این خودرو آمریکایی ۷۵ سال پیش آپشن هایی داشت که خودروهای ایرانی امروزی ندارند
ارل که حدود یک دهه از Y-Job به عنوان خودروی شخصی و روزمره خود استفاده می‌کرد، در سال 1947 تصمیم گرفت تا جایگزینی مدرن و پیشرفته برای آن طراحی و تولید کند. این خودرو با طراحی خیره کننده و امکانات جذاب خود، حتی از بسیاری خودروهای ایرانی امروزی آپشن‌ها و امکانات بیشتری داشت. در این بخش از اخبار خودرو با معرفی جنرال موتورز لسابر همراه ما باشید.
معرفی خودرو آمریکایی لسابر؛ کانسپت افسانه‌ای فراموش شده
کانسپت لسابر جنرال موتورز، با ترکیبی از طراحی نوآورانه و فناوری‌های پیشگامانه به یک افسانه در تاریخ خودروسازی تبدیل شد. لسابر تنها یک طرح مفهومی نبود، بلکه ویترینی از نوآوری‌ها و خلاقیت برای جنرال موتورز بود. نکته جالب توجه این است که هارلی ارل، طراح افسانه‌ای جنرال موتورز شخصاً از این کانسپت به عنوان خودرو شخصی خود استفاده کرد و مسافتی بالغ بر ۷۰ هزار کیلومتر را با آن پیمود. این تجربه رانندگی روزمره، به ارل این امکان را داد تا عملکرد و قابلیت‌های لسابر را در شرایط مختلف آزمایش کند و ایده‌های خود را برای طراحی خودروهای آینده بهبود بخشد.پانل‌های بدنه این خودرو از آلیاژ منیزیوم ساخته شده بودند؛ ماده‌ای که به دلیل وزن کم و استحکام بالا در صنایع هوافضا نیز کاربرد دارد. استفاده از منیزیوم در بدنه لسابر، گامی مهم در جهت کاهش وزن کلی خودرو و بهبود عملکرد آن بود. کف خودرو نیز از جنس آلومینیوم لانه‌زنبوری با استحکام فوق‌العاده ساخته شده بود.
این ساختار ضمن حفظ استحکام و ایمنی، به طور قابل توجهی وزن خودرو را کاهش می‌داد. علاوه بر این، در بخش‌هایی از بدنه از فایبرگلاس استفاده شده بود تا وزن خودرو بیش از پیش بهینه شود. شایان ذکر است که تمامی این مواد بعدها به طور گسترده در ساخت خودروهای مدرن مورد استفاده قرار گرفتند و لسابر در این زمینه نیز پیشرو بوده است.
یکی دیگر از نوآوری‌های برجسته لسابر، استفاده از شیشه جلوی منحنی بود. در حالی که در آن زمان، اکثر خودروها از شیشه‌های جلوی تخت استفاده می‌کردند، لسابر با الهام از طراحی جنگنده‌های جت، از شیشه جلوی خمیده بهره می‌برد. طراحی این شیشه از جنگنده افسانه‌ای F-86 Sabre الهام گرفته شده بود و میدان دید وسیع‌تری را برای راننده فراهم می‌کرد.
هارلی ارل در طراحی چراغ‌های این خودرو نیز از المان‌های طراحی هواپیماهای جنگنده الهام گرفت. در قسمت جلوی خودرو، یک ورودی هوای بیضی‌شکل شبیه به ورودی هوای موتور جت تعبیه شده بود که دو چراغ گرد در داخل آن قرار داشتند. این طراحی ظاهری تهاجمی و مدرن به نمای جلوی خودرو می‌بخشید. در قسمت عقب خودرو نیز، المان‌هایی مشابه اگزوز جت‌ها طراحی شده بود که چراغ‌های عقب را در خود جای داده بودند.
طراحی چشم نواز پیشرانه کانسپت لسابر
پیشرانه کانسپت لسابر، شاهکاری از مهندسی و نوآوری بود. این موتور که به‌طور کامل از آلومینیوم ساخته شده بود، نه تنها به کاهش وزن خودرو کمک می‌کرد بلکه پیش‌نمایشی از موتورهای آینده نیز به شمار می‌رفت. در واقع این موتور پروتوتایپی بود که بعدها در سال 1956 با نام موتور V8 فایربال بیوک به تولید انبوه رسید. فایربال بیوک، یکی از نخستین موتورهای آلومینیومی جهان بود که راه را برای توسعه پیشرانه‌های V8 روور و V6 مشهور بیوک هموار کرد.این پیشرانه آلومینیومی در کانسپت لسابر، ۳.۵ لیتر حجم داشت و به یک سوپرشارژر مجهز شده بود که توانایی تولید قدرت چشمگیر ۳۳۵ اسب بخار را داشت. این قدرت به لسابر اجازه می‌داد تا در عرض تنها ۸ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت دست یابد که در آن زمان رقمی خیره‌کننده به شمار می‌رفت.
یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد موتور لسابر، قابلیت کارکرد با دو نوع سوخت بنزین و متانول بود. برای این منظور، خودرو به دو کاربراتور مجزا مجهز شده بود که یکی با بنزین و دیگری با متانول کار می‌کرد. در شرایط عادی موتور از بنزین استفاده می‌کرد، اما با افزایش فشار بر پدال گاز سیستم به‌طور خودکار سوخت را به متانول تغییر می‌داد تا حداکثر توان ممکن تولید شود. برای ذخیره این دو نوع سوخت، در هر یک از باله‌های عقب لسابر دو مخزن سوخت ۷۵ لیتری، یکی برای بنزین و دیگری برای متانول تعبیه شده بود.این باک‌های سوخت از مواد منعطف و تقویت‌شده ساخته می‌شوند و در ابتدا اندازه کوچکی دارند، اما پس از نصب در محل مورد نظر، باز شده و به اندازه واقعی خود می‌رسند. این باک‌ها بیشتر در صنایع هواپیمایی کاربرد دارند تا نیاز به ایجاد حفره‌های بزرگ در بدنه هواپیما برای نصب باک نباشد. جالب اینجاست که چند دهه بعد خودرو سوپراسپرت مک لارن F1 نیز از همین نوع باک‌های بازشونده استفاده کرد.
یکی دیگر از ویژگی‌های پیشرفته قوای محرکه لسابر، نصب گیربکس در قسمت عقب خودرو به شکل ترنس‌اکسل بود. این آرایش، به بهبود توزیع وزن خودرو کمک شایانی می‌کرد و پایداری و هندلینگ آن را ارتقا می‌بخشید. بعدها، بسیاری از خودروهای اسپرت موتور جلو مانند استون مارتین و فراری نیز از این روش انتقال نیرو استفاده کردند.
آپشن های خاص خودرو آمریکایی لسابر Le Sabre
این خودرو به جک‌های برقی یکپارچه مجهز بود که امکان تعویض آسان و بدون زحمت تایرها را فراهم می‌کردند. این جک‌ها به راننده اجازه می‌دادند تا به راحتی و تنها با فشردن یک دکمه، خودرو را برای تعویض تایرها بالا ببرد. هرچند این ایده به دلیل هزینه بالا هرگز به تولید انبوه نرسید، اما چند دهه بعد توسط برخی تیم‌های فرمول یک مورد تقلید قرار گرفت.
در اوایل دهه ۱۹۵۰، خودروهای آمریکایی همچنان از سیستم برقی ۶ ولتی استفاده می‌کردند، اما لسابر به عنوان نخستین خودرو با سیستم برقی ۱۲ ولتی، استاندارد جدیدی را در صنعت خودروسازی تعریف کرد. سیستم ۱۲ ولتی که تا به امروز به عنوان متداول‌ترین سیستم برقی در خودروها مورد استفاده قرار می‌گیرد، امکان تامین انرژی مورد نیاز برای تجهیزات برقی پیشرفته‌تر را فراهم می‌کرد.
کانسپت ۱۹۵۱ جنرال موتورز برای تامین برق گرم‌کن صندلی‌ها و جک‌های برقی یکپارچه به توان بیشتری نیاز داشت و به همین دلیل به سیستم ۱۲ ولتی مجهز شد. سقف تاشوی برقی که در آن زمان یک آپشن لوکس و نادر به شمار می‌رفت، یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد لسابر بود. علاوه بر این، لسابر به یک سنسور باران نیز مجهز بود که در صورت تشخیص بارش، به طور خودکار سقف را می‌بست. این قابلیت آنقدر پیشرفته بود که حتی در بسیاری از خودروهای کانورتیبل امروزی دیده نمی‌شود.
تاثیر کانسپت لسابر بر صنعت خودروسازی
به طور کلی، لسابر با برخورداری از فهرست چشمگیری از تکنولوژی‌های نوآورانه که سال‌ها بعد در خودروهای تولیدی به کار گرفته شدند، به عنوان یکی از تاثیرگذارترین کانسپت‌های دهه ۱۹۵۰ شناخته می‌شود. این خودرو آمریکایی، پیشگام بسیاری از فناوری‌ها و امکاناتی بود که امروزه در خودروهای مدرن شاهد آن‌ها هستیم.این کانسپت الهام‌بخش طراحی بسیاری از خودروهای تولیدی این شرکت در دهه‌های 1950 و 1960 بود و عناصری از طراحی آن را می‌توان در مدل‌هایی مانند شورولت کوروت (Chevrolet Corvette) و بیوک اینویکتا (Buick Invicta) مشاهده کرد. لسابر همچنین به عنوان یک نماد از عصر طلایی طراحی خودرو در آمریکا شناخته می‌شود و جایگاه ویژه‌ای در تاریخ این صنعت دارد.
