بدترین خودروهای برقی جهان

به گزارش دنده 6 – از خودروهای الکتریکی به‌عنوان گزینهٔ اصلی حمل‌ونقل آینده یاد می‌شود و به همین دلیل اکثر خودروسازان از سال‌ها پیش ‌تولید و عرضهٔ این خودروها را آغاز کرده‌اند. بااین‌حال، برخی از خودروهای الکتریکی به دلایل مختلفی نتوانستند انتظارات را برآورده کنند.

فیات ۵۰۰e

نسل اول فیات ۵۰۰e از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ در ایالات‌متحده عرضه شد و هرچند طراحی بیرونی جالبی داشت اما از برد اندک ۱۳۵ کیلومتری و کابین کوچک مشابه همتایان بنزینی خود رنج می‌برد. این خودرو اساساً به خاطر مطابقت با قوانین آلایندگی ساخته شد تا پاسخگویی به خواسته‌های خریداران. نسل دوم ۵۰۰e اما تا حد زیادی این مشکلات را برطرف کرده و برد ۲۴۰ کیلومتری را ارائه می‌کند.

مرسدس بنز B کلاس الکتریک

B کلاس الکتریکی عمر کوتاهی داشت که در سال ۲۰۱۵ آغاز شد و خیلی زود به پایان رسید. این کامپکت لوکس آلمانی به دلیل برد محدود ۱۴۰ کیلومتری و قیمت گران ۴۱ هزار دلاری، با استقبال سرد بازار مواجه شد و نتوانست پرفورمنس و ارزش مورد انتظار از یک برند لوکس را ارائه کند. جالب اینکه B کلاس الکتریک از پکیج باطری ۳۶ کیلووات ساعتی تسلا استفاده می‌کرد.

نیسان لیف نسل اول

نسل اول نیسان لیف که در سال ۲۰۱۰ به بازار آمد، یکی از اولین خودروهای الکتریکی تولید انبوه محسوب می‌شد و ازاین‌جهت پیشرو بود. بااین‌حال، لیف با مشکل خرابی باطری مواجه بود که منجر به کاهش برد در طول زمان و نگرانی‌های مربوط به قابلیت اطمینان می‌شد. این هاچ‌بک ژاپنی هرچند در نسل دوم به خودروی بهتری تبدیل شد اما هنوز هم با برد تنها ۲۴۰ کیلومتری در نسخهٔ پایه جزء بهترین گزینه‌ها نخواهد بود.

شورلت اسپارک EV

مشکل اصلی اسپارک EV هم مثل دیگر خودروهای این لیست، شعاع حرکتی محدود ۱۳۲ کیلومتری بود. این خودرو همچنین از صندلی‌های عقب تنگ هم رنج می‌برد. البته اسپارک EV خودرویی تولید محدود بود که به خاطر دستورالعمل دولت برای افزایش نفوذ خودروهای الکتریکی در بازار ساخته شد و صرفاً در مناطق خاصی از آمریکا عرضه شد. از این هاچ‌بک برقی مجموعاً تنها ۷,۳۷۱ دستگاه ساخته شد.

فورد فوکوس الکتریک

فوکوس الکتریک به دلیل برد تنها ۱۲۲ کیلومتری و کاهش فضای بار به خاطر نصب باطری‌ها، اصلاً خودروی برقی خوبی نبود. همچنین این ماشین که از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ به بازار عرضه می‌شد، با قیمت ۴۰ هزار دلاری بسیار گران‌تر از همتای بنزینی خود بود. هرچند فورد بعداً چند بار قیمت فوکوس الکتریک را کاهش داد اما این هاچ‌بک برقی هیچ‌گاه با استقبال بالایی مواجه نشد و مجموعاً در آمریکا تنها ۹,۲۲۶ دستگاه فروخت.

هوندا فیت EV

فیت EV که فقط از طریق اجاره در آمریکا ارائه شد، عرضهٔ محدودی داشت. این هاچ‌بک ژاپنی علاوه بر شعاع حرکتی اندک ۱۳۲ کیلومتری، خودروی کسل‌کننده‌ای بود و فضای بار محدودی داشت که باعث می‌شد فیت بنزینی گزینهٔ بسیار بهتری باشد. فیت EV برای مدت محدودی از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ با هزینهٔ ماهانه ۳۸۹ دلار و در تعداد تنها ۱,۰۷۰ دستگاه در ایالات‌متحده اجاره داده شد.

ب‌ام‌و i3

i3 که از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ ساخته شد، دورهٔ تولید طولانی‌تری از همهٔ خودروهای این لیست داشت. این خودرو همچنین از ساختار فیبر کربنی نوآورانه‌ای بهره می‌برد اما با مشکل طراحی بحث‌برانگیز و برد محدود ۱۳۰ کیلومتری مواجه بود. این شعاع حرکتی نسبت به رقبای هم‌قیمت کمتر بود هرچند که امکان سفارش یک پیشرانهٔ دو سیلندر بنزینی به‌عنوان ژنراتور برای شارژ باطری‌ها وجود داشت که برد را به ۲۴۰ کیلومتر افزایش می‌داد.

فولکس‌واگن e-Golf

e-Golf هم یکی دیگر از هاچ‌بک‌های بنزینی است که به الکتریکی تبدیل شد و نتوانست موفق عمل کند. البته e-Golf خودروی خوب و جاداری بود و برد ۲۰۰ کیلومتری آن از تمام خودروهای این لیست بیشتر است ولی با قیمت ۳۲ هزار دلاری و تنها ۱۳۴ اسب بخار قدرت، ارزش خرید نداشت زیرا همان زمان قیمت گلف GTI با ۲۳۰ اسب بخار قدرت از ۲۸ هزار دلار آغاز می‌شد. شاید به همین دلیل بود که در نسل هشتم گلف فولکس‌واگن نسخهٔ الکتریکی را ارائه نکرد.