تویوتا 222D

روزهای طلایی گروه B
به گزارش دنده 6 – دهه ۱۹۸۰، مسابقات رالی قهرمانی جهان (WRC) در اوج هیجان بود. خودروهای گروه B با قدرت‌های خیره‌کننده و سیستم‌های چهارچرخ محرک، تماشاگران را مسحور می‌کردند. تویوتا با سلسیا توئین‌کم توربو، خودرویی با موتور ۳۷۰ اسب بخاری و دیفرانسیل عقب، وارد این رقابت شد. محصول تویوتا در برابر غول‌های چهارچرخ محرک اروپا، آئودی کواترو و لانچیا دلتا S4 که بر مسابقات سلطه داشتند، کار سختی داشت. بااین‌حال، تویوتا به لطف قابلیت اطمینان بالای سلسیا، در رالی سافاری کنیا، سخت‌ترین مسابقه رالی جهان، در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ به پیروزی رسید. این موفقیت‌ها نشان داد که قابلیت اطمینان می‌تواند حتی در برابر سرعت و قدرت رقبا، برگ برنده باشد. تویوتا اما به دنبال پیروزی‌های بزرگ‌تر بود و پروژه‌ای جاه‌طلبانه را کلید زد.

تولد تویوتا 222D، هیولای رالی
تویوتا با آگاهی از برتری سیستم‌های چهارچرخ محرک، توسعه 222D را برای کلاس جدید گروه S آغاز کرد. این گروه قرار بود در سال ۱۹۸۷ جایگزین گروه B شود و جذابیت رقابت‌های WRC را بیشتر کند. 222D هرچند در ظاهر شباهت‌هایی به مدل MR2 داشت اما زیر این پوسته خودرویی کاملاً متفاوت با شاسی فضایی پنهان شده بود. این ماشین به یک پیشرانهٔ ۲ لیتری توربوشارژ چهار سیلندر با ۶۰۰ اسب بخار قدرت و حدود ۶۰۰ نیوتن متر گشتاور مجهز بود. این موتور به گیربکس شش سرعته دستی که توسط رینارد برای مسابقات ایندی‌کار توسعه یافته بود، متصل بود و قدرت را از طریق سیستم چهارچرخ محرک Xtrac به هر چهارچرخ منتقل می‌کرد. ویژگی منحصربه‌فرد این سیستم، مکانیزم تقسیم گشتاور بود که به راننده اجازه می‌داد بین دیفرانسیل عقب و چهارچرخ محرک جابه‌جا شود. این ویژگی‌ها 222D را به یک هیولای رالی تبدیل می‌کرد. تویوتا همچنین باید ۷۵ نسخه خیابانی از این خودرو تولید می‌کرد تا مطابق قوانین گروه S، مجوز رقابت دریافت کند. این نسخه‌های خیابانی می‌توانستند به یکی از جذاب‌ترین خودروهای اسپرت تاریخ تبدیل شوند.

پایان گروه B و S
در سال ۱۹۸۶ سرنوشت رالی WRC کلاً تغییر کرد. در دورانی که مسابقات رالی به‌صورت زنده پخش نمی‌شد و شبکه‌های اجتماعی هنوز وجود نداشتند، صدها هزار تماشاگر در مسیرهای رالی جمع می‌شدند و گاهی خطرات بزرگی برای خود و رانندگان ایجاد می‌کردند. «هنری توئیوونن»، راننده کارخانه‌ای لانچیا، یکی از ستارگان WRC در آن سال‌ها بود و با لانچیا دلتا S4 چندین رالی WRC را برده بود. در ماه می ۱۹۸۶ در مسابقهٔ رالی در جزیرهٔ کورس فرانسه، به دلایلی، توئیوونن کنترل خودرو را از دست داد و دلتا S4 به دره سقوط کرد و در حین غلتیدن در آتش سوخت. راننده و نقشه‌خوان هردو جان باختند و خودرو کاملاً نابود شده بود.

سپس در رالی بعدی، رالی پرتغال، «خواکیم سانتوس»، راننده فورد RS200 به دلیل جلوگیری از برخورد با یکی از تماشاگران که وارد مسیر شده بود، کنترل خودرو را از دست داد و فورد مسابقه‌ای به سمت تماشاگران منحرف شد. در این حادثه، سه تماشاگر در محل جان باختند و بیش از ۳۰ نفر دیگر به‌شدت مجروح شدند. پس‌ازاین حوادث، فیا تصمیم گرفت نه‌تنها گروه B، بلکه کلاس گروه S را نیز لغو کند. این تصمیم در حالی گرفته شد که بسیاری از شرکت‌های خودروسازی، ازجمله تویوتا، سال‌ها و میلیون‌ها دلار برای توسعه خودروهای جدید گروه S هزینه کرده بودند.

رؤیای ناتمام
درحالی‌که یازده پروتوتایپ از 222D ساخته شده و پروژه به اتمام خود نزدیک می‌شد، حوادث مذکور و تصمیم فیا همه‌چیز را تغییر داد؛ بنابراین، پس از سال‌ها توسعه و صرف منابع عظیم، تویوتا چاره‌ای جز لغو کامل پروژه 222D نداشت. درنتیجه، نسخه‌های خیابانی موردنیاز برای مجوز رقابت هرگز ساخته نشدند و از یازده پروتوتایپ، ظاهراً هشت دستگاه نابود شدند، اما سه دستگاه 222D هنوز وجود دارند. یک نمونه سفید در نمایشگاه تویوتا مگا وب در توکیو، ژاپن، نگهداری می‌شود درحالی‌که یک نمونه مشکی در مقر تویوتا موتوراسپرت در کلن، آلمان، قرار دارد. این خودروها گاهی از انبار خارج می‌شوند و در رویدادهای خودرویی با شعله‌های اگزوز و صداهای نمادین خود تماشاگران را سرگرم می‌کنند. سومین دستگاه که برای استفاده در آسفالت تنظیم شده است، متعلق به یکی از مهندسان سابق تویوتا موتوراسپرت است که آن را در سال ۲۰۱۰، پس از تعطیلی بخش فرمول یک تویوتا، خریداری کرد.