه می‌شود که برخی از کارشناسان به مقایسه میان بازار کنونی خودرو ایران با چین در دهه‌های قبل می‌پردازند و معتقدند که شرایط حال حاضر ایران هر چند تشابه بسیار زیادی با چین آن دوران ندارد، اما از ویژگی‌های مشترکی برخوردار است.
بسیاری از کارشناسان وضعیت مطلوب اقتصادی چین بعد از اتخاذ سیاست‌های لیبرالی در حوزه اقتصاد را ناشی از سیاست خارجی تعاملی این کشور از یکسو و از سوی دیگر سیاست درب‌های باز آن می‌دانند. موضوعی که موجب رشد اقتصادی چین در عرصه جهانی شد و باعث شد صنعت خودروی این کشور نیز همسو با دیگر صنایع از رشد خوبی برخوردار باشد. نخستین بارقه‌های رشد در صنعت خودرو این کشور به سال 2001 پس از پیوستن این کشور به سازمان تجارت جهانی برمی‌گردد؛ به‌طوری‌که چینیها برای اولین بار در سال ۲۰۰۱، تولید خود را به دو میلیون دستگاه رساندند. در سال ۲۰۰۲، تولید و فروش خودرو در چین ۳۷ درصد رشد داشت در حالی كه فروش اروپا ۷ درصد كاهش نشان می‌داد. در سال ۲۰۰۳ این میزان دوبرابر و ۳/ ۴ میلیون دستگاه تولید شد. این رشد ادامه داشت تا اینکه بحران اقتصاد جهانی در سال 2008 باعث ورشکستگی بسیاری از صنایع خودروسازی جهان شد.
در این میان اما چینیها رشد فراتر از پیش‌بینی خود را دنبال کردند. همین موضوع باعث شد تا چین به بازار رویایی خودروسازان جهان كه به دنبال سوددهی در شرایط اقتصادی نامطلوب جهان بودند، تبدیل شود و این کشور منجی صنعت ورشکست ورشکسته جهانی شود. با ورود سرمایه‌گذاران خارجی به چین در سال 2009 فروش سالانه خودرو نزدیک به 14 میلیون دستگاه رسید و این کشور به بزرگترین تولید کننده بازار خودروی جهان تبدیل شد. بسیاری از کارشناسان علت رشد صنعت خودرو این کشور را بازار پرتقاضا و پتانسیل‌های سرمایه‌گذاری آن می‌دانند. موضوعی که درباره ایران نیز صدق می‌کند و همین موضوع باعث شده که ایران پس از توافق هسته‌ای با چین مقایسه شود. مقایسه این موضوع در زمینه صنعت خودرو نسبت به دیگر صنایع بیشتر است؛ زیرا به گفته مسوولان دولتی علاقه و جاذبه اروپایی‌ها برای ورود به بازار و صنعت خودرو ایران بیش از سایر زمینه‌‌ها است.
در این زمینه برخی از کارشناسان شرایط کنونی ایران را با چین در 15 سال پیش قابل قیاس می‌دانند؛ به‌طوری‌که به گفته این کارشناسان ایران این روزها نیز به دنبال سیاست درب‌های باز است و سرمایه‌گذاران خارجی نیز اشتیاق بسیاری برای حضور در بازار ایران دارند. اینکه بازار ایران چه ویژگی‌هایی دارد که باعث شده سرمایه‌گذاران خارجی مشتاق حضور در آن شده‌اند موضوع مهمی است، اما مقایسه میان ویژگی‌های بازار ایران با چین و چشم‌اندازی که از تجربه چین می‌توان داشت موضوع مهم‌تری است. به عقیده برخی از کارشناسان اقتصادی، مهم‌ترین ویژگی مشترک میان بازار چین با ایران پس از تنش‌زدایی در عرصه سیاست خارجی، بازار مصرف بزرگ هر دو کشور است. چین با جمعیت یک میلیاردی و ایران با جمیعت 80 میلیونی بازار بسیار خوبی برای خودروسازان جهانی محسوب می‌شوند.با این حال برخی دیگر از کارشناسان با تائید این موضوع اما ساختار اقتصادی ایران با چین را غیرقابل مقایسه می‌دانند و معتقدند که هر چند ویژگی‌ها در زمینه بازار مصرف برابری می‌کند، اما قوانین و مقررات و ساختار کلان ایران با چین غیرقابل قیاس است و همین موضوع موانع بسیاری را ایجاد می‌کند.
