بیش از یک قرن سابقه
وقتی صحبت از موتورسیکلت به میان می‌آید اسم‌ها و برندهای متعدد از خاطرمان می‌گذرد اما در کنار همه‌ی این اسم‌ها هارلی دیویدسون جایگاه ویژه‌ای دارد. در این گزارش به این موتور آمریکایی پرداخته‌ایم که از ساخت اولین مدل آن بیش از یک قرن گذشته است.
به گزارش جام تهران – داستان هارلی دیویدسون به زمانی بازمی‌گردد که ویلیام اس. هارلی همراه با دوستانش آرتور و والتر دیویدسون، موتور کوچکی را ساختند و آن‌را روی دوچرخه‌ای نصب کردند. اما نتیجه کار آن‌قدر که باید، مطلوب نبود. دوچرخه‌ی موتور دار آنها نتوانست نتوانست از یک تپه هم بالا برود. البته که این سه رفیق از ادامه‌ی کار مایوس نشدند و اولین موتور خود را در سال ۱۹۰۴ معرفی کردند.
پس از ساخت اولین موتورسیکلت هارلی دیویدسون در سال ۱۹۰۴ تیم سازنده در مجموع هشت موتورسیکلت در سال 1905 ساختند و به فروش رساندند. اما به زودی شرایط تغییر کرد و تا سال 1920، هارلی دیویدسون با دو هزار نمایندگی در ۶۷ کشور جهان به بزرگترین تولید کننده موتورسیکلت تبدیل شد.
هارلی دیویدسون برای همیشه با موتور V-Twin همراه بوده و خواهد بود. اولین موتور 45 درجه‌ای V-twin در سال 1909 ظاهر شد و از آن زمان تاکنون تنها پیکربندی موتوری که هارلی دیویدسون برای موتورسیکلت های خود استفاده کرده است، باقی مانده است. با این حال، در سال 1960، H-D پنجاه درصد از سهام سازنده ایتالیایی Aermacchi را خرید و موتورسیکلت های Aermacchi-Harley-Davidson را با استفاده از طراحی موتور تک سیلندر Aermacchi تولید کرد. اما این هارلی دیویدسون هرگز واقعی نبود. در سال 1974، AMF-Harley Davidson پنجاه درصد باقیمانده Aermacchi را خریداری کرد و سپس، در سال 1978، آن را به کنسرت ایتالیایی Cagiva فروخت.
هارلی دیویدسون بیش از 100 سال است که موتورهای پلیس را تامین می‌کند. پس از تأسیس، این شرکت شروع به تحویل موتورهای سفارشی به بخش‌های مختلف پلیس کرد. موتورها به خوبی مهندسی شده بودند و ساختاری قوی برای انواع کارهای پلیسی داشتند و می توانستند کاری را انجام دهند که یک موتور معمولی نمی‌تواند انجام دهد.
در جنگ جهانی اول، بسیاری از ارتش‌ها برای اولین بار شروع به استفاده از موتور سیکلت در میدان کردند. تا آنجا که سوابق نشان می‌دهد، می توان مشخص کرد که انگلیسی‌ها اولین کسانی بودند که موتورسیکلت را برای استفاده عمومی نظامی پذیرفتند. آنها از Triumph Model H استفاده کردند. این موتورها مناسب بودند، اما با هارلی دیویدسون قابل مقایسه نبودند. آمریکایی ها در سال 1917 به جنگ پیوستند و بی درنگ دستور دادند هزاران موتورسیکلت هارلی دیویدسون به سربازان تحویل داده شود. در واقع، ارتش ایالات متحده بیش از ۱۵ هزار موتور سفارش داد.
شرکت موتورسازی هارلی دیویدسون در ابتدا در سال 1914 مسابقه‌ای به نام اتو واکر را امضا کرد و اسپانسر آن شد. اگرچه بلافاصله پس از قرارداد اولیه‌اش آسیب دید اما به صحنه بازگشت و در اولین مسابقه بزرگ شرکت کرد که هارلی دیویدسون در آن سهم داشت. این یک مسابقه 300 مایلی بود که در ونیز، کالیفرنیا برگزار شد. با این حال، چند سال بعد بود که اتو واکر با یک هارلی، رکورد شکست. هنگامی که هارلی در یک مسابقه در سال 1921 برنده شد، مشخص شد که میانگین سرعت بیش از 100 مایل در ساعت بوده است. این اولین باری بود که در طول یک مسابقه طولانی، کسی موتوری را به این سرعت‌ها رساند.
اولین موتورهای موتورسیکلت هارلی دیویدسون برای استفاده از یک مجموعه نقطه احتراق طراحی شده بودند و فاقد توزیع کننده بودند. بنابراین، هر دو جرقه به طور همزمان شلیک می‌شدند، صرف نظر از اینکه کدام سیلندر واقعاً فعال است. این به ایجاد «صدای» اولیه هارلی کمک کرد. نیروی اصلی پشت غرغر گلوی موتور هارلی موتور 45 درجه است. به دلیل این آرایش موتور خاص، فواصل متمایز و ناهمواری بین شلیک سیلندرها وجود دارد. این موضوع صدایی را که موتورسیکلت‌های هارلی دیویدسون به آن معروف هستند باعث می‌شود. این شرکت حتی در یک نقطه سعی کرد علامت تجاری صدا را ثبت کند، اما به دلیل احتمال بالای وجود صدای مشابه دیگر موتورها رد شد.
در سال 1928 مسابقه‌دهنده معروف چک و سوارکار هارلی دیویدسون، B. Turek تصمیم گرفت ازدواج کنند. حدود شصت نفر از سوارکاران هارلی دیویدسون در مراسم عروسی او شرکت کردند. در حین استقبال بود که آنها تصمیم گرفتند بیشتر با هم ملاقات کنند، بنابراین اولین باشگاه هارلی دیویدسون را تشکیل دادند. این باشگاه که در پراگ مستقر است. این کاملاً یک دستاورد است به ویژه با توجه به این واقعیت که آنها به سختی از جنگ جهانی دوم جان سالم به در بردند. در واقع، تنها حدود 10 درصد از اعضایی که قبل از جنگ در باشگاه بودند، پس از آن نیز فعال بودند. با وجود این، باشگاه تا به امروز باز است و عنوان قدیمی‌ترین سازمان هارلی دیویدسون را دارد.
