لوئیس رنو و voiturette
در دنیای امروز الون ماسک با جاه طلبی هایش در فضا معروف شده است ، معادل فرانسوی او در قرن نوزدهم اعجوبه ی تکنولوژی ، لوئیس رنو بود که با 21 سال سن می خواست ثابت کند که می تواند در خیابان های پر شیب پاریس با اتومبیلش رانندگی کند. خودروی او موسوم به voiturette یک وسیله ی نقلیه با سیستم انتقال قدرت سه سرعته و سیستم فرمان دهی مستقیم به جای سیستم زنجیره ای بود که پیش از آن استفاده می شد. این خودرو در شب کریسمس سال 1898 حد فاصل خیابان های Route de la lepic و مونمارت را طی کرد که باعث شگفتی تماشاچیان گردید. پس از آن لوئیس رنو سفارشات متعددی برای ساخت این خودرو را دریافت کرد که پایه گذار شرکت رنو شد.
جنگ جهانی اول و تاکسی های شهری رنو ، عامل توقف آلمان
برادر لوئیس به نام مارسل تا سال 1903 کنترل شرکت را بر عهده داشت اما در این سال بر اثر حادثه ای در مسابقه کشته شد و لوئیس مجبور شد خودش کنترل کسب و کار را به عهده گیرد ، کسب و کاری با 600 نفر پرسنل و تولید هزار ماشین در سال.
از این نوع خودرو برای حمل و نقل شهری در شهر های اروپا بسیار استفاده می شد و تنها 1100 عدد از آنها در لندن وجود داشت. شرکت رنو در سالهای جنگ جهانی اول نوع نظامی این خودرو با کد AG AG را تولید کرد که به حمل و نقل نیروهای نظامی می پرداخت. این شرکت هم چنین نخستین تانک های ارتش فرانسه را تولید کرد ، اما این تاکسی ها بیشتر در خاطر مردم مانده اند و آن ها را تاکسی د مارن می نامند.
لحظه های جنون انگیز غیر قابل تصور
داستان رنو در حقیقت بخش بزرگی از تاریخ مدرن فرانسوی است. از آن جایی که فرانسه در اوایل قرن بیستم در نبرد با دیگر ابرقدرت ها برای اثبات قدرت تکنولوژیکی خود بود ، ایده ی پیمایش یک بزرگراه گردشگری با خودروهای فرانسوی که مستعمره های فرانسوی در شمال آفریقا نظیر الجزایر را به سرزمین اصلی متصل می کند بسیار پر طرفدار بود.
دو خودروساز سیتروئن و رنو برای این کار داوطلب شدند. سیتروئن با مدل Kegresse توانست نیمی از مسیر مشخص شده را بپیماید ، در حالی که رنو با مدل MH 6 Roues در این مسابقه شرکت کرد که اکنون آن را مرسدس جی کلاس دهه ی بیست می نامند. این خودروی شش چرخ توانست سیتروئن را غافگیر کند و برنده ی این دوئل فرانسوی شود.
تولید انبوه رنو از زمان رکود اقتصادی شروع شد
لوئیس رنو دو بار در سال های 1911 و 1928 برای بازدید از خط تولید انبوه شرکت فورد به ایالات متحده سفر کرد اما عقیده داشت هنوز زمان برای عرضه ی محصولات تولید انبوه در اروپا فرا نرسیده است. بنابراین لوئیس دست به تولید خودروهای لوکس زد تا زمانی که همانند بسیاری از صنایع درگیر رکود شد و آمار فروش به طرز فجیعی سقوط کرد. ترکیب این موارد و نارضایتی نیروی کار رنو را مجبور کرد تا در سال 1937 مدل Juvaquatre را عرضه کند که آغاز گر محصولات مقرون به صرفه ی این خودرو بود که برای رقابت با سایر فرانسوی های اقتصادی نظیر پژو 202 و سیتروئن ترکشن آوانت توسعه یافته بود.
محکومیت لوئیس رنو و تولید بیتل فرانسوی
پس از شکست آلمان در جنگ جهانی دوم و آزاد سازی فرانسه ، لوئیس رنو برای همکاری با شرکت آلمانی دایملر جهت احیای کارخانه های خود مجرم شناخته شد و در سال 1944 از دنیا رفت. پس از آن رنو تحت مالکیت دولت در آمد و پروژه ی سیتروئن 4CV که قبل از جنگ آغاز شده بود ، مجددا ادامه یافت . در آلمان نیز فولکس واگن با مدل بیتل که با مشارکت رنو توسعه یافته بود از خاکستر جنگ جهانی دوم برخاست و هر دوی این خودروها ماشین مردمی لقب گرفتند. این خودروها به مردم جنگ زده ی اروپا اجازه دادند که خودروهای کوچک شخصی خودشان را داشته باشند.
مخترع سگمنت هاچ بک
در سال های پس از جنگ ، دولت تصمیم گرفت تا کسب وکار رنو را گسترش دهد تا با ارایه ی مدل های منحصر به فرد و مطابق با فرهنگ فرانسوی ، غرور شکسته شده ی فرانسه را احیا کند. طراحی کلاسیک فرانسوی موسوم به گاراژ که مدل های فراوانی را برای رنو به ارمغان آورد نتیجه ی این توسعه بود و مدل شگفت انگیز همه جا رو و بی تکلف رنو 4 نخستین محصول خروجی این برنامه بود که در اروپا به محبوبیت فوق العاده ای دست یافت.
ایده های جنبش های نوجوانان آمریکایی را در قالب سوپر مینی اروپایی
رنو یکی از شرکت های فرانسوی است که نفوذ خوبی در آمریکا داشته است و در دهه شصت ، برنارد هاتون که فارغ التحصیل دانشگاه کلمبیا و از فعالان جنبش های دانشجویی بود ، طرح های شیک و مقرون به صرفه اش که در تضاد با سلیقه ها و آرمان های والدین آن دوران بودند را به رنو ارایه کرد. حاصل کار در سال 1971 به بازار ارایه شد ، مدل معروف رنو 5 که در ایران نیز شهرت خوبی دارد و هنوز هم یک الگو برای سوپر مینی های اروپایی محسوب می شود.
مینی ون فرمول یک ، ساخته ی دست رنو
تلاش های هاتون تنها محدود به مدل رنو 5 نبود و در باقی تولیدات نیز فعالیت داشت. یکی از معروف ترین ساخته های او اسکیپ مینی ون بود که با لحاظ کردن مواردی هم چون مواد جدید استفاده شده در کابین و صندلی هایی با قابلیت تنظیم در بی نهایت حالت ، جعبه ای سرشار از خلاقیت به شمار می رفت. این مینی ون به علت سومین پیروزی پیاپی سازنده اش در مسابقات فرمول یک ، F1 نامیده شد . این خودرو نمایی از یک ماشین نوآورانه و مطابق با نیاز های جامعه ی مشتاق فناوری بود که توسط این شرکت ارایه شد و نقش تبلیغاتی مهمی را برای این برند ایفا کرد.
