تاریخچه هاچ‌بک‌های داغ

به گزارش دنده 6 – اعتقاد بر این است، فولکس‌واگن گلف GTI که در سال ۱۹۷۵ معرفی شد، اولین هاچ‌بک داغ جهان محسوب می‌شود ولی این باور درست نیست. این خودرو با ترکیب پرفورمنس با قیمت مناسب و کارایی روزمره، فرمول هاچ‌بک داغ را به شهرت جهانی رساند و باعث محبوبیت این خودروها شد ولی اولین هاچ‌بک داغ جهان نبود. اولین هاچ‌بک داغ دنیا بیش از پنج سال قبل متولد شده بود و تا زمانی معرفی گلف GTI، چندین خودروی دیگر هم با همین فرمول ساخته شدند. ازاین‌رو، در ادامه قصد داریم به اولین هاچ‌بک‌های داغ جهان که قبل از گلف GTI ساخته شدند بپردازیم.

AMC گرملین سال ۱۹۷۰

گرملین یکی از مدعیان اولین هاچ‌بک داغ جهان است. این خودرو در آوریل ۱۹۷۰ یعنی بیش از پنج سال قبل از اینکه گلف GTI در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۷۵ جهان را شگفت‌زده کند معرفی شد. AMC که به دنبال ساخت خودرویی جمع‌وجور بود، گرملین را روی شاسی کوتاه شدهٔ مدل هورنت توسعه داد. این خودرو اما برخلاف رقبای اروپایی که طی سال‌های بعد با پیشرانه‌های چهار سیلندر معرفی شدند، با دو موتور شش سیلندر خطی به بازار عرضه شد که شامل ۳.۲ لیتری با ۱۲۸ اسب بخار قدرت و ۳.۸ لیتری با ۱۴۵ اسب بخار قدرت می‌شد. همچنین بازهم برخلاف رقبای اروپایی، نیروی موتور در گرملین به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد تا این خودرو بیشتر به یک ماسل کار جمع‌وجور شباهت پیدا کند. هرچند گرملین سنگین‌تر از هاچ‌بک‌های اروپایی بود ولی با موتور قوی‌تر ظرف ۱۰.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید. همچنین برای این خودرو پکیج هندلینگ هم قابل سفارش بود که فنرهای سفت‌تر را به همراه داشت. در سال ۱۹۷۱ پکیج X با صندلی‌های جلوی اسپرت و لاستیک‌های چسبنده‌تر گودیر ارائه شد و در سال ۱۹۷۲ ارائهٔ یک پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 با ۱۵۰ اسب بخار قدرت، گرملین را به یک هاچ‌بک داغ تمام‌عیار تبدیل کرد.

اتوبیانچی A112 آبارث سال ۱۹۷۲

اتوبیانچی یک شرکت خودروسازی ایتالیایی کوچک بود که در سال ۱۹۶۸ به تملک فیات درآمد و از این برند به‌عنوان بستری آزمایشی برای تکنولوژی‌های نوآورانه استفاده کرد که قرار بود درنهایت به خودروهای اصلی فیات راه پیدا کنند. یکی از اولین خودروهای اتوبیانچی که زیر چتر فیات ساخته شد، A112 بود. این یک هاچ‌بک ساب‌کامپکت دیفرانسیل جلو بود که بر اساس فیات ۱۲۸ شکل گرفت. سپس فیات که آبارث را در سال ۱۹۷۱ خریداری کرده و قصد داشت آن را به بازوی پرفورمنس خود تبدیل کند، A112 را برای ارتقاء و تقویت در اختیار آبارث قرار داد. این خودرو از یک پیشرانهٔ چهار سیلندر کوچک ۹۰۰ سی‌سی استفاده می‌کرد که آبارث با افزایش حجم آن به ۹۸۰ سی‌سی و همین‌طور تجهیز به سیستم اگزوز اسپرت و کاربراتور دو دهنه، قدرت آن را از ۴۲ اسب بخار به ۵۸ اسب بخار افزایش داد. هرچند این قدرت ناچیز به نظر می‌رسد ولی A112 تنها ۷۰۰ کیلوگرم وزن داشت و به لطف اندازهٔ کوچک، به خودرویی چابک و جذاب برای رانندگی تبدیل شد. علاوه بر این، آبارث A112 به تمام عناصر موردنیاز یک هاچ‌بک داغ مثل رینگ‌های آلیاژی، صندلی‌های اسپرت و غربیلک فرمان آلومینیومی زیبا هم مجهز کرده بود. بدین ترتیب، اتوبیانچی A112 آبارث به اولین هاچ‌بک داغ جهان با فرمولی که امروز می‌بینیم تبدیل شد.

