تصادفات؛ علت ۲۲ درصد مرگ و میرها در هند

بر اساس گزارش‌های ارائه شده توسط مرکز آمار دولت هند، هر سه و نیم دقیقه، یکی از شهروندان این کشور در تصادف رانندگی کشته می‌شود.  این رقم به ۱۵۰ هزار نفر در سال می‌رسد.  اما به احتمال زیاد، قتل عام بسیار بدتر است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) معتق است این عدد به ۳۰۰ هزار نفر می‌رسد که بیشتر از تعداد مرگ‌‌ها در باربادوس است. البته این ماجرا صرفاً در ارتباط با جمعیت بالای هند نیست چرا که آمار کشته‌های کشور چین به دلیل تصادفات با جمعیتی بیشتر، سالانه ۵۸ هزار نفر است.
به گزارش دنده 6 – بانک جهانی با استفاده از داده‌های سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند که هند فقط ۱۰ درصد از وسایل نقلیه ثبت شده در جهان را در خود جای داده است اما در عین حال 22 درصد از مرگ و میرهای این کشور ناشی از تصادفات است که این قتل‌عام نتوانسته جامعه جهانی متوجه خودش کند.
بر کسی پوشیده نیست که جاده‌های هند بسیار نابود است، رانندگان خط‌کشی‌ها را نادیده می‌گیرند، چراغ‌های راهنمایی اهمیتی ندارند، عابران پیاده توجهی به خودروها ندارند و اصلی‌ترین اقدام ایمنی، بوق زدن‌های بی‌وقفه است. اگر به این موارد، تردد انواع دام را در خیابان‌ها، موتورسیکلت‌ها، ریکشاها، استقرار فروشندگان در خیابان‌ها و حرکت برخی ماشین‌ها در مسیر برعکس، اضافه کنید می‌توانید حدس بزنید رانندگی در هند تا چه اندازه ترسناک و پردلهره است.
در کشورهای فقیر که دارای تعداد خودروهای کمی وجود دارد مرگ و میر ناشی از تصادفات خیلی بالا نیست. در کشورهای پیشرفته به مسائل ایمنی به اندازه کافی توجه می‌شود و قوانین بسیار سختگیرانه هستند.
در مقابل این دو، کشورهای فقیری وجود دارند که به دلایل سرمایه‌های موجود از رشد سریع در برخی زمینه‌ها از جمله افزایش تعداد خودرو بهره‌مند شده‌اند بی‌آنکه به زیرساخت‌ها، مسائل ایمنی و قوانین مورد نیاز نپرداخته‌اند که نتیجه، افزایش تلفات به دلیل تصادفات است.
نکته حائز اهمیت در خصوص کشورهایی این‌چنین در ساخت و طراحی جاده‌ها الگو گرفتن از کشورهای پیشرفته و توسعه یافته است بدون در نظر گرفتن تفاوت‌ها؛ ۷۰ درصد وسایل نقلیه در اکثر شهرهای هند را موتورسیکلت‌ها تشکیل می‌دهند که احتمال تصادف آن‌ها ۳۰ برابر بیشتر است. به این شرایط بی‌توجهی به دیگر نکات ایمنی را نیز اضافه کنید که از جمله آن‌ها استفاده از خودروهای قدیمی بدون کیسه هوا و کمربند ایمنی است. همچنین کمبود مسیر ایمن برای عابران پیاده و مسیرهای خط‌کشی شده و امکانات مرتبط با رعایت قوانین رانندگی.
نکته قابل اهمیت دیگر در خصوص شرایط رانندگی در هند و مرگ و میرها مرتبط با مهارت‌های رانندگان است. بر اساس یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۷ مشخص شد از هر ۱۰ راننده ۶ نفر آن‌ها آزمون رانندگی نداده‌اند و‌ گواهینامه خود را با رشوه دادن به دست آورده‌اند. گرچه بعد از آن تاریخ شرایط سخت شد اما هم‌چنان ماجرای آزمون رانندگی در هند بیشتر شبیه یک شوخی است. ماجرا در خصوص رانندگان کامیون‌ها وحشتناک‌تر می‌شود وقتی قرار است دارای توانمندی خاصی باشند. ۳۷ درصد رانندگان کامیون‌ها در هند اعلام کرده‌اند قبل از گرفتن گواهینامه پایه یک، هیچ مهارت خاصی در خصوص راندن ماشین سنگین نداشته‌اند.
اما سومین موضوع در این خصوص نبود امکانات بهداشتی و مراقب‌های ویژه برای مصدومان تصادفی و اورژانسی است. در کشور هند تعداد پزشکان کمتر از یک نفر برای هر هزار نفر است که این آمار در هند بسیار کم‌تر از آمار کشورهای همسایه خود چون پاکستان و سریلانکاست تا به هیچ عنوان سراغ مقایسه شرایط این کشور با نقاط دیگری چون آلمان یا ژاپن نرویم.
برآوردهای رسمی حاکی از آن است که نیمی از کشته‌شدگان در هند درصورت دریافت به موقع کمک‌های پزشکی می‌توانستند نجات پیدا کنند.
البته مسئولان کشور هند برای به نصف رساندن تعداد کشته‌های تصادفات تا سال ۲۰۳۰ قوانین سخت‌گیرانه‌ و جریمه‌های سنگینی را برای رانندگی در مستی، نداشتن گواهینامه، موتورسواری بدون کلاه‌‌ایمنی و… در نظر گرفته‌اند.
البته هنوز تغییرات چشم‌گیری را در این خصوص شاهد نیستیم چراکه یک نسل طول می‌کشد هم‌زمان با بهبود جاده‌ها و مراقبت‌های بهداشتی و آموزش رانندگان، نتیجه بدهد‌.
لازم به ذکر است در همین مقطع برخی اقدامات مانند شناسایی نقاط حادثه‌خیز در برخی جاده‌ها و استقرار آمبولانس در چنین جاهایی منجر به کاهش تلفات شده است.