بهره‌گیری از تقاضای بازار
بسیاری از کارشناسان در کنار تغییر ساختار اقتصادی و حضور سرمایه‌گذاران خارجی در صنعت خودرو چین، عمده‌ترین عامل رشد صنعت خودرو این کشور را رشد تقاضا عنوان میکنند و اینکه این رشد عمدتا از افزایش تقاضای داخلی در پی افزایش درآمد خانوارهای چینی، افزایش طبقه متوسط و سیاست‌های مشوقی دولت ناشی شده است. موضوعی که در باره ایران نیز صدق می‌کند.
با این حال در این میان برخی دیگر به اهداف توسعه صنعت خودرو چين اشاره میکنند و معتقدند که هر چند بازار این کشور توانست به جذب سرمایه‌گذاران خارجی بپردازد، اما آنها با داشتن سیاست‌های هدفمند و برخورد علمی با مقوله انتقال تکنولوژی توانستند شکاف تکنولوژیکی خود را با کشور‌های توسعه یافته از بین ببرند و نقش فعالانه‌ای در رشد اقتصادی کشور خود داشته باشند. موضوعی که در مورد ایران نیز صدق می‌کند به‌طوری که در ایران نیز تقاضای بسیار خوبی برای خرید خودرو وجود دارد اما مشکل آنجاست که نه تنها قدرت خرید مردم به دلیل مسائل اقتصادی افزایش نیافته است؛ بلکه سیاست‌های هدفمندی در جهت افزایش قدرت خرید و از سوی دیگر رضایت مشتری با کسب دانش و تکنولوژی نیز صورت نگرفته است.
در این باره موسی غنی نژاد با اشاره به اینکه در ایران تقاضا برای خودرو بسیار زیاد است، می‌گوید: کیفیت پایین محصولات داخلی و به روز نشدن دانش و تکنولوژی در صنعت خودرو باعث عدم جذب این تقاضای در بازار خودرو ایران شده است. حال آنکه در چین با حضور خارجی‌هاو افزایش دانش خودروسازان این کشور ، تقاضای بالایی از سوی مشتریان این کشور شکل گرفت.
وی معتقد است که این موضوع در حالی می‌تواند به رشد و توسعه صنعت خودرو منجر شود که خودروسازان داخلی بتوانند به جذب سرمایه‌های خارجی بپردازند. زیرا خودروسازان داخلی بدون حضور خارجی‌ها توانایی خروج از وضعیت حال حاضر را ندارند. در همین زمینه نیز آلبرت بغزیان استاد دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است که صنعت خودروی ایران در صورتی می‌تواند، رشد کند که بتواند به‌صورت همکاری مشترک با خودروسازان جهانی به فعالیت بپردازد. وی معتقد است که صنعت خودرو ایران توانایی لازم تکنولوژیکی را ندارد؛ بنابراین باید با کسب دانش روز در ابتدا به جذب تقاضای موجود در بازار داخلی – همانند چینیها – بپردازد و بعد از آن به توسعه خود در عرصه جهانی فکر کند. وی قیمت بالا و نبود کیفیت را یکی از موضوعات مهم در عدم جذب تقاضای موجود در بازار می‌داند.
