خودروها چگونه در موسسه Euro NCAP آزمایش میشوند؟
اولین تصادف رانندگی ثبت‌شده به سال ۱۹۰۴میلادی در آیسلند شمالی باز می گردد، هنگامی که آقای Subritzky در کسری از ثانیه کنترل خودرو را از دست داده و با واگن برخورد می‌کند.
سرعت شما رابطه مستقیمی با میزان تخریب و تلفات در زمان تصادف دارد، البته الزاماً سرعت کم همه جا خوب نیست و چه بسا پیمایش مسیر با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت در اتوبان، خودش به نوعی درآغوش‌گرفتن خطر محسوب شود. پس سرعت را متناسب با مسیر انتخاب کنید و از همه مهم‌تر سعی کنید با میانگین سرعت خودروهای عبوری حرکت کنید و فاصله‌ی طولی مجاز را با ماشین جلویی تنظیم کنید. رعایت نکردن همین عوامل به ظاهر پیش‌پا افتاده شما را ۶۰٪ زودتر از بقیه به کام تصادفات می‌کشاند و ۴۰٪ مابقی از نظر بنده برگرفته از صدها عامل دیگر است که ذکر آن‌ها از حوصله‌ی بحث خارج است.
زمانی در آمریکا بستن یا نبستن کمربند ایمنی را با بحث آزادی فردی اشتباه گرفته بودند، ولی بعد از مدتی متوجه شدند که قوانین فیزیکی با کسی شوخی ندارد! البته مردم کشورمان هم از این قاعده مستثنی نیستند و افرادی پیدا میشوند که کمربند ایمنی را تنها یک ابزار دست‌وپاگیر برای فرار از دست جریمه‌ی پلیس قلمداد کنند و حتی گاهی دیده شده که فرد می‌گوید ماشین بنده ایربگ دارد، پس نیازی به بستن کمربند ایمنی ندارم!در واقع سرنشینان ماشین ایربگ‌دار نیاز بیشتری به بستن کمربند ایمنی دارند، چرا که کیسه هوا به عنوان مکمل کمربند ایمنی عمل می‌کند و در صورتی که کمربند بسته نباشد، می تواند باعث شکستگی در ناحیه گردن بشود!
به هر حال تصادف فرد بد و خوب نمی‌شناسد و همگی ما در برابر نیروهای فیزیکی یکسان هستیم و کسی برنده است که با آگاهی و احتیاط براند و همیشه کمربند ایمنی‌اش بسته باشد! از همه‌ی این موارد که بگذریم ایمنی خودروها با هم تفاوت دارند و هر چه پیش می‌رویم خودروسازان سعی می کنند ماشین‌های ایمن‌تری در قیاس با نسل‌های گذشته تولید کنند، چرا که در غیرِ این‌صورت موسسات آزمایش تصادفات که هدفشان مطلع کردن خریداران از سطح ایمنی ماشین‌های تولیدی است، در کسری از ثانیه پته خودروساز عزیز را در آب می ریزند. در حال حاضر European New Car Assessment Programme (به اختصارEuro NCAP) از معتبرترین مراکز تست تصادف خودروهای جدید به شمار می‌رود.
تست های تصادف در موسسه Euro NCAP به چهار قسمت برای هر خودرو تقسیم میشود:
۱. برخورد از جلو با مانع دگردیس ناپذیر با سرعت ۶۴ کیلومتر بر ساعت. این تست، تصادف از روبرو رو برای ما شبیه سازی می‌کند.
این تست، یکی از اولین آزمون‌های تصادف خودرو بوده است و از سال ۱۹۶۸، تغییرات بسیاری در آن انجام شده است. این تست از همان ابتدا، به‌صورت مستقیم و در برخورد با قسمت جلوی خودرو انجام می‌شد و سرعت آن خودرو نیز به 50 کیلومتر بر ساعت می‌رسید. ابعاد آدمک‌ها نیز متغیر بوده و بدون کمربند ایمنی در خودرو قرار می‌گرفتند.
