خودروسازانی که بیشترین جوایز بین‌المللی پیشرانه سال را کسب کرده‌اند
در این مقاله جذاب خودروسازانی را معرفی خواهیم کرد که بیشترین جوایز بین‌المللی پیشرانه سال را به دست آورده‌اند.
به گزارش دنده 6 – جایزه بین‌المللی پیشرانه سال در سال ۱۹۹۹ راه‌اندازی شد و تا سال ۲۰۱۹ نیز ادامه داشت اما پس از آن بخاطر همه‌گیری کرونا به تعویق افتاد. داورانی متشکل از خبرنگاران خودرویی سراسر جهان در آن زمان رای های خود درباره بهترین پیشرانه‌ها را اعلام می‌کردند و در آن زمان ۲۴۷ عنوان و جایزه به ۱۸ خودروساز تقدیم شد هرچند در برخی موارد برخی شرکت‌ها به‌طور مشترک یک جایزه را دریافت کرده‌اند. در ادامه خودروسازانی را که بیشترین جوایز بین‌المللی پیشرانه سال را دریافت کرده‌اند خدمت شما عزیزان معرفی می‌کنیم. دقت داشته باشید که ما فقط پیشرانه‌های بکار رفته در خودروهای تولیدی را حساب می‌کنیم چراکه در سال‌های اولیه راه‌اندازی این جایزه سه کانسپت هم برنده شده بودند.
آلفارومئو (یک جایزه)
چندین محصول آلفارومئو از پیشرانه‌های فیات که در همین لیست هم حضور دارد استفاده کرده‌اند اما تنها یک پیشرانه که توسط خود آلفارومئو ساخته شده این جایزه را به دست آورده است که از نوع ۶ سیلندر ۲.۵ لیتری ۲۴ سوپاپ توسعه یافته توسط جوزپه بوسو بوده است. این پیشرانه که در خودروهای ۱۵۵ و ۱۵۶ بکار رفته جایزه پیشرانه برتر سال را در کلاس ۲ تا ۲.۵ لیتری به خود اختصاص داده هرچند بعدها حجم آن به ۳.۲ لیتر افزایش یافت.
جنرال موتورز (یک جایزه)
تنها پیشرانه جنرال موتورز که برنده این جایزه شده از نوع ۱.۴ لیتری اکوتک بکار رفته در اوپل آمپرا و شورولت ولت بوده است. جنرال موتورز همچنین دو جایزه برای کانسپت های هیدروژن سلول سوخت اتونومی و تراکم متغیر ساب برنده شده هرچند آن‌ها را در این لیست حساب نکرده‌ایم.
سوبارو (دو جایزه)
سوبارو در سال ۲۰۰۶ برنده جایزه بهترین پیشرانه سال در کلاس ۲ تا ۲.۵ لیتری شد. این پیشرانه توربوی EJ255 در ایمپرزا، لگاسی، اوت بک، فارستر و باجا پیکاپ بکار رفته است. دو سال بعد نسخه جدیدی از همان پیشرانه با نام EJ257 توانست جایزه بهترین پیشرانه سال را به دست آورد. این نیروگاه ژاپنی در اکثر موارد بیش از ۳۰۰ اسب بخار قدرت تولید کرده است.
جگوار لندرور (سه جایزه)
جگوار لندرور به مدت ۲۰ سال نظر داوران را به خود جلب نکرده بود تا اینکه به‌طور ناگهانی در سال ۲۰۱۹ جایزه موردبحث را برای سیستم برقی بکار رفته در کراس اور آی پیس بدست آورد. این پیشرانه علاوه بر کسب جایزه بهترین پیشرانه جدید توانست جایزه بهترین پیشرانه با قدرت ۳۴۵ تا ۴۴۴ اسب بخار و جایزه بهترین قوای محرکه برقی را نیز کسب کند.
مک لارن (سه جایزه)
حضور مک لارن در این لیست فقط به پیشرانه ۸ سیلندر ۳.۸ لیتری توئین توربوی M838G متکی است، پیشرانه‌ای که سال ۲۰۱۱ روی MP4-12C معرفی شد و از آن زمان تاکنون روی بسیاری از محصولات این شرکت بکار رفته است. این نیروگاه پرقدرت که با همکاری ریکاردو ساخته شده توانسته در سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ جایزه بهترین پیشرانه سال در کلاس ۳ تا ۴ لیتر را کسب کند. نسخه ۴ لیتری M840T آن نیز اولین بار در ۷۲۰S بکار رفت هرچند جایزه‌ای بدست نیاورد.