ساختار اقتصادی ایران؛ مانع بزرگ
با وجود آنکه تجربه موفق چین می‌تواند نقشه راه خوبی برای خودروسازان داخلی باشد و بسیاری از کارشناسان اقتصادی و صنعت خودرو نیز به این موضوع اذعان دارند، اما آنها بزرگترین مانع در صنعت خودرو ایران را مشکل ساختار کلان اقتصادی می‌دانند و معتقدند قوانین و مقررات ایران نه تنها موجب رشد و توسعه تولید وصنعت نمی‌شود؛ بلکه سنگ پیش پای آن می‌اندازد. موضوعی که در صورت حضور خودروسازان خارجی برای سرمایه‌گذاری مشترک نیز به چالش‌های بسیاری منجر می‌شود. این در حالی است که یکی از دلایل موفقیت صنعت خودرو چین تسهیل قوانین و مقررات برای توسعه صنعت بوده است. به عقیده بسیاری، قوانین موجود در ایران اشتیاق سرمایه‌گذاری در ایران را از بین می‌برد و به همین دلیل است که خودروسازان اروپایی تنها علاقه‌مند به مونتاژکاری در صنعت خودرو ایران هستند. در همین رابطه، یکی از مدیران ارشد خودروسازی در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» می‌گوید: ساختار قوانین صنعتی ایران برای جذب سرمایه خارجی اشکال اساسی دارد این در حالی است که چینیها با دقت بسیار زیاد قوانین خود را برای حضور خودروسازان خارجی تدوین کردند. وی در این باره توضیح میدهد: یکی از مهم‌ترین موضوعات در قوانین چین برای حمایت از صنعت خودرو داخلی ،واردات خودرو همراه با مقررات سخت و دشوار به کشور است این در حالی است که در ایران خیلی این موضوع مطرح نیست.
وی علاوه‌بر وجود قوانین جذاب برای خارجی‌ها می‌گوید: از سوی دیگر دولت چين اجازه سرمايه‌گذاري خارجي را تنها در شرايطي مي‌دهد كه آن شركت‌ها تنها در 50 درصد سهام شرکت شریک می‌شوند. از سوی دیگر این شرکت‌ها باید از نام تجاري معتبر و دانش فني لازم برخوردار باشند و در كشور چين مركز تحقيق و توسعه داخلي تاسيس کنند. به اعتقاد وی شرایط در ایران برای سرمایه‌گذاران خارجی چندان مطلوب نیست. دخالت نهادهای مختلف از دولت، مجلس، شورای رقابت و برخی نهادهای دیگر باعث شده که صنعت خودرو تاکنون نتواند رشد لازم و خوبی داشته باشد. وی عنوان می‌کند: خودروسازان خارجی در حال حاضر برای مطالعه به بازار ایران آمده‌اند و در صورتی که شرایط را جذاب نبینند ممکن است از سرمایه‌گذاری منصرف شوند. موسی غنی نژاد، اقتصاددان نیز با بیان اینکه خودروسازان خارجی در حال حاضر تنها برای بررسی بازار ایران آمده اند، می‌گوید: قوانین ایران بسیار دست وپاگیر است تا زمانی که موانعی مثل قیمت‌گذاری دولتی و اقتصاد دستوری وجود دارد صنعت خودرو توانایی پیشرفت نخواهد داشت. غنی نژاد همچنین معتقد است که کشور چين به هيچ عنوان اجازه توليد به روش سی‌کی‌دی محصولات خارجی را نمی‌دهد و حمايت‌هاي دولت از صنعت خودرو تا زماني است كه صنعت خودروي چين به شرايط رقابتي برسد. در همين راستا از كليه خودروهاي وارداتي مطابق ضوابط ماليات اخذ مي شود. این در حالی است که به دلیل قوانین وضعیت بازار ایران این گونه نیست.
وی می‌افزاید: در چین مكانيزم‌هاي تشويقي براي خريد خودروي داخلي در نظر گرفته می‌شود و از همه مهم‌تر به هيچ وجه در مسائل فروش خودرو دخالت نمی‌کنند، اما در ایران ما اجازه نمی‌دهیم بازار قیمت را تعیین کند.
