دایناسورها هم حریف این جانور نشدند

ممکن است این ماهی‌های بزرگ با پوزه بلند، پولک‌های زرهی ضخیم و دو ردیف دندان‌های وحشتناک را با جانوری وحشی اشتباه بگیرید؛ آن‌ها بزرگ‌ترین گونه شناخته‌شده گار هستند و می‌توانند تا حدود ۲.۴ متر رشد کنند. دانشمندان به این جانور لقب « هیولای ماقبل تاریخ» را می‌دهند. جالب اینجا است که فسیل‌ها نشان داده‌اند این حیوانات باستانی ۱۰۰ میلیون سال پیش در دوره کرتاسه (۱۴۵ میلیون‌تا ۶۶ میلیون سال پیش)، زمانی که دایناسورها در زمین پرسه می‌زدند، وجود داشته‌اند.

تا حدودی می‌توان گفت راز بقای آن‌ها سیستم دفاعی منحصربه‌فردشان است. پوشش زرهی آن‌ها باعث شده است که از دایناسورهای درنده جان سالم به درببرند. این پوسته انعطاف‌پذیر سخت و به‌هم‌پیوسته آن‌ها را در برابر تهدیدات محافظت می‌کند. رمانی که طول آن‌ها به بیش از یک متر برسد، تنها تمساح‌ها هستند که می‌توانند آن‌ها را شکار کنند.

این جانوران که از تخمی کوچک سر بیرون می‌آورند، در سال اول زندگی به طول ۰.۶ متر می‌رسند. اما تمام عمر خود را به رشد ادامه می‌دهند و گاها می‌توانند تا ۱۰۰ سال عمر کنند. این جانوران کمترین سرعت تکامل را در بین تمام مهره‌داران فک‌دار دارند. تمساح‌ها و گارها اگرچه ۱۰۰ میلیون‌سال است که از یکدیگر جداشده‌اند اما به‌قدری آهسته تکامل‌یافته‌اند که هنوز هم می‌توانند فرزندان هیبریدی بارور تولید کنند. این در حالی است که در دیگر نمونه‌های جانوری، تکامل در چنین دوره زمانی طولانی معمولاً گونه‌های بسیار متفاوتی را تولید می‌کند که هرگز نمی‌توانند تولیدمثل کنند.