باران،هیجان،حادثه

گزارش گرند پری مجارستان 2014

شهرزاد تاج الدینی-

مجارستان از سال 1931 میزبان رقابت های جایزه بزرگ بوده است، اما به طور رسمی، نخستین مسابقه فرمول یک مجارستان، در سال 1986 در پیست هانگارورینگ در حومۀ شهر بوداپست، پایتخت این کشور، برگزار شد. پیچ های کند و مسیرهای باریک و فرصت های اندک برای سبقت گیری، این پیست را برای رانندگان به موناکوی دوم تبدیل کرده است. میشائیل شوماخر و لوئیس همیلتون، هر یک با چهار پیروزی در هانگارورینگ رکورددارند و از بین تیم ها نیز، مکلارن با 11 پیروزی پیشتاز است.

طبق سنت چند سال اخیر، رقابت مجارستان آخرین مسابقه، قبل از آغاز تعطیلات تابستانی فرمول یک است و پس از آن رقابت ها حدود یک ماه تعطیل می باشد.

همیلتون که سال گذشته نیز در این پیست به پیروزی رسیده بود، در هر سه جلسۀ تمرینی، پیشاپیش رزبرگ، سریع ترین زمان ها را به نام خود ثبت کرد.

تعیین خط

بدشانسی در تعیین خط، بار دیگر مانع از آن شد تا همیلتون روند خوب خود در تمرینات را با کسب پل پوزیشن تکمیل کند. در همان دور اول تعیین خط، و پیش از ثبت زمان، خودروی همیلتون دچار حریق شد و وی از تعیین خط خارج شد تا مسابقۀ یکشنبه را از پیت لین آغاز کند. رایکونن دیگر رانندۀ شاخصی بود که در دور اول تعیین خط زمان مناسبی ثبت نکرد و به ردۀ هفدهم اکتفا کرد. در مرحله نهایی رزبرگ که با خارج شدن همیلتون، بی رقیب مانده بود، مانند رقابت قبل در آلمان، فاتح پل پوزیشن شد و پس از وی، هم وطنش سباستین فتل و والتری بوتاس فنلاندی دوم و سوم شدند. ریکاردو از ردبول خط چهار را به دست آورد و آلونسو برای سی و سومین بار در طول دوران حرفه ایش در فرمول یک به ردۀ پنجم دست یافت! کوین مگنوسن از مکلارن که به ردۀ دهم دست یافته بود، در حادثه ای که در دور دوم تعیین خط پیش آمد مقصر شناخته شد و بنا به تصمیم ناظرین رقابت، مانند همیلتون از دور تعیین خط خارج شد تا مسابقه یکشنبه را از پیت لین آغاز کند.