سیاسی کاری، ممنوع
هر چند خودروسازان جهانی با اندیشه کسب سود و خروج از وضعیت بحرانی به سرمایه‌گذاری در صنعت جوان خودرو چین پرداختند و در این میان جاذبه‌های بسیاری برای سرمایه‌گذاری باعث شد تا خارجی‌ها جای پای خود را در چین محکم کنند، اما فضای سیاسی و اقتصادی این کشور نیز باعث شده که خودروسازان خارجی علاقه‌مندی بیشتری به فعالیت در این بازار داشته باشند از سوی دیگر این موضوع منجر به افزایش بازدهی صنعت خودرو این کشور شده است این در حالی است که شرایط در ایران بسیار متفاوت است.
یکی از مدیران ارشد خودروسازی در این باره می‌گوید: نقش نهادهای سیاست‌گذار در صنعت خودرو بسیار حائز اهمیت است. نهادهای سیاسی باید بدانند برای توسعه و پیشرفت اقتصادی کشور به‌طور عام و صنعت خودرو به‌طور خاص باید از سیاسی کاری در عرصه اقتصاد پرهیز کنند.
عشقم 1سیلی زد و گفت: تو بهم خیانت کردی!!!گفتم: تو هم بکن..چند ماهي گذشت..سوار ماشین عروس ديدمش خیلی خوشگل شده بود…با خنده اومد طرفمو گفت: دیدی منم تونستم…!!!سیر دل نگاهش کردم گفتم مبارکه ، اشک تو چشام جمع شده بود خندیدم و رفتم…بعد يه ماه نمیدونم کی بهش گفته بود تو بيمارستان بستري بودم فهمید سرطان دارم…!!!اومد ملاقاتمو و گفت: خیلی بی معرفتی…چرا اینکارو کردی؟!!!اشک تو چشام جمع شد..بهش گفتم: من تو عروسیت خندیدم..ولی تو توی ختمم گریه نکن..گاهی دلیل ” کم محلی ها ، نه گفتن ها و رها کردن ها شاید چیزی نباشد که تو فکرمیکنی..گاهی باید رفت تنها برای*” عشقت “*
بله دقیقا!!!!!!!!!تنها راه نجات صنعت خودروی ایران خرید خودروی چینی نیست بلکه باید الگو و طرح و فکر انان را خرید و تبدیل به یک قطب بزرگ خودرو سازی شد که اینبار مردم به جای لعن و نفرین فرستادن به ان افتخار کنند
البته خرید طرح و الگو و فکر از چینی ها خرید طرح های خودرو نیست بلکه خرید راه و روش صنعتی شدن است.
در گزارش اومده چین قوانینی برای ورود خودرو داره ولی در ایران قوانین ورود خودرو سهل است نميدونم کسی که این گزارش تهیه کرده چطور فکر میکرده که اینچنین نظری بیان کرده؟؟
تعرفه های145 درصدی و تبصره 13 سهم …عوارض ..مالیات..
در چین قوانیم مرتبط با واردات به قدری سخته که عملا واردات اتوموبیل رو از نظر اقتصادی بی صرفه میکنه، بخش عمده ی واردات خودرو چین مربوط به خودرو های فوق لوکس و تولید محدود مثل فراری و رولز رویس و … هست که خوب مشتری خودش رو داره و زیاد تو این تحلیل ها جایی نداره. و البته این قوانین به گونه ای تالیف شدند که در نهایت به طور هدفمند و کارا از تولید داخلی حمایت بشه. همین بند تولید تنها به شرط مشارکت 50 درصدی به علاوه ی تاسیس مرکز تحقیق و توسعه رو دست کم نگیرید، خود این بند به تنهایی باعث شده بسیاری از خودروسازان مطرح و رده اول علاوه بر اجبار به تولید درچین، برای به دست آوردن این بازار یک و اندی ملیارد نفری ناچار بشن تکنولوژی و دانش فنی روز خودشون رو هم به این کشور منتقل کنند که صد البته هزینه ی سنگینیه که این کمپانی ها برای سهم داشتن در این بازار حاضرند متقبل بشند.
