نگاهی دوباره به اگویستا 117 میلیون دلاری

به گزارش دنده 6 – همه چیز اگویستا (به معنای خودخواه) متفاوت بود. طراحان ایتالیایی به ‌مناسبت جشن تولد ۵۰ سالگی این شرکت موفق شدند خودرویی را به جهان معرفی کنند که در صنعت خودرو بی‌همتا بود؛ خودرویی که حتی با گذر یک دهه از عمرش همچنان نوگرایانه و خاص به چشم می‌‌رسد. استفاده از طراحی رادیکال، قدرت زیاد و قیمت چند میلیون دلاری کافی بود تا یکی از چشم‌نوازترین و خاص‌ترین لامبورگینی‌های تاریخ چشم به جهان باز کند.

این خودروی مهوی در سال ۲۰۱۳ به عموم معرفی شد و نهایتا چند مهمان ویژه آن را از نزدیک دیدند. از آنجا که لامبورگینی قصد نداشت اگویستا را به جاده وارد کند، آن را به‌ اغراق‌آمیزترین حالت ممکن طراحی کرد و برای تولید آن تاییدیه ورود خودرو به جاده را دریافت نکرد.

طراحان سنت‌آگاتا برای تولید این مدل از جت‌های جنگنده و فرم حمله گاوهای اسپانیایی الهام گرفته‌اند که سر خود را پایین‌تر از بدنشان قرار می‌دهند. بخش بالای بدنه میزبان پنل‌های بازوبسته شونده‌ای شده است که برای بهبود جریان هوا فعال می‌شوند و تعادلی مناسب میان نیروی عمودی و پسا ایجاد می‌کنند؛ فناوری مشابه آنچه بعدا در اوراکان پرفورمانته با نام «ALA» رونمایی شد. دو پنل دیگر هم در عقب خودرو، با افزایش سرعت به‌صورت خودکار فعال می‌شوند تا پایداری اگویستا در سرعت‌های بالا بیشتر شود. ورودی‌های جذاب سه‌بخشی جلو خودرو هم هوای لازم برای روشن کردن پیشرانه ۱۰ سیلندر V شکل آن را فراهم می‌کنند.

لامبورگینی پا را از این فراتر گذاشته و برای شبیه‌کردن این خودرو به جنگندهای نظامی، بدنه آن را از مواد رادارگریز موجود در جت‌ها ساخته است؛ البته از آنجا که ماهیت متفاوتی با یک جنگنده دارد، اگر جایی برود همه خبردار می‌شوند! چراغ‌های جلو کوچک هم از هواپیماها به‌عاریه گرفته شده‌اند درحالی‌که چراغ‌های راهنما در عقب و جلو، بالا و کنار خودرو قرار گرفته‌اند. طراح این کانسپت تک‌تولیدی، «والتر داسیلوا»، آن را به‌عنوان یک فضانورد چهارچرخ یا هدونیسم را به اوج رسانده است.

کابین اگویستا کمی از بدنه بیرونی آن نمی‌آورد. تنها یک سرنشین امکان استفاده از این خودرو را دارد و برای ورود به آن باید مانند جنگنده، تمام شیشه بالای سرش را جابه‌جا کند. پس از قرارگرفتن درون کابین، ایمنی راننده با کمربندی چهار نقطه‌ای تضمین می‌شود. راننده اگویستا تمام خوشی را تنهایی تجربه می‌کند، به همین دلیل هم به آن سوار خواهد شد. معنای نام این سوپراسپرت کانسپت هم تاکید بر این مسئله دارد. حتی فرمان آن هم مانند خودروهای مسابقه‌ای به‌صورت جداشونده طراحی شده است، اطلاعات مهم روی شیشه جلو هم نمایش داده می‌شوند و راننده می‌تواند با استفاده از مکانیزم شلیک جت جنگی، خودروی خود را روشن کند (مشابه دکمه روشن/ خاموش مدل آونتادور).

تمام اجزای سخت داخلی خودرو از مواد اولیه مرغوبی مانند فیبرکربن و آلومینیوم ساخته شده است که کابین هلیکوپتر آپاچی را یادآوری می‌کند. داسیلوا می‌گوید این فضا، حس یک کابین بقا در اخرالزمان را تداعی می‌کند؛ چراکه راننده با سواری اگویستا خود را از باقی دنیا مجزا می‌کند. زمانی که این مدل مفهومی رونمایی شد، همه امیدوار بودند که پرچمدار آینده این شرکت به این کابین مجهز شود اما هیچ‌گاه رنگ حقیقت نگرفت.

هر چند اگویستا مجوزهای لازم برای حضور در خیابان‌های عمومی را ندارد اما تمام اجزای آن کاربردی هستند و قابلیت استفاده دارند. این سوپراسپرت بر پایه مدل کوچک گالاردو توسعه پیدا کرده است و در بسیاری از بخش‌های با آن اشتراک دارد؛ با این تفاوت تنظیمات به‌کاررفته در این خودرو در حد یک سوپراسپرت بالارده ارزیابی می‌شود. یک پیشرانه ۵.۲ لیتری V10 با توان تولید ۶۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۶۰ نیتوتن متر گشتاور به‌عنوان نیروگاه این گاو وحشی خاص عمل می‌کند و قدرتش را از طریق یک جعبه‌دنده ۶ سرعتی تناوبی خودکار به چهار چرخ می‌فرستد.

لامبورگینی هیچ‌گاه سرعت و شتاب اگویستا را به‌صورت رسمی اعلام نکرد اما از آنجا که از همان موتور آشنای این شرکت استفاده می‌کند، می‌توان حدس زد که با ۴۰ اسب بخار قدرت بیشتر در مقایسه با گالاردو، بتواند در عرض ۳ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند و روند شتابگیری را تا ۳۲۵ کیلومتر بر ساعت ادامه دهد.

گران‌ترین لامبورگینی جهان، اگویستا، با برچسب غیرقابل دسترس ۱۱۷ میلیون دلار رونمایی شد اما سازنده هیچ‌گاه برای عرضه دردسترس متمولان قرار نگرفت. یک سال پس از تولید این سوپراسپرت خاص، مدیران شرکت آن را در موزه سنت‌آگاتا به نمایش درآوردند و تنها در مراسم‌های خاص از آن استفاده کردند.