داستان المراکو 1957
تنها ۱۰ دستگاه از این مدل شورلت المراکو ۱۹۵۷ تولید شده که ترکیبی دیدنی از الدورادو، بل‌ایر و کادیلاک سویل است.
به گزارش دنده 6 – این شورولت بل ایر با باله‌های الهام‌گرفته از الدورادو، ایده یک تاجر کانادایی بود که رویای ساخت کادیلاک با ابعاد کوچک‌تر را به واقعیت تبدیل کرد.
شورولت المراکو که نمونه‌ای فوق‌العاده نادر است، به زودی در حراجی مکوم عرضه خواهد شد. این کانورتیبل بازسازی‌شده، یکی از تنها ۱۰ دستگاه خودرویی است که سال ۱۹۵۷ توسط روبن آلندر ساخته شد. المراکو بر پایه شورولت ۱۹۵۷ طراحی شده، به‌دلیل باله‌های منحصربه‌فردش، شبیه به یک کادیلاک است.
کادیلاک سِویل ۱۹۷۵ نقطه عطفی برای این برند بود و امکان دسترسی به خودروهای لوکس ولی کوچک‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر را برای آمریکایی‌ها فراهم کرد. اما دو دهه قبل از آن، چنین گزینه‌ای وجود نداشت. به همین دلیل یک علاقه‌مند کانادایی به کادیلاک تصمیم گرفت چیزی مشابه بسازد. حالا یکی از نمونه‌های نادر باقی‌مانده از این خودروها راهی حراجی می‌شود.
روبن آلندر ثروت خود را از طریق صنعت نساجی به دست آورد، اما عاشق کادیلاک بود و فکر می‌کرد نسخه کوچک‌تر الدورادو ۱۹۵۵ می‌تواند موفق باشد. پس خودش به کمک چند صنعتگر کانادایی، خودرویی بر اساس شورولت ۱۹۵۶ ساخت که با طول ۱۹۵٫۶ اینچ (۴۹۷۰ میلی‌متر)، بیش از ۲۵ اینچ (۶۳۵ میلی‌متر) کوتاه‌تر از الدورادو بود. سپس با اضافه شدن باله‌های فایبرگلاس شبیه به الدورادو در قسمت عقب، ظاهری مشابه پیدا کرد. نام آن هم بسیار شبیه شد: المراکو — که ظاهراً آلندر این نام را از یک کلاب در منهتن زمان الهام گرفته بود.
تغییرات دیگر شامل اصلاح جلوپنجره و اضافه شدن دو برآمدگی موشکی‌شکل به نام دگمار — که از نام یک مدل و ستاره تلویزیونی معروف آن دوره گرفته شده بود — می‌شد. در واقع این برآمدگی‌ها، پوسته چراغ‌های دوج ۱۹۳۷ بودند که به صورت معکوس نصب شدند.
باله‌های فولادی و موتور کوچک
در سال بعد، تیم آلندر به‌جای فایبرگلاس از باله‌های فولادی استفاده کرد و خطوط روی بدنه، الهام‌گرفته از مدل پرچمدار کادیلاک، بود. طراحی جلوپنجره در این سال ساده‌تر شد و با حذف میله مرکزی، ظاهر تمیزتری پیدا کرد. همچنین لوگوی المراکو جایگزین نام شورولت روی نماد V شکل کاپوت شد که آلندر ترجیح داد آن را حفظ کند.
موتورها استاندارد باقی ماندند، اما این مسئله مشکلی ایجاد نکرد، چون موتور افسانه‌ای شورولت که تازه در سال ۱۹۵۵ معرفی شده بود، جذابیت داشت. در سال ۱۹۵۷ حجم موتور از ۲۶۵ اینچ مکعب (۴٫۳ لیتر) به ۲۸۳ اینچ مکعب (۴٫۷ لیتر) افزایش یافت و با کاربوراتور چهار دهانه سفارشی— مثل نمونه‌ای که در این خودرو وجود دارد — قدرت آن به ۱۹۵ اسب‌بخار رسید که از طریق گیربکس اتوماتیک دو سرعته پاورگلاید به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد.
به گفته کارشناسان حراجی مکوم، این خودروی کانورتیبل یکی از تنها ۱۰ دستگاه تولیدشده در سال ۱۹۵۷ است (برخی منابع می‌گویند تنها دو دستگاه کانورتیبل در آن سال ساخته شد). این خودرو پس از یک بازسازی کامل که قطعاً هزینه زیادی در برداشته، حدود ۱۲۰ کیلومتر پیمایش دارد.
پروژه‌ای پرهزینه برای کادیلاک دوستان
المراکو حتی در زمان عرضه هم ارزان نبود و حدود ۳۰ درصد بیشتر از شورولت‌های معمولی و نزدیک به قیمت یک کادیلاک واقعی هزینه خرید داشت. با این حال، آلندر نتوانست از این پروژه سودی به دست آورد و پس از دو سال کار، آن را متوقف کرد.
این خودرو در ۱۷ می به حراج گذاشته می‌شود و بدون تعیین قیمت، به فروش خواهد رسید؛ اما برای تخمین قیمت، می‌توان به فروش همین خودرو در سال ۲۰۲۱ اشاره کرد که ۲۲۰ هزار دلار قیمت داشت.