ماموریت جدید اروپا برای تماشای سوختن یک ماهواره

به نقل از اسپیس، این آژانس فضایی قصد دارد یک ماهواره‌ را به فضا پرتاب کند تا از نزدیک نحوه از هم پاشیدن آن را هنگام ورود مجدد به جو زمین ببیند.

آژانس فضایی اروپا یک قرارداد را با گروه فناوری اروپایی «دیموس»(Deimos) منعقد کرده است تا توسعه ماهواره «دراکو»(DRACO) را آغاز کند. هدف از این کار، جمع‌آوری داده‌های منحصربه‌فرد هنگام ورود مجدد ماهواره به جو زمین و متلاشی شدن آن خواهد بود. این ماموریت قرار است در سال ۲۰۲۷ پرتاب شود.

هدف این است که نحوه از هم پاشیده شدن ماهواره‌ها مشخص شود تا بتوان آنها را طوری طراحی کرد که کاملا متلاشی و سوخته شوند. همچنین، این مأموریت به ارزیابی چگونگی تأثیر ورود مجدد فضاپیما بر محیط و مطالعه نحوه تعامل قطعات و ذرات فضاپیما با اتمسفر بالایی زمین کمک خواهد کرد.

برای این کار، بخشی از فضاپیمای ۲۰۰ کیلوگرمی دراکو که به اندازه یک ماشین لباسشویی است، طراحی خواهد شد تا درست مانند یک ماهواره معمولی از هم پاشیده شود. همچنین، یک کپسول ۴۰ سانتی‌متری به طور ویژه برای آن طراحی خواهد شد که می‌تواند هنگام اندازه‌گیری دما و سایر نیروهای وارده، از ورود مجدد جان سالم به در ببرد.

کپسول پس از ورود مجدد، یک چتر نجات را باز می‌کند و در حالی که فرود می‌آید، داده‌های ارزشمند جمع‌آوری‌شده توسط چهار دوربین و ۲۰۰ حسگر دراکو را پیش از افتادن در اقیانوس به زمین می‌فرستد.

«هولگر کراگ»(Holger Krag) رئیس ایمنی فضایی آژانس فضایی اروپا گفت: دانش ورود مجدد، یک عنصر ضروری در طراحی نحوه از بین رفتن فضاپیماهاست. ما باید اطلاعات بیشتری را درباره آنچه هنگام سوختن ماهواره‌ها در جو رخ می‌دهد، به دست بیاوریم و به مدل‌های ورود مجدد خود اعتبار ببخشیم. به همین دلیل است که داده‌های منحصربه‌فرد جمع‌آوری‌شده توسط دراکو می‌توانند توسعه فناوری‌های جدید را برای ساخت ماهواره‌های قابل تخریب بیشتر تا سال ۲۰۳۰ هدایت کنند.

پروژه دراکو بخشی از منشور جاه‌طلبانه «زباله صفر»(Zero Debris) آژانس فضایی اروپاست که با هدف توقف ایجاد زباله‌های فضایی بیشتر تا سال ۲۰۳۰ انجام می‌شود.

«تیم فلورر»(Tim Flohrer)، رئیس اداره زباله‌های فضایی آژانس فضایی اروپا، گفت: دراکو یک ماموریت هیجان‌انگیز است که هنگام ورود مجدد ماهواره به زمین، بسیاری از ناشناخته‌ها را آشکار می‌کند. این ماموریت، ما را از حلقه مرغ و تخم مرغ بیرون می‌آورد و یک مجموعه متفاوت از داده‌ها را برای تنظیم کردن سیستم‌ها و مدل‌های ما ایجاد می‌کند و اجرای فناوری‌های بدون زباله را در آینده نزدیک پیش می‌برد.