اما در این سوی ماجرا قوانین و روند واردات ما با این که خیلی سختگیرانه است، اما بسیار بی هدف و ساده لوحانه تالیف شده به طوری که علاوه بر اینکه دمار از روزگار مصرف کننده درمیاره، آسیب های به مراتب بدتری رو متوجه تولید کننده ها میکنه و فقط به نفع رانتخواران دوست داشتنی هست.
همکاری ایران باچين در زمینه خودرو به هیچ دردی نمیخوره چون این دوکشوردرزمينه خودروهيچي از خودشون ندارند
الان اروپایی هادارندميان ایران ازاین فرصت گرانبهابايداستفاده کنند.کمپانی های بزرگ مثل بنزبايد درکشورتشويق به سرمایه گذاری کنندازعلمشون استفاده کنیم در زمینه طراحی خودروازشون مشورت بخایم تاپيشرفت کنیم یا مثلا ازهيونداي بخایم یکی از نمایندگی تولیدات خودروشو حتی فقط یه مدلشوبه مابده با تحت نظارت مستقیم اونها
که مطمعنم هیچ یک از اين اتفاقها نخواهدافتادوهمچنان به توليدخودروهاي بی کیفیت ادامه خواهندداد و ملت هم رفتین خودروهاشون بگیرن و هرروز هم کشته و مجروح بدیم سراین خودروها بعدم بیایم بگیم اره اوره شمسی کوره مقصره
همکاری نباید در جهت تولید خودرو چینی در ایران باشد. چراکه چینی ها از خود هیچ دانش فنی ندارند. ولی همکاری باید بر سر چگونگی صنعتی شدن ایران باشد چیزی که (صنعتی شدن) چینی ها مهارت بسیاری در ان دارند در عرض 10 سال از صنعت بیش از 50 ساله ما پیشی گرفتند. ما راه صنعتی شدن را باید بدانیم و تکنولوژی را از شراکت با المانی ها بدست بی اوریم
فلی جان اره و اوره خوب هاتی..هیچ اتفاق میمونی نخواهد افتاد چین که فقط یک کپی کار به تمام معنا و با پایین ترین کیفیت هست اینها هیچوقت سراغ با کیفیت های اروپایی و کره ای و ژاپنی نمیرن بلکه سوراخ دعا تازه پیدا کردن یعنی مونتاژ از روی کپی و زین مس خودروهای چینی با کیفیت نازل تر بدست مشتری تشنه که فقط عشق آپشن های یکبار مصرف و بی خودی هست نیرسه اونم با قیمت خودروهای مطرح روز دنیا
اولین موضوع اینه که این خودرو سازان داخلی میگن واردات کلا نداشته باشیم بعدشون خودشون شرکتو به اروپایی ها نمیدن مثل پارس خودرو که رنو میخواس ولی سایپا نداد
دومن در گزارش گفته شد چینیا تکنولوژی و طرح و کیفیت رو ارتقاع دادند در حالی که تو ایران برعکس هست نهایت خلاقیتشون اینه که چراغ پرایدو عوض کنن بگن محصول جدید یا سورن رو فیس لیفت کنن بگن دنا یا سمند ال اکس رو با فیس لیفت بکنن سورن اگه میگن واردات نکنیم چرا نمیان نسل جدید لوگان رو بیارند ؟؟؟؟
مگه جون مردم شوخیه یا ماشینشون وسط راه خاموش میشه یا ایربگ باز نمیشه الانم میگن واردات نکنین و دولت هم بیاد از ما حمایت کنه یعنی چه
زمانی واردات باید بره که صنعت خودرو سازی با تکنولوژی روز و کیفیت و ایمنی بالا بشه نه مثل فیس لیفت کردن پراید
اول از اینکه از دوستان صمیمانه خواهش میکنم بدون مطالعه و صرفا از روی مشاهدات ناقص نتیجه گیری نکنند. این که چین به هیچ عنوان صلاحیت این رو نداره که ازش الگو برداری بشه صحبت منطقی نیست. درسته که تو سال های اخیر بازار کشور محصولات مختلف بی کیفیت چینی زیادی رو به خودش دیده، اما باید این رو هم در نظر گرفت که مسولیت این امر تنها متوجه خود ماست. به خاطر بازار کاملا بسته و انحصاری ماست که برای کمپانی های چینی فروش همچین خودرو هایی به صرفه شده و صد البته به خاطر قوانین ماست که این مصرف کننده ی بی نوا ناچار به خرید چنین خودروهاییه. مثلا در نظر بگیرید که جیلی امگرند سون بدون در نظر گیری مالیات و سایر هزینه های تحمیلی واردات قیمتی بیش تر از پژو پارس نداره، درحالی که اختلاف کیفیت بین این دو بسیار فاحشه.
