هیجان از استرالیا آغاز شد

 

گزارش فرمول یک 2014

 

شهرزاد تاج الدینی – پس از 110 روز انتظار، فصل 2014 رقابت های فرمول یک در استرالیا کلید خورد. پیست خیابانی آلبرت پارک که پیرامون دریاچه ایی مصنوعی به همین نام در قلب تجاری شهر ملبورن واقع شده، برای هجدهمین بار میزبان رقابت جایزه بزرگ استرالیا، نخستین رقابت فصل بود. پس از تغییر گسترده ی قوانین که عمده ترین آن جایگزینی موتورهای V6 توربو با موتورهای V8 سال های اخیر بود، فرمول یک وارد عصر جدیدی شده که برخلاف سال های گذشته که ایرودینامیک حرف اول را میزد، اینک قدرت و استقامت موتور و صرفه جویی در مصرف سوخت عامل اصلی تعیین کننده رقابت هاست.

 

 

در جریان 12 روز تست پیش فصل، مرسدس نشان داد که حقیقتا بهترین موتور را در اختیار دارد و تیم های مرسدس جی پی، مکلارن و ویلیامز برتر از سایر تیم ها ظاهر شدند. در حالی که به نظر می رسید فراری دست خود را در تست های پیش از فصل رو نکرده، رنو از همان ابتدا در دریایی از مشکلات غوطه ور بود و قهرمان چهار دوره ی جهان، ردبول ریسینگ، به همراه لوتوس، تورو روسو و کیترهم، نتوانستند در تست ها تعداد دورهای لازم را طی کنند و اطلاعات مفیدی از اتوموبیل های جدید خود بدست آورند.

با توجه به شرایط تیم ها در تست های پیش از فصل، پیش بینی می شد بسیاری از راننده ها در مسابقه آغازین فصل در استرالیا با مشکل مواجه شوند و نتوانند از خط پایان عبور کنند.

دورهای تمرینی تا حد زیادی بر این پیش بینی ها صحه گذاشت و اتوموبیل های زیادی با نقص فنی روبرو شدند، اما مرسدس هم چنان یک سر و گردن بالاتر از سایر رقبا بود و رانندگان این تیم از بخت های اصلی کسب پل پوزیشن و پیروزی در جایزه بزرگ استرالیا محسوب می شدند.

 

 

تعیین خط

در هوای بارانی روز شنبه ی ملبورن، 22 راننده ی حاضر شانس خود را برای قرار گرفتن در بهترین رتبه های استارت در شرایطی آغاز کردند که قوانین تعیین خط در مقایسه با سال گذشته دستخوش تغییراتی شده است؛ مدت زمان قسمت اول، از 20 به 18 دقیقه کاهش یافته و در عوض 2 دقیقه به مدت زمان 10 دقیقه ای بخش آخر افزوده شده است. اتوموبیل ها در مرحله ی آخر یک دست لاستیک اضافی دریافت می کنند اما می بایست مسابقه را با لاستیک هایی که زمان های مرحله دوم را با آن ثبت کرده اند، آغاز کنند.

در شرایط جوی نامساعد پیست، رانندگان نامدار زیادی با مشکل مواجه شدند، به گونه ای که سباستین فتل، قهرمان حال حاضر جهان به همراه دو قهرمان سابق، جنسن باتن و کیمی رایکونن از راهیابی به جمع ده راننده ی برتر مرحله ی نهایی باز ماندند. در این بین رانندگان جوانی چون والتری بوتاس، کوین مگنوسن و دانیل کیات با رسیدن به مرحله ی نهایی تعیین خط، شگفتی آفریدند.

در این مرحله لوئیس همیلتون طبق پیش بینی ها با ثبت بهترین زمان صاحب پل پوزیشن شد و دانیل ریکاردوی استرالیایی که از این فصل جایگزین هم وطنش، مارک وبر، در تیم ردبول شده، در رده ی دوم و دیگر راننده ی مرسدس، نیکو روزبرگ در رده ی سوم جای گرفتند. مگنوسن دانمارکی که اولین رقابت فرمول یک خود را با تیم مکلارن تجربه میکرد با قرار گرفتن در رده ی چهارم نشان داد که حرف های زیادی برای گفتن دارد. والتری بوتاس از ویلیامز نیز که در این مرحله دهم شده بود با تغییر گیربوکس، 5 رده پنالتی دریافت و به رده ی پانزدهم سقوط کرد.

 

 

مسابقه

اولین مسابقه از عصر V6 فرمول یک در ملبورن آغاز شد. همیلتون استارتی ناامید کننده داشت و در همان ابتدا جایگاه اول خود را به روزبرگ واگذار کرد و پشت سر ریکاردو در رده ی سوم قرار گرفت. قبل از پیچ اول، کاموی کوبایاشی که پس از یک فصل دوری با تیم کیترهم به عرصه ی فرمول یک بازگشته، با از دست دادن کنترل اتوموبیل خود بدلیل نقص در سیستم ترمز، با برخورد به فلیپه ماسا از ویلیامز، او را نیز به همراه خود از دور مسابقه خارج کرد. در دور سوم مسابقه به دلیل نقص فنی در موتور، تیم مرسدس به همیلتون دستور ترک مسابقه را داد و تنها دو دور بعد از آن همین اتفاق گریبانگیر فتل نیز گشت تا دو تن از نامداران از دور رقابت خارج شوند. برخورد بوتاس با دیواره ی پیست، منجر به پنچر شدن لاستیک عقب سمت راست وی و افتادن آن در پیست گردید. این حادثه علاوه بر اینکه یک پیت استاپ اجباری برای بوتاس به همراه داشت، خودروی ایمنی را نیز برای اولین بار در فصل 2014 به پیست فراخواند. اما حتی کاهش فاصله بین رانندگان که بر اثر حضور خودروی ایمنی در پیست ایجاد شده بود، روزبرگ را تهدید نکرد و او هم چنان با ثبت سریع ترین زمان های مسابقه فاصله ی خود را با ریکاردو و مگنوسن بیشتر و بیشتر کرد و در نهایت پس از 57 دور با بیش از 24 ثانیه اختلاف نسبت به ریکاردو، اولین پیروز دوران جدید فرمول یک لقب گرفت. این چهارمین پیروزی دوران حرفه ای رزبرگ بود

 

 

. ریکاردو با قرار گرفتن در رده ی دوم بهترین عملکرد دوران حرفه ای خود و همچنین بهترین رتبه ی یک راننده ی استرالیایی در خاک این کشور را ثبت کرد. مگنوسنِ جوان نیز بر سکوی سوم جای گرفت. اما پس از پایان مسابقه، ناظرین فیا، تخلفاتی را در سیستم تزریق سوخت اتوموبیل ریکاردو پیدا کردند که برخلاف قوانین جدید، بیش از 100کیلوگرم سوخت در ساعت به موتور میرساند. طبق رای فیا، ریکاردو از رده بندی مسابقه کنار گذاشته شد و بدین ترتیب مگنوسن در رده ی دوم و هم تیمیش باتن در رده ی سوم جای گرفتند. بوتاس نیز با سبقت هایی دیدنی پس از آلونسو به مقام پنجم رسید. دانیل کیات راننده ی 19 ساله ی روس تورو روسو نیز با کسب رده ی نهم، رکورد جوانترین راننده ای را که در یک رقابت فرمول یک موفق به کسب امتیاز شده، از آن خود کرد. این رکورد پیش تر در اختیار فتل قرار داشت.

 

مرحله ی دوم رقابت ها، دو هفته ی دیگر در پیست سپانگ مالزی برگزار خواهد شد.