قطار پیشرفت حرکت
خودرو یکی از داغ‌ترین موضوعات این روزهای کشور است؛ از ماجرای وارادت و ثبت‌نام و تغییرات قیمتی گرفته تا بحث رشوه به نمایندگان مجلس و لابی سازمان‌ها برای دریافت خودرو.
اما فارغ از این تلاش همگان برای داشتن حداقل یک خودرو یا افزایش تعداد خودروهای خود و از سوی دیگر مسائل بغرنج، پیچیده و پر هیاهوی تولید و واردات خودرو در کشور، چند سوال اساسی مرتبط با تولید خودرو وجود دارد که اصولا کسی به آن‌ها توجه ندارد. نه مردم و نه مسئولان.
اصلا بیایید فرض کنیم واردات خودرو آزاد شد و امکان خرید خودروهای داخلی هم بدون قرعه‌کشی و مافیابازی فراهم شد.
بیاید فرض کنیم همین فردا همه‌ی مردم توانستند صاحب هر خودرویی که خواستند، شدند.
اتفاق ایده‌آل و جذابی است. خبری است که بر لب اکثر ایرانیان لبخند خواهد آورد به جز تعداد معدودی که از شرایط فعلی سود می‌کنند.
اما شک نکنید این لبخند بر صورت ایرانیان صاحب خودروهای جدید شده نهایتاً تا فردا متوقف خواهد ماند و به زودی تبدیل به خشم و عصبانیت خواهد شد.
چرا؟
به حداقل دو دلیل؛ از سویی نه به اندازه کافی جاده و اتوبان و بزرگراه داریم برای افزایش ناگهانی این تعداد خودرو و از سوی دیگر لازم است یادآوری کنم با وجود همین تعداد خودرو تا چه اندازه دچار آلودگی هوا هستیم و به صورت خاص زمستان‌ها.
بله. داشتن وسیله نقلیه شخصی حق هر شهروند است که دولت موظف است مقدمات آن‌را فراهم کند مثل همه‌ی کشورهای دنیا.
اما شوربختانه دولت فعلی و دولت‌های قبل نه تنها در این خصوص بلکه در خصوص بسیاری از مسائل دیگر نیز مثل همه نگوییم مثل اغلب کشورها عمل نکرده تا شاید از عدم فراوانی خودرو در ایران، لبخند تلخی بزنیم.
در اغلب کشورهای دنیا خودروها در حال تبدیل شدن به خودروهای برقی هستند و دولت‌ها تاریخ پایان استفاده از خودروهای با سوخت بنزین اعلام کرده‌اند.
از سوی دیگر در کنار وجود امکانات وسائل نقلیه عمومی در کشورها تعدد و طول جاده‌ها و بزرگراه‌ها خیره کننده است که در ادامه صرفاً به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنم تا متوجه فاصله ما با آن‌ها در زمینه پیشرفت بشوید و در ادامه هم به درک درستی از «قطار پیشرفت حرکت» رییس‌جمهور برسید.
۱. بزرگراه پان آمریکن به طول ۴۸ هزار کیلومتر که از شهرک پرودو بی در آلاسکا تا نواحی جنوبی کشور آرژانتین کشیده شده و بیش از ۱۲ کشور مختلف را به یکدیگر متصل می‌کند.
۲. بزرگراه شماره ۱ استرالیا به طول: چهارده هزار و پانصد کیلومتر که طولانی‌ترین شبکه بزرگراه ملی در جهان است. این بزرگراه دور تا دور این استرالیا کشیده شده است و شهرهای مهمی هم‌چون سیدنی، ملبورن، بریزبن و آدلاید را در بر می‌گیرد.
۳. بزرگراه ترنس سیبرین، روسیه به طول یازده هزار کیلومتر، مجموعه‌ای از چندین بزرگراه است که تمام مناطق جنوبی روسیه را پوشش می‌دهد. این بزرگراه از شهر سن‌پترزبورگ شروع شده و تا شرق روسیه یعنی ولادی وستوک امتداد می‌یابد.
۴. بزرگراه GQ، هندوستان به طول پنج هزار و ۸۴۶ کیلومتر که به چهارگوش طلایی شناخته می‌شود ساخت آن در سال ۲۰۱۲ به پایان رسیده است. این بزرگراه ۴ کلان‌شهر دهلی، بمبئی، چنای و کلکته را به یکدیگر مرتبط ساخته و تعداد باندهای آن بین ۴ تا ۶ عدد است.