در ثانی صنعت خودرو چین به مراتب بیش از اون چیزی که تو کشور ما دیده شده قابلیت های فنی در تولید داره. تقریبا تمامی غول های صنعت خودرو به دلیل وجود قوانین مناسب محصولات خودشون رو در چین تولید و به سایر نقاط جهان صادر میکنند. مثلا بیشتر بی ام دبلیو هایی که داخل ایران تردد میکنند بخش عمده مراحل تولید رو در چین پشت سر گذاشتند. همه ی اینها رو ذکر کردم تا عرض کنم خیلی بهتره تا از اظهار نظر های ساده انگارانه پرهیز کنیم.
البته در آخر باید بگم که درسته بین ایران امروز و چین اواخر قرن بیستم شباهت هایی هست، اما با این وجود این دو کشور تفاوت های کلیدی هم دارن که در نظر گرفتن هر کدوم از اوتها میتونه صورت و راه حل مسئله رو به کلی دگرگون کنه. به طور مثال ساختار سیاسی حکومت چین از نظر وحدت نظر سیاسی و همچنین پیگیری مداوم در مبارزه با فساد خودش فاکتوریه که نمیشه به این سادگی ها ازش چشم پوشی کرد. به هر حال از نظر بنده این ایده نیاز به بحث های مفصل تر در بنگاه های فکری جامعه (دانشگاه ها) داره.
خبر خوب
.
.
این قسمتی از مصاحبه با مدیر ایرانخودرو است.
وی ادامه داد: همکاری ما با رنو از یک سال قبل از قالب شرکت رنوپارس خارج شده و ایران خودرو مستقیما با رنوی فرانسه مذاکره می‌کند. در این زمینه برای تولید خودروهای کپچر کلیو 4 و خودروی کوئد به نتیجه رسیده‌ایم. خودروهای کوئد خودرویی نسبتا ارزان قیمت است که می‌توانند به عنوان رقیب پراید مطرح شده و برنامه‌ریزی ما تولید سالانه 150 هزار دستگاه از این خودرو است.
این حرف نشان میدهد که قیمت گذاری احتمالی شامل همان بازه 20 تا 30 میلیون خواهد بود.
من نمیام بدون مطالعه صحبت کنم ولی هرچقدرم بدت بیاد چین الان بعد از ایالات متحده دومین قطب اقتصاد دنیاس کسی هم نگفته بیاییم جک منتاژ کنیم گفته شده که از امکانات و همکاری بین المللی و شیوه فروش و قیمت گذاریشون الگو بگیریم
یکی از بزرگترین ضعفهای ما در ایران برخورد سطحی و عامیانه با الگوبرداری(BENCHMARKING) هست و همچنین بهره نبردن از متخصصین الگوبرداری که یک سیستم هست و اجزاء مشخصی داره و الزاما الگوی یک خودروساز یک خودروساز دیگه نیست .تا همین جا در مورد الگوبرداری بسنده میکنیم چرا که یک مبحث مفصل در حد تئوری یک ترم کامل دانشگاهی و از نظر تجربی سالها تجربه لازم هست تا کسی متخصص الگو برداری بشه.
