به گزارش دنده6, مسراشمیت Me 262 هرچند به‌طور رسمی اولین جت جنگندهٔ جهان محسوب نمی‌شود اما اولین جنگندهٔ تولید انبوه دنیا بود و بیش از ۱,۴۰۰ فروند از آن ساخته شد.
Me 262 ابتدا به درخواست رهبر آلمان نازی آدولف هیتلر طراحی شد که خواهان سلاح شگفت‌انگیزی برای بمباران متفقین بود. برای این هواپیما استفاده از موتورهای جت در نظر گرفته شده بود که هاینکل و ب‌ام‌و در اوایل دههٔ ۳۰ کار روی آن را آغاز کرده بودند. بدین ترتیب، در اواسط سال ۱۹۳۹ طراحی جنگنده‌ای برای مسراشمیت با سرعت ۹۶۰ کیلومتر بر ساعت آغاز شد. بااین‌حال، در فوریهٔ ۱۹۴۰، فرمانده کل نیروی هوای آلمان نازی «هرمان گورینگ» دستور توقف کار روی موتورهای جت را صادر کرد و چند سال طول کشید تا دوباره آلمان‌ها برای توسعهٔ موتورهای جت سرمایه‌گذاری کنند.
به همین دلیل، Me 262 نتوانست به اولین جت جنگنده‌ای تبدیل شود که به آسمان می‌رود زیرا این عنوان به هاینکل He 178 رسید که اولین پرواز خود را در ۲۷ آگوست ۱۹۳۹ انجام داد. البته این یک پروتوتایپ آزمایشی بود که نهایتاً منجر به ساخت He 280 شد که اولین پرواز خود را در ۳۰ مارس ۱۹۴۱ انجام داد. بااین‌حال، مشکلات موتور P3302 ب‌ام‌و و همین‌طور علاقهٔ لوفت‌وافه (نیروی هوای آلمان) به مسراشمیت و توانایی‌های Me 262 باعث شد در مارس ۱۹۴۳ بازرس کل نیروی هوایی دستور توقف کار روی He 280 را بدهد.
نازی‌ها در آن زمان از یک جنگنده بمب‌افکن سریع بنام دهاویلند موسکیتو می‌ترسیدند که جد یوروفایتر امروزی بود. موسکیتو از اکثر جنگنده‌ها سریع‌تر بود، برای صرفه‌جویی در متریال استراتژیک در بدنهٔ آن از چوب استفاده شده بود و می‌توانست چند هزار کیلوگرم بمب را روی یک هدف خالی کند. به همین دلیل، توانایی Me 262 برای تعقیب موسکیتو کمک بزرگی به آلمان نازی می‌کرد که پیش‌ازاین جنگنده‌های موتور پیستونی کندتر و فاقد رادار Me 109 را در آسمان‌ها داشت. از Me 262 چندین نسخه ساخته شد که برخی از آن‌ها به رادار مجهز بودند و حتی برخی از دو صندلی بهره می‌بردند.
با وجود انبوه جنگنده‌های موستانگ و لایتنینگ، داشتن یک جت به‌عنوان جنگنده برای آلمان بسیار مهم بود و با اینکه هیتلر دستور ساخت بمب‌افکن را داده بود اما آزمایش جنگنده همچنان مجاز بود. البته مطمئناً این کار نتیجهٔ نهایی جنگ را تغییر نمی‌داد زیرا ما قبلاً به‌طور کامل شکست خورده بودیم اما احتمالاً پایان جنگ را به تعویق می‌انداخت زیرا اگر Me 262 در تعداد زیادی عملیاتی و استفاده می‌شد احتمالاً جلوی حملهٔ نرماندی در ژوئن ۱۹۴۴ را می‌گرفت.
تمام مشکلات Me 262 اما در دستورات سیاسی خلاصه نمی‌شد و هرچند بیش از ۱۴۰۰ فروند از این هواپیما ساخته شد اما در یک زمان واحد تنها چند صد فروند می‌توانستند پرواز کنند و به نبرد بپردازند. این بیشتر به خاطر بمباران گستردهٔ آلمان توسط متفقین بود که کارخانه‌ها و منابع اصلی را نابود کرد. علاوه بر این، موتورهای این جنگنده که ساخت یانکرز بودند و جومو نام داشتند قابل‌اعتماد نبودند. اولین موتورهای جت نمی‌توانستند تغییرات ناگهانی دریچهٔ گاز را تحمل کنند و به همین دلیل، از ترس از کار افتادن موتورهای جومو، به خلبانان Me 262 گفته می‌شد دستهٔ گاز را به‌طور ناگهانی حرکت ندهد.
یکی دیگر از خلبانان لوفت‌وافه دراین‌باره می‌گوید:
این موتورها به زمان بیشتری برای توسعه و آزمایش نیاز داشتند که ما نداشتیم. همچنین ما با کمبود فولاد مرغوب مواجه بودیم که برای ساخت این موتورها بسیار حیاتی بود. این موتورها به تغییر شتاب و قدرت بسیار حساس بودند و به همین دلیل در پایان جنگ دستگاهی برای کنترل خودکار شتاب گیری هواپیما ساخته و نصب شد. بدین ترتیب، دستگاه به‌طور خودکار افزایش رانش را تنظیم می‌کرد و نیازی نبود خلبان این کار را انجام دهد
علاوه بر این، تعمیر و نگهداری موتورهای جومو هم بسیار دشوار بود. سرگرد «ولفگانگ شنک» که اسکادران Me 262 را رهبری می‌کرد دراین‌باره می‌گوید:
نبود قطعات موتور مشکل بزرگی بود و به همین دلیل تعویض موتور بسیار آسان‌تر از تعمیر آن بود. البته ما یک ماشین‌کار خبره داشتیم که سعی می‌کرد تمام قطعات فلزی که نیاز داشتیم را بسازد اما نمی‌توانست نیاز کل اسکادران را تأمین کند.
این کمبود قطعات حفظ Me 262 در آسمان را بسیار دشوار کرده بود. علاوه بر این، راکت‌های این جنگنده هم به دلیل مشکل در سیم‌کشی گاهی شلیک نمی‌شدند. این موضوع سرعت Me 262 را کاهش می‌داد و آن را به هدف آسان‌تری برای جنگنده‌هایی تبدیل می‌کرد که بمب‌افکن‌های متفقین را اسکورت می‌کردند. به همین دلیل، یکی از تاکتیک‌های متفقین شکار Me 262 و نشاندن آن در پایگاه‌های خود بود زمانی که سرعت و ارتفاع پایین و سوخت کمی داشت.
بااین‌حال، استفاده از Me 262 به‌عنوان یک جنگنده بجای بمب‌افکن آسان‌تر بود. این هواپیما چهار توپ ۳۰ میلی‌متری در دماغهٔ خود داشت که می‌توانست به‌راحتی دشمان را هدف قرار دهد. یکی از خلبانان بریتانیایی می‌گوید:
به نظر من، Me 262 ترسناک‌ترین هواپیمای جنگ جهانی دوم بود.
آلمان نازی حدود پنج سال قبل از متفقین اقدام به توسعهٔ جت جنگنده کرد و هرچند Me 262 قربانی محدودیت‌های زمان و قطعه شد اما نمونه‌هایی از آن که توسط متفقین شکار شدند به توسعهٔ جنگنده‌های بریتانیایی، فرانسوی، آمریکایی و حتی شوروی کمک کردند.