بی ام و سری 7 در دهه 80 میلادی
شرکت بیامو در سدان سری ۷ دهه ۸۰ میلادی خود از برفپاککنهای قابلبرنامهریزی استفاده کرده است.
به گزارش دنده 6 – فکر نمیکنیم خودروهای مدرن امروزی فاقد برفپاککنهای تایمر دار باشند. بسیاری از این خودروها دارای سنسور باران هستند و سرعت حرکت برفپاککنها بسته به شدت باران تنظیم خواهد شد؛ اما در دهه ۸۰ میلادی، بیامو تکنولوژی جالبی را برای برفپاککنهای سری ۷ در نظر گرفته بود. در این خودرو راننده تصمیم میگرفت که برفپاککنها چه زمانی فعال شوند و چه مدت طول بکشد که برفپاککن به حالت اول بازگشته و مجدداً فعال شود.
اخیراً یکی از پیج های طرفدار بیامو در اینستاگرام این ویژگی جالب را به نمایش گذاشته است. البته ویدئوی منتشر شده توضیحات زیادی دارد که برنامهریزی برفپاککنهای سری ۷ دهه ۸۰ میلادی را نشان میدهد. برای فعال شدن این ویژگی ابتدا میبایست اهرم را بهصورت متناوب چرخاند و سپس در حالت خاموش قرار داد. سپس راننده میبایست میزان فاصله بین حرکت برفپاککنها را تعیین کرده و سپس به حالت متناوب برگرداند. پس از آن برفپاککنها در بازه زمانی تعیین شده حرکت خواهند کرد.
البته دقیقاً نمیدانیم که بیامو در کدام مدلها و تا چه زمانی ویژگی موردبحث را ارائه کرده است اما جستوجوی سریع در اینترنت نشان میدهد برخی مالکان درباره برفپاککنهای قابلبرنامهریزی بیامو بحث و گفتوگو داشتهاند. همچنین برخی محصولات فولکسواگن نیز دارای ویژگی مشابهی بودهاند و لکسوس نیز برفپاککنهای قابل تنظیم را در خودروهای خود بکار برده است. حتی رلههای افترمارکتی نیز وجود دارند که با نصب در خودرو ویژگی مشابه را ارائه میکنند.
اما آیا برفپاککنهای قابلبرنامهریزی یک تکنولوژی انقلابی هستند؟ قطعاً خیر اما به ما یادآوری میکند که خودروسازان آلمانی تفکر وسیعتری در مقایسه با برندهای آمریکایی آن زمان داشتهاند. در لینکلن تاون کار ۱۹۸۷ ویژگیهایی همچون صندلیهای چرمی و آنتن برقی وجود داشته اما سری ۷ نسل E32 به کیسه هوای راننده، ترمزهای ضد قفل، سیستم صوتی و برفپاککنهای یاد شده مجهز بوده است.