مزدا (چهار جایزه)
پیشرانه رنسیس بکار رفته در مزدا RX-8 تنها پیشرانه روتاری است که جایزه بین‌المللی پیشرانه سال را بدست آورده است. این پیشرانه در سال ۲۰۰۳ جایزه کلی را بدست آورد و همچنین توانست جایزه بهترین پیشرانه جدید و بهترین پیشرانه در کلاس ۲.۵ تا ۳ لیتر را کسب نماید. جایزه آخر در سال بعد نیز تکرار شد. رنسیس حجم ۱۳۰۸ سی‌سی دارد اما بخاطر نوع طراحی روتاری خود حجم متفاوتی در مقایسه با پیشرانه‌های سنتی خواهد داشت. داوران پیشرانه رنسیس را با حجم ۲۶۱۶ سی‌سی در مسابقات شرکت دادند.
پژو سیتروئن (شش جایزه)
پژو سیتروئن که هم‌اکنون بخشی از استلانتیس است در واقع بخاطر همکاری با بی ام و ۱۴ جایزه را به خانه برده است. البته فرانسوی‌ها با پیشرانه ۲.۵ لیتری توربو دیزل خود برنده کلاس ۲ تا ۲.۵ لیتری در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ شده‌اند و بعداً نیز با پیشرانه ۳ سیلندر ۱.۲ لیتری توربوی بنزینی توانستند جایزه کلاس ۱ تا ۱.۴ لیتر را از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ به خود اختصاص دهند. این پیشرانه در محصولات متنوع سیتروئن، پژو، دی اس و اوپل بکار رفته است.
تسلا (شش جایزه)
شاید جای تعجبی نداشته باشد که تسلا بیشترین جایزه پیشرانه را بین سازندگان خودروهای برقی بدست آورده است. سیستم بکار رفته در خودروهای این شرکت از زمان مدل S تاکنون برنده بخش بهترین مصرف سوخت و پیشرانه سبز شده‌اند. تسلا از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ این جوایز را به خانه برده است. این خودروساز آمریکایی همچنین در کلاس بهترین قوای محرکه برقی نیز جایزه‌ای را به خود اختصاص داده است.
فیات (هفت جایزه)
از بین جوایز فیات پنج جایزه به پیشرانه ۲ سیلندر ۸۷۵ سی‌سی توربوی توئین ایر این خودروساز اختصاص داشته است. فیات همچنین با پیشرانه ۱.۳ لیتری توربو دیزل مولتی جت در سال ۲۰۰۵ برنده کلاس ۱ تا ۱.۴ لیتری شد و در سال ۲۰۱۰ نیز پیشرانه ۱.۴ لیتری توربوی بنزینی مولتی ایر جایزه بهترین پیشرانه جدید را کسب کرد.
بی ام و/پژو سیتروئن (هشت جایزه)
پژو سیتروئن و بی ام و روی پیشرانه ۴ سیلندری با یکدیگر همکاری کرده‌اند که در حجم‌ها و انواع مختلف تولید شده و روی محصولات گوناگون این برندها بکار رفته است. نسخه ۱.۶ لیتری این پیشرانه توانست به مدت هشت سال و از ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ جایزه بهترین پیشرانه در کلاس ۱.۴ تا ۱.۸ لیتر را به خود اختصاص دهد.
پورشه (ده جایزه)
ژرمن‌ها با چندین پیشرانه از ۴ سیلندر ۲ لیتری باکستر و کیمن گرفته تا ۶ سیلندر ۳.۶ لیتری توئین توربو توانسته‌اند جایزه بهترین پیشرانه پرفورمنس را کسب کنند. تقریباً یک‌سوم جوایز پورشه با پیشرانه ۳ لیتری توئین توربو بدست آمده است. این پیشرانه در سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ بهترین گزینه کلاس خود بود.
فورد (یازده جایزه)
تمامی جوایز فورد بخاطر تولید پیشرانه ۳ سیلندر ۱ لیتری توربوی اکوبوست کسب شده‌اند. این نیروگاه جمع‌وجور در سال ۲۰۱۲ جایزه بهترین پیشرانه جدید، در سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ جایزه کلی بهترین پیشرانه، در سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷ جایزه بهترین پیشرانه با حداکثر ۱ لیتر حجم و در سال ۲۰۱۹ جایزه بهترین پیشرانه جدید با حداکثر قدرت ۱۵۰ اسب بخار را بدست آورد.