سیمکا ۱۱۰۰ Ti سال ۱۹۷۳

یک سال بعد از فیات، شرکت فرانسوی سیمکا از فرمول هاچ‌بک داغ برای مدل کامپکت ۱۱۰۰ خود استفاده کرد. در این نسخهٔ اسپرت، قدرت پیشرانهٔ استاندارد ۱.۳ لیتری چهار سیلندر با ۴۰ درصد افزایش به ۸۲ اسب بخار رسید. علاوه بر این، ۱۱۰۰ Ti به ترمزهای دیسکی جلو، کلاچ تقویت‌شده و سیستم تعلیق سفت‌تر هم مجهز شد. رینگ‌های آلیاژی، اسپویلر عقب، اسپلیتر جلو، استفاده از شش چراغ در جلو و کابین اسپرت‌تر با غربیلک فرمان آلیاژی سه‌پره هم از دیگر ویژگی‌های این هاچ‌بک داغ فرانسوی بودند. سیمکا ۱۱۰۰ Ti در کمتر از ۱۲ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید که هرچند طبق استانداردهای امروزی شتاب چشمگیری نیست ولی برای آن زمان هیجان‌انگیز بود. همچنین حداکثر سرعت این خودرو هم به رقم قابل‌توجه ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسید.

آلفارومئو آلفاسود Ti سال ۱۹۷۴

آلفارومئو احتمالاً با الهام از اتوبیانچی A112 آبارث، یک سال قبل از معرفی گلف GTI با نسخه‌ای تقویت‌شده از آلفاسود وارد عرصهٔ هاچ‌بک‌های داغ شد. این نسخه که پسوند Ti گرفت (مخفف توریسمو اینترناسیوناله) به نسخهٔ قوی‌تری از پیشرانهٔ استاندارد ۱.۲ لیتری مجهز شد که به لطف دو کاربراتور وبر، ۶۸ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این نیرو توسط یک گیربکس پنج سرعته دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شد و آلفاسود Ti را به حداکثر سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. این نسخه در بیرون با چهار چراغ جلو از آلفاسود معمولی متمایز شد و در داخل نیز غربیلک فرمان سه‌پره و آمپرهای پرفورمنس محور، روی شخصیت اسپرت آن تأکید داشتند.

پژو ۱۰۴ ZS سال ۱۹۷۴

وقتی حرف از هاچ‌بک داغ پژو می‌شود، ۲۰۵ GTI به ذهن می‌آید ولی قبل از ساخت این موشک کوچک در اواسط دههٔ ۸۰، پژو مدل ۱۰۴ ZS را ساخت که نسخه‌ای اسپرت از هاچ‌بک ۱۰۴ بود. این نسخه که توسط پینین‌فارینا طراحی شد، ابتدا با یک پیشرانهٔ ۱۱۰۰ سی‌سی با ۴۸ اسب بخار قدرت عرضه شد ولی با به‌روزرسانی‌های پی‌درپی، این رقم بعداً به ۶۸ اسب بخار افزایش پیدا کرد و سپس با موتور ۱.۳ لیتری جدید به ۷۸ اسب بخار رسید. در سال ۱۹۷۹ نیز نسخهٔ تولید محدود ۱۰۴ ZS 2 تنها در هزار دستگاه با پیشرانهٔ ۱۳۶۰ سی‌سی و ۹۳ اسب بخار قدرت تولید شد. این هاچ‌بک داغ فرانسوی به لطف قدرت مناسب، وزن ۷۸۰ کیلوگرمی و هندلینگ و دینامیک قابل‌توجه، یکی از هاچ‌بک‌های داغ عالی برای رانندگی در دوران ابتدایی شکل‌گیری این خودروها محسوب می‌شد.