مافیا در برابر واردات خودروهای برقی

به گزارش دنده 6 – بنابراین، با نگاهی موشکافانه و تخصصی به این ایرادات، می‌پردازیم تا مزایا و معایب رویکرد به خودروهای برقی در حال حاضر در کشور را منصفانه مورد بررسی قرار دهیم.

خودروهای الکتریکی در چند سال اخیر به‌شدت در تمام دنیا مورد اقبال قرار گرفته‌اند. قسمتی از این اقبال را باید به تسلا و موفقیت‌های آن در برابر رقبای بنزینی و موجی که ایجاد نمود نسبت دهیم. درعین‌حال مطالبه عمومی به چنین خودروهایی باعث شد تا حتی قیمت‌های بالاتر آنها نسبت به رقبای درون سور نیز باعث شکست آنها نشود. دولت‌ها نیز با سبک و سنگین کردن مزایا و معایب این خودروها و تأثیر بالقوه در اقتصاد کلان، محیط‌زیست و سیاست، رویکرد حمایتی خود را مانند تخفیف‌های مالیاتی و انواع مشوق‌های خرید و برنامه‌ریزی برای ممنوعیت تولید و فروش خودروهای درون‌سوز ارائه کردندهرچند سرعت رشد و اقبال به خودروهای برقی کمی کاهش یافته؛ اما همچنان می‌توان انتظار داشت که دهه آینده تنها به خودروهای برقی و تسلط بی‌چون و چرای آنها اختصاص داشته باشد.

کمبود زیرساخت‌ها
اولین و بزرگ‌ترین دلیلی که بر ضد استفاده از خودروهای برقی در داخل ایران به ذهن می‌رسد، کمبود زیرساخت‌هاست. حتی اولین ارائه‌کننده خودروهای برقی کشور نیز در صحبت با ما، شاسی‌بلند بزرگ خود را برای سفرهای بین‌شهری به همین دلیل مناسب نمی‌داند و تنها برای استفاده درون تهران پیشنهاد می‌کند.

عمده زیرساخت‌های موردنیاز برای خودروهای الکتریکی شامل شبکه شارژ پرسرعت در شهرها و بین شهرهاست. ارائه مشوق‌هایی در این زمینه برای ساخت جایگاه‌های شارژ بین‌راهی و درون‌شهری و تأمین برق مورد نیاز آنها توسط وزارت نیرو می‌تواند این کمبودها را برطرف نماید. این موضوعی است که دیر یا زود باید اتفاق بیفتد و چه‌بهتر که سرمایه‌گذاری در آن با شتاب بیشتری دنبال شود. تا آن زمان خودروهای برقی باید با شارژر خانگی چه در خانه و یا در توقف گاههای بین‌راهی شارژ شوند که زمان بسیار زیادی بین ۷ تا ۱۰ ساعت برای شارژ کامل نیاز دارد؛ اما برای مصارف شهری و حتی سفرهای کوتاه قابل استفاده است.

کمبود برق
کشور ما به علت عدم سرمایه‌گذاری در صنعت برق و رشد نامتوازن مصرف، با کمبود برق مخصوصاً در فصل تابستان روبروست. بااین‌وجود باید بدانیم که واردات خودروهای برقی و جایگزینی مدل‌های بنزینی با برقی به یکباره اتفاق نمی‌افتد و معدود خودروهای وارداتی حتی در حد چند ضد هزار دستگاه هم تأثیری بر شبکه توزیع و مصرف برق نخواهند داشت. از آنجا که فرایند شارژ این خودروها به علت نبود یا کمبود جایگاه‌های سوپرشارژ یا پر سرعت به درون خانه‌ها محدود می‌شود، شارژ آنها عمدتاً در ساعات شب و خارج از پیک مصرف رخ می‌دهد که کوچک‌ترین خللی در جریان برق کشور ایجاد نمی‌کند.

بااین‌حال افزایش تعداد خودروهای برقی و ایجاد زیرساخت‌های شارژ پرسرعت در شهرها و جاده‌ها نیازمند تولید برق مضاعف هم خواهد بود که در طول زمان باتوجه‌به صرفه‌جویی ناشی از مصرف بنزین، با سرمایه‌گذاری در تولید برق به‌راحتی جبران‌پذیر است.

ارزبری خودروهای برقی
یکی از ایرادات مخالفان واردات خودروهای برقی، ارزبری آنها در شرایط تحریمی است. هرچند خودروهای برقی اکنون قیمت‌هایی اندکی بالاتر از انواع بنزینی دارند؛ اما اگر قرار بر ترجیح تخصیص ارز به خودرویی است باید آن خودرو برقی باشد. نگاهی به میزان ارز تخصیص‌یافته در سال گذشته نشان می‌دهد که ارز دریافتی مونتاژکنندگان و واردکنندگان قطعه، ده‌ها برابر ارز دریافتی واردکنندگان خودرو بوده است؛ بنابراین چنین توجیهی برای عدم واردات خودروهای برقی، به کل غیرقابل‌قبول است.

هزینه باتری‌ها
گران‌ترین قسمت هر خودروی برقی، باتری‌های آن است که بر اساس میزان عمر باید بعد از مدتی تعویض شود. بهتر است که شرکت‌هایی این باتری‌های مستعمل را خریداری و برای اموری چون ذخیره انرژی خانگی یا اضطراری به کار گیرند. درعوض می‌توان کاهش هزینه‌های معمول نگهداری و لوازم مصرفی مثل روغن‌ها، تسمه‌ها و لوازم پرشمار خودروهای درون‌سوز نظیر گیربکس، اگزوز، سیستم سوخت رسانی، سیستم هیدرولیک، پیشرانه و غیره را برای جبران این موضوع درنظر داشت. بعلاوه اکنون بیشتر خودروسازان، باتری‌های خودروهای الکتریکی را تا ۱۰ سال نیز گارانتی می‌کنند که چنین دغدغه‌ای را برای خریداران مرتفع می‌کند.