رقیب اصلی اف ۳۵ با قیافه‌ای عجیب

بوئینگ با وجود شکست، بی‌سروصدا این تصمیم را پذیرفت و بعداً درس‌های آموخته شده از این پروژه را در پروژه‌های دیگری مانند F/A-۱۸ E/F Super Hornet و خودروی بدون سرنشین جنگی X-۴۵A به کار برد.

چرا X-۳۲ بوئینگ به F-۳۵ لاکهید تبدیل شد؟

سال‌ها پیش، هر دو بوئینگ X-۳۲ و لاکهید مارتین X-۳۵ برای به دست آوردن حق تبدیل شدن به نسل بعدی جنگنده تهاجمی مشترک می‌جنگیدند. همان‌طور که تاریخ اشاره می‌کند، بوئینگ به لاکهید مارتین F-۳۵ شکست خورد. با این حال، رقابت بین این دو هواپیما ممکن است طراحی و عملکرد F-۳۵ Lighting II را بهبود بخشد.

جنگنده بوئینگ دو مدل داشت: X-۳۲A و X-۳۲B. هر دو در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ در بیش از ۱۴۰ پرواز آزمایشی پرواز کردند. آن‌ها سرعت خود را در ۱٫۶ ماخ، توانایی سوخت‌گیری در حین پرواز و عملیات‌های جانبی تسلیحاتی که می‌توانستند شش موشک هوا به هوا را در خود جای دهند، نشان دادند. X-۳۲ در ابتدا دارای بال دلتا بود، اما این طرح بعداً برای طراحی بال معمولی برنامه‌ریزی‌شده برای F-۳۲ نهایی حذف شد.

X-۳۲B در برخاست کوتاه و فرود عمودی ماهر بود، در حالی که X-۳۲A قادر به برخاستن و فرود معمولی بود و ویژگی‌های پروازهای نزدیک به ناو را برای نیروی دریایی نشان می‌داد. نمونه‌های اولیه دارای یک ورودی‌هایی برای بهبود سرعت خود بودند. این ورودی‌ها نیز هوای بیشتری را به توربین می‌دهد که منجر به مانور بهتر می‌شود. نمونه‌های اولیه X-۳۲ در اوایل به وزارت دفاع نشان دادند که مدل بوئینگ آماده عرضه است.

از طرف دیگر، پروژه لاکهید مارتین می‌تواند هم برخاست و فرود معمولی و هم تیک آف و فرود عمودی را انجام دهد. این یک نیاز مهم برای رقابت بین بوئینگ و لاکهید مارتین بود. بوئینگ قول داده بود که F-۳۲ نهایی قادر به انجام هر دو کار خواهد بود، اما لاکهید مارتین X-۳۵ از این مزیت برخوردار بود که قبلاً قابلیت پرواز و فرود دوگانه را داشت.

وقتی نوبت به طراحی بال رسید، بوئینگ دیر به بازی اضافه شد. در نهایت بوئینگ رقابت را باخت. به گفته مقامات دفاعی، از تحقیق و توسعه X-۳۲A و X-۳۲B برای کمک به برنامه F/A-۱۸ E/F Super Hornet و ویژگی‌های پنهان‌کاری در هواپیمای جنگی بدون سرنشین X-۴۵A استفاده شده است.