این تست محک مناسبی برای سیستم‌های ایمنی در صندلی جلو و عقب است. محدودیت‌هایی بر نحوه‌ی شتابگیری منفی قفسه‌ی سینه و زاویه‌ی آن هنگام تصادف وجود دارد که سازندگان خودرو را ملزم می‌کند تا هر چه بیشتر این قوانین سفت و سخت را رعایت کنند. این آزمایش مکمل تست انحراف مانع نرم است به طوری که سیستم‌های ایمنی خودرو به گونه‌ای باید عمل کنند تا آدمک مذکر را در سرعت ۶۴ کیلومتر بر ساعت جراحت نبیند؛ خودروها همچنین باید به گونه‌ای سازگار عمل کنند تا جراحت جدی هنگام ایجاد نیروی حاصل از شتابگیری منفی بر آدمک کوچک مؤنث وارد نشود.
۲. برخورد از پهلو با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت.
در آزمایش Euro NCAP، مانعی منعطف (نرم) بر روی یک واگن متحرک با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت وجود دارد و از سمت راست به خودروی ساکن نزدیک میشود. در این آزمایش از آدمک مذکر در صندلی راننده و از آدمک بچه در صندلی عقب استفاده میشود. این آزمایش مقاومت خودرو را در هنگام برخورد از ناحیه بحرانی بدنه می‌آزماید. همچنین استحکام کافی ستون‌های بین دو درب (ستون B) مشخص میشود و عملکرد کیسه هوای جانبی پرده‌ای مورد آزمایش قرار می‌گیرد. در تست مانع متحرک جانبی، میزان جذب انرژی توسط سازه در پنل‌های درب و صندلی‌ها را مشخص می‌کند. زمان‌بندی عمل کردن کیسه هوا باید به دقت کنترل شود تا از حداکثر حفاظت ممکن اطمینان حاصل شود.
۳. برخورد از پهلو با تیرک عمودی و با سرعت ۲۹ کیلومتر بر ساعت البته این آزمایش هم اکنون با سرعت ۳۲ کیلومتر بر ساعت انجام میشود.
در تست‌های Euro NCAP، خودرو با سرعت ۳۲ کیلومتر بر ساعت به سمت مانع که یک ستون باریک صلب است حرکت داده میشود. خودرو به سمت راست خود در حال کشیده شدن است.
این آزمایش یکی از تست‌های بسیار پیچیده به منظور ارزیابی توانایی خودرو در محافظت از سر راننده است. با توجه به اینکه بارگذاری بر روی خودرو در این تست موضعی است. تغییر شکل خودرو می‌تواند بسیار حاد باشد و فرورفتگی ستون در قسمت داخل اتاق نیز از پارامتر‌های حیاتی است. بدون در نظر گرفتن سیستم‌های حفاظتی، ستون به سر راننده ضربه شدیدی وارد می‌کند و منجر به ایجاد جراحات جدی میشود. کیسه‌ی هوای محافظ سر، معمولاً به شکل پرده‌ای در کنار پنجره فعال میشود ولی در برخی اوقات کیسه هوای صندلی جلو نیز عمل می‌کند که می‌تواند راه حلی مناسب تلقی شود. توجه زیاد در انجام این تست نیاز است تا عملکرد این چنین سیستم‌های ایمنی در خودرو تأثیر مثبتی داشته باشند.
۴. برخورد با عابر از جلو با سرعت ۴۰ کیلومتر بر ساعت.
با بررسی آزمایشات این موسسه چند موضوع روشن میشود:
1. در این آزمایشات حفظ فرم اتاقک راننده و سرنشینان ملاک است نه میزان تخریب خودرو.
2. کلیه خودروها در تصادف از پهلو به مراتب خطرناک‌تر از تصادف از روبرو عمل می‌کنند و اینجاست که آپشن ایربگ‌های کناری تا حدی به دادِ افراد داخل خودرو می‌رسد.
۳. افزایش سن ماشین‌ها (بسته به شرایط آب و هوایی و نگهداری) رابطه مستقیمی با کاهش ایمنی‌اشان دارد.
۴. اکثر ماشین‌های قدیمی حتی از تولد هم ایمنی مطلوبی ندارند.
اگر سرعت ۶۰ کیلومتر بر ساعت شما را متقاعد نمی‌کند، در یکی از برنامه تلویزیونی5TH Gear یک فورد فوکس را با سرعت ۱۹۲ کیلومتر بر ساعت با یک جسم ثابت آشنا کرده‌اند که تصاویر زیر گویای همه چیز هست:
منبع: carnoter