مسابقه

قبل از آغاز رقابت، بارش باران پیست هانگارورینگ را کاملا خیس کرده بود و انتخاب لاستیک مناسب برای استارت، به چالشی برای تیم ها تبدیل شده بود که در نهایت اکثریت استفاده از لاستیک های اینترمدیت را به لاستیک های فول وِت ترجیح دادند. این تنها دومین بار در طول 28 دوره برگزاری جایزه بزرگ مجارستان بود که مسابقه در شرایط خیس برگزار می شد. در دور ماقبل آغاز، به کار نیفتادن موتور اتوموبیل کویات، او را برای استارت به پیت لین فرستاد تا سه راننده رقابت را از پیت لین استارت بزنند. استارت ناموفق فتل و ریکاردو سبب شد تا بوتاس و آلونسو به رده های دوم و سوم برسند اما در همان دور اول، فتل یکی از جایگاه های از دست رفته را از آلونسو بازپس گرفت و رقابت تنگاتنگی را برای کسب ردۀ دوم با بوتاس آغاز کرد. در همین حال هم رزبرگ بدون هرگونه مزاحمت، پیشاپیش دیگران فاصله اش را بیشتر می کرد تا اینکه خارج شدن مارکوس اریکسون از پیست و برخورد او با کنارۀ پیست، خودروی ایمنی را به پیست آورد و تمام رشته های رزبرگ را پنبه کرد. با آمدن خودروی ایمنی به پیست، ریکاردو سریعا به پیت رفته و لاستیک های خود را به سافت تغییر داد. این تصمیم به موقع سبب شد تا وی از رده ششم  به رده اول صعود کند. خارج شدن گروژان در منطقۀ مشابه با اریکسون، خروج خودروی ایمنی را چند دور دیگر نیز به تاخیر انداخت. در استارت مجدد آلونسو با سبقت های به موقع، خود را به ردۀ دوم رساند. اما بازندگان اصلی این وضعیت، سه صدرنشین قبلی، یعنی رزبرگ، بوتاس و فتل بودند که با تاخیر در اجرای پیت استاپ های خود، جایگاه های مهمی را از دست دادند. همیلتون یکی دیگر از رانندگانی بود که از این شرایط حداکثر استفاده را برد و خود را به محدودۀ امتیازات رساند. با خشک شدن سریع پیست، رانندگان زمان های بهتری ثبت می کردند، اما کرب های خیس هنوز هم خطر بزرگی برای رانندگان به حساب می آمدند که همین امر حادثۀ بعدی را رقم زد. اشتباه سرجیو پرز در خروج از پیج آخر و قرار گرفتن وی بر روی کرب های خیس سبب شد تا وی تعادل اتوموبیلش را از دست داده و در مسیر مستقیم استارت، با دیوارۀ پیت برخورد کند و بار دیگر خودروی ایمنی را به پیست بکشاند. این امر بار دیگر به همیلتون کمک کرد تا خود را به رده های بالاتر برساند. مشکل فنی در خودروی نیکو هولکنبرگ سبب شد تا برای اولین بار در طول این فصل، هر دو اتوموبیل فورس ایندیا به خط پایان نرسند. اشتباه فتل در خروجی پیچ 14 می رفت تا حادثه ای مشابه با پرز را برای قهرمان چهار دوره فرمول یک رقم بزند، اما فتل کنترل اتوموبیل خود را حفظ کرد و از برخورد با دیوارۀ پیت گریخت اما زمان قابل توجهی را از دست داد. اکنون آلونسو، ریکاردو و همیلتون پیشتازان مسابقه بودند و رزبرگ که مسابقه را از خط یک شروع کرده بود در تعقیب هم تیمیش بود که رقابت را از خط آخر استارت زده بود. در این هنگام تقاضای رزبرگ برای دستور تیمی به منظور سبقت از همیلتون و امتنای همیلتون از این دستور، حاشیۀ دیگری برای تیم مرسدس رقم زد. رزبرگ که مجبور بود بار دیگر برای تعویض لاستیک به پیت برود، 22 ثانیه در فاصلۀ 15 دور به پایان از همیلتون عقب افتاد. فرناندو آلونسو که می رفت پس از دو سال اولین پیروزی فراری را ثبت کند، در دورهای پایانی با مشکل فرسودگی لاستیک هایش روبرو شد و از سوی همیلتون و ریکاردو تحت فشار قرار گرفت. ریکاردو با لاستیک های تازه تر، خطری جدی برای همیلتون و آلونسو به شمار می رفت. تعلل همیلتون در سبقت از آلونسو موجب شد که ریکاردو در خروجی پیچ دو از وی سبقت بگیرد و در کمتر از یک دور نیز همین کار را با آلونسو انجام داد و پنج دور مانده به پایان، پیشتاز رقابت شد. کمتر کسی فکر می کرد که رزبرگ با 22 ثانیه اختلاف بتواند همیلتون را به چالش بکشاند اما وی به لطف لاستیک های تازه و دور های بسیار سریع خود را به محدودۀ DRS همیلتون رساند، اما یک دور برای سبقت از هم تیمی انگلیسی اش بسیار کم بود و در نهایت بار دیگر، رزبرگ از رسیدن به سکو در مجارستان باز ماند. پس از 70 دور رقابت هیجان انگیز، ریکاردوی استرالیایی برای دومین بار در این فصل و پس از جیزه بزرگ کانادا در مونترال، فاتح یک رقابت شد. آلونسو هم با کسب ردۀ دوم، بهترین نتیجۀ فراری در این فصل را به دست آورد. همیلتون، رزبرگ و ماسا هم سوم تا پنجم شدند. کیمی رایکونن پس از چند مسابقۀ ناامید کننده در این رقابت درخشید و از ردۀ شانزدهم خود را به ردۀ ششم رساند و با دفاعی عالی، فتل را پشت سر خود مهار کرد. فتل ، بوتاس، ورن و باتن نیز دیگر رانندگانی بودند که در محدودۀ امتیازات قرار گرفتند.
با پایان نیم فصل اول، رزبرگ صدر جدول رده بندی کلی رانندگان را حفظ کرد و همیلتون با 11 امتیاز اختلاف در تعقیب اوست. در رده بندی تیم ها نیز، مرسدس با اختلافی فاحش نسبت به ردبول و فراری، به نظر می رسد که مشکلی برای قهرمانی تیمی ندارد. مرحلۀ بعدی رقابت ها، ماه آینده در پیست افسانه ای اسپای بلژیک پیگیری خواهد شد.