مرسدس بنز (دوازده پیشرانه)
تمامی پیشرانه‌های برنده جایزه مرسدس بنز به جز یک مورد توسط AMG توسعه یافته‌اند. در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ پیشرانه ۸ سیلندر ۶.۲ لیتری بکار رفته در محصولات ۶۳ این برند پرفورمنس توانست جایزه بهترین پیشرانه پرفورمنس و بهترین پیشرانه با حجم بالاتر از ۴ لیتر را بدست آورد. چند سال بعد پیشرانه ۴ سیلندر ۲ لیتری توربوی بکار رفته در A45 توانست جایزه بهترین پیشرانه جدید سال ۲۰۱۴ را کسب کرده و در همان سال و دو سال بعد بهترین پیشرانه کلاس ۱.۸ تا ۲ لیتر لقب بگیرد. تنها پیشرانه غیر AMG که این جایزه را به خانه برده نیروگاه ۲.۱ لیتری توربودیزل نصب شده در C و E کلاس است که در سال ۲۰۰۹ برنده کلاس ۲ تا ۲.۵ لیتری شد.
تویوتا (بیست‌ودو جایزه)
تویوتا در سال ۱۹۹۹ با پیشرانه ۱ لیتری یاریس جایزه بهترین پیشرانه کلی را مال خود کرد و پنج سال بعد نیز به اولین خودروسازی تبدیل شد که این کار را با پیشرانه ۱.۵ لیتری جدید خود تکرار می‌کند. همین پیشرانه هیبریدی موفق‌ترین نیروگاه تویوتا در لیست ماست و توانسته ۱۲ جایزه را بدست آورد. از دیگر پیشرانه‌های برتر تویوتا می‌توان به نمونه ۱.۳ لیتری بکار رفته در محصولات هیبریدی این برند اشاره کرد. البته پیشرانه ۱.۸ لیتری بنزینی تویوتا کرولا و سلیکا و لوتوس الیزه و اگزیج نیز در سال ۲۰۰۲ جایزه بهترین پیشرانه کلاس ۱.۴ تا ۱.۸ لیتر را به ارمغان آورده است.
هوندا (بیست‌وسه جایزه)
پیشرانه‌های مختلف هوندا از نمونه ۳ سیلندر ۱ لیتری نسل اول اینسایت هیبرید گرفته تا ۶ سیلندر ۳.۵ لیتری نسل دوم NSX توانسته‌اند جایزه بین‌المللی پیشرانه برتر سال را کسب کنند. پیشرانه ۱ لیتری یاد شده به تنهایی ۱۱ جایزه را بدست آورده که از جمله آن‌ها می‌توان به بهترین پیشرانه سبز و اکونومی سال اشاره کرد.
فراری (سی جایزه)
پیشرانه ۱۲ سیلندر ۵.۵ لیتری ۵۵۰ مارانللو در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ جایزه بهترین پیشرانه کلاس بالای ۴ لیتر را بدست آورد. همین جایزه در سال ۲۰۱۱ تکرار شد تا راه برای کسب ۲۸ جایزه دیگر در سال‌های بعد هموار شود. اکثر موفقیت‌های فراری در این بخش به پیشرانه ۸ سیلندر ۳.۹ لیتری توربوی ۴۸۸ مربوط می‌شود.
گروه فولکس‌واگن (سی‌وهفت جایزه)
فولکس‌واگن و آئودی به‌صورت مشترک در این لیست حضور دارند چراکه از پیشرانه‌های مشترک زیادی استفاده می‌کنند. موفق‌ترین نیروگاه این برندها به نمونه ۱.۴ لیتری TSI مربوط می‌شود که ۱۳ جایزه در کلاس‌های مختلف از جمله کلاس ۱ تا ۱.۴ لیتر را بدست آورده است.
بی ام و (شصت‌وسه جایزه)
بردن جایزه بین‌المللی پیشرانه سال دستاورد بزرگی است هرچند کسب شصت‌وسه جایزه به‌سختی باورکردنی خواهد بود. دلیل موفقیت بی ام و را می‌توان تولید طیف وسیعی از پیشرانه‌ها، از ۳ سیلندر ۱.۵ لیتری توربو گرفته تا ۱۲ سیلندر ۵.۴ لیتری دانست. ده جایزه به پیشرانه ۱۰ سیلندر ۵ لیتری M5 و M6 تعلق دارد هرچند بی ام و با ۱۴ و ۱۳ جایزه در کلاس‌های ۲.۵ تا ۳ و ۳ تا ۴ لیتر حرف اول را می‌زند. اگر پیشرانه‌های برنده‌ای که به‌صورت مشترک توسط بی ام و با سایر شرکت‌ها توسعه یافته را نیز حساب کنیم تعداد جوایز این خودروساز آلمانی به هفتادویک جایزه می‌رسد.