مطلقا بدون تجزیه و تحلیل نمیشه گفت چین الگوی مناسبی هست یا نه ولی از مطالب مقاله چنین بر میاد که کسانی که بعنوان کارشناس تشابهات بسیار کمرنگ چند دهه پیش چین را با ایران بعنوان دلایل مناسب بودن چین برای الگو بر شمردن آشنائی با این علم ندارند و خیلی سریع به نتیجه رسیدن.
در علم مدیریت تولید ,در ابتدا عوامل اساسی موثر در تولید را 4M میگفتند که M حرف اول MARKETu-MANAGMENT-MEN-MONY بود ولی اکنون این عوامل به 9تا رسیدن و به 9Mمعروف هستند که بازهم یکی از پایه ای ترین این 9ام MARKETیعنی همون بازار خودمون هست حالا من نمیدونم چه اشتراکی بین بازار یک میلیارد و سیصد میلیونی چین یعنی یک پنجم دنیا و بازار 75میلیونی ایران که موجب این نتیجه گیری شده هست .این موضوع یکی از روشنترین اختلافات ما با چینیها ست و نیاز به هیچ ریزبینی هم نداره حالا افتراقات اساسی که نیاز به تجزیه و تحلیل اساسی دارد بماند مانند فرهنگ مردم چین ,نظام سیاسی چین ,وزنه چین در جهان (فرض کنید آمریکا به چین کمک نکند که این یک میلیاردوسیصد میلیون سر جاشون آرام بگیرند و اونها گرسنه بمونند مسلما مثل سیل دنیا را میبلعند) ووو که مجال پرداختن به همه اونها نیست.
یکی از اصلیترین دلایل اینکه چطوری چین در این مدت نسبتا کوتاه تونسته سریع مدل ماشینهاشو عوض کنه همین بازار مطمئن هست که تمامی دنیا حسرتشو میخوره البته مشکلات خاص خودشم داره.اگر فرصتی پیش بیاد مثالهائی از تصمیماتی در ایران که ناشی از به اصطلاح الگوبرداری بوده و فاجعه به بار آورده را خدمت عزیزان ارائه میکنم.ببخشید که بدلیل تنگ بودن وقت خیلی کوتاه موضوع را مطرح کردم.
ایران اگه بخواد توی صنعت دنباله روی چین بشه باید یکسری تابوها در عرصه سیاست رو زیر پا بگذاره که بعیده بگذاره. ایران باید قبول کنه که با جهان و د ر راس اون ایالات متحده امریکا تعامل داشته باشه. شعارهای مرگ و نابودی این کشور اون کشور رو نده و حضور برخی از کشورها به عنوان جزیی از جامعه جهانی رو قبول کنه. اینها که شد ایران میتونه با قطبهای صنعتی دنیا تعامل کنه و راهی رو بره که چین داره میره. ما باید از الگوی کره شمالی دور شده و به الگوی چین نزدیک بشیم چیزی که با توافق هسته ای تا حدی انجام شده ولی انجام کامل این امر با تابوهای فراوانی که در عرصه سیاست داریم عملاً در دوره کوتاه مدت امکان پذیر نیست. تا وقتی که مشکلات اساسی کشور ما با جامعه جهانی حل نشه و شعارهای الکی که در عرصه سیاست خارجه داریم تعدیل نکنیم دنیا با ما وارد تعاملی در سطح مشابه با چین نمیشه و تبعاً رسیدن به رشد اقتصادی انجام شده در چین یک رویای دست نیافتنیه. به اینها اضافه کنید سخت کوشی چینی ها که این هم در بین مردم ما دیده نمیشه .
تازمانی که مردم باخريداين خودروهای بی کیفیت دارندازخودروسازا حمایت ميکنندهيچ اتفاقی در زمینه بهبود کیفیت خودروهای داخلی شاهدنخواهيم بود
بيشتردوستاني که مياندميگن اقانخريداين خودروهاروخودشون ازمقدمان صفوف ثبت نام خودروهای داخلی هستند .
توکشورهاي اروپایی یه چی گرون میشه نميخرندمردم مابرعکس ميخرند