پیشرانه‌هایی که بیش از یک بار برنده جایزه موتور سال جهان شدند
در این مطلب قصد داریم به معرفی پیشرانه‌هایی بپردازیم که چندین جایزه در رقابت‌های بهترین موتورهای سال جهان کسب کرده‌اند.
به گزارش دنده 6 – توسعهٔ پیشرانه‌های جدید بخش مهمی از فعالیت خودروسازان است و یک پیشرانهٔ خوب یا بد می‌تواند بر اعتبار یک شرکت بیفزاید یا از آن بکاهد. برخی از پیشرانه‌ها به دلیل نوآوری‌هایی که دارند، متمایز هستند، برخی به لطف دنیای موتوراسپرت به افسانه تبدیل شده‌اند و برخی دیگر با سادگی و قابلیت اطمینان، میلیون‌ها خودرو در سراسر جهان را به حرکت درآورده‌اند. در همین حال، سال‌ها است که با هدف شناسایی بهترین پیشرانه‌های جهان، جوایز سالانهٔ «پیشرانه‌های برتر Wards Auto» و «پیشرانهٔ بین‌المللی سال» بر اساس معیارهای مختلفی مثل خروجی قدرت و گشتاور، میزان ارتعاش، لرزش و سروصدا، مصرف سوخت، تحویل نیرو، نرمی کارکرد و… اعطا می‌شود. ازاین‌رو، در ادامه قصد داریم با ۱۰ پیشرانه‌ای آشنا شویم که بیش از یک بار برندهٔ جایزهٔ موتور سال شده‌اند.
فراری F154 نسخهٔ ۳.۹ لیتری
برندهٔ جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال‌های ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹
F154 یک پیشرانهٔ V8 توئین توربو و تزریق مستقیم است که از سال ۲۰۱۳ تولید می‌شود. پس از پیشرانهٔ F120A در F40 دههٔ ۸۰، این اولین موتور توربوشارژی بود که در فراری‌های جاده‌ای دیده شد. روما و SF90 مدل‌هایی هستند که هم‌اکنون از موتور F154 استفاده می‌کنند. از این پیشرانه همچنین در بسیاری از خودروهای مازراتی مثل کواتروپورته تروفئو، گیبلی تروفئو و لوانته تروفئو هم استفاده شد.
ب‌ام‌و B58
برندهٔ جایزهٔ واردز سال‌های ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰
B58 یک موتور ۳ لیتری شش سیلندر خطی توربو است که از سال ۲۰۱۵ تولید می‌شود. B58 که جایگزین N55 محسوب می‌شود، بسیاری از ویژگی‌های موتور قبلی را با افزایش بوست، نسبت تراکم و حجم موتور بهبود بخشیده است. ابن موتور همچنین به لطف توربوشارژر توئین اسکرول، قدرت را با حداقل تأخیر تحویل می‌دهد. در سال ۲۰۲۳ نسخهٔ پرفورمنس بالای این موتور که با نام S58 شناخته می‌شود و در مدل‌های مختلف M مثل M2، M3 و M4 مورداستفاده قرار می‌گیرد نیز موفق به کسب جایزهٔ واردز شد.
ب‌ام‌و B38 نسخهٔ ۱.۵ لیتری
برندهٔ جایزهٔ واردز سال ۲۰۱۵ و جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال ۲۰۱۵
B38 یک موتور سه سیلندر توربوشارژ است که به‌عنوان جایگزینی برای خانوادهٔ موتورهای چهار سیلندر پرینس (محصول مشترک ب‌ام‌و و پژو-سیتروئن) از سال ۲۰۱۳ تولید می‌شود. هرچند اولین خودرویی که از موتور B38 استفاده کرد کوپهٔ اسپرت هیبریدی i8 بود اما بعداً از این موتور در خودروهای دیفرانسیل جلوی گروه ب‌ام‌و مثل سری ۱ و مینی استفاده شد. B38 اولین پیشرانه با محفظهٔ آلومینیومی توربین توربوشارژ بود. این موتور همچنین از زمان‌بندی متغیر دوگانهٔ سوپاپ هم بهره می‌برد.
فورد اکوبوست ۱ لیتری
برندهٔ جایزهٔ واردز سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ و جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال‌های ۲۰۱۲، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴
موتور کوچک ۱ لیتری سه سیلندر اکوبوست فورد تقریباً به‌اندازهٔ یک ورق A4 است. این پیشرانه بسیار محبوب است و در محصولات پرفروش فورد مثل فوکوس، فی‌یستا و B-Max مورداستفاده قرار می‌گیرد. تولید این موتور در سال ۲۰۱۲ آغاز شد. بلوک این پیشرانه از چدن ساخته شده که هرچند از بلوک آلومینیومی سنگین‌تر است اما سریع‌تر گرم می‌شود. ازآنجایی‌که اکوبوست ۱ لیتری یک پیشرانهٔ سه سیلندر است، مستعد لرزش و ارتعاش خواهد بود اما فورد با طراحی خاص فلای‌ویل این مشکل را کمرنگ کرده است.
پورشه MA1.22
برندهٔ جایزهٔ واردز سال ۲۰۱۴ و جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال ۲۰۱۳
MA1.22 تنها پیشرانهٔ پورشه محسوب می‌شود که طی یک دههٔ گذشته موفق به راه‌یابی به لیست برترین موتورهای سال واردز شد. موتور قبلی که به این لیست راه پیدا کرده بود، پیشرانهٔ ۲.۷ لیتری M96.22 باکستر در سال ۲۰۰۲ بود. موتور ۲.۷ لیتری MA1.22 به لطف نوآوری‌هایی که راندمان را به حداکثر می‌رساند مثل جداکنندهٔ کلاچ و تکنولوژی زمان‌بندی متغیر سوپاپ VarioCam پورشه، توانست داوران را تحت تأثیر قرار دهد.
ب‌ام‌و N55
برندهٔ جایزهٔ واردز سال‌های ۲۰۱۱، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ و جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال ۲۰۱۴
N55 که اولی بار در سال ۲۰۰۹ به‌عنوان جایگزینی برای موتور N54 توئین توربو تولید شد، موفق به کسب جوایز متعددی شد. N55 اولین پیشرانهٔ شش سیلندر ب‌ام‌و بود که از توربوشارژر توئین اسکرول استفاده می‌کرد. از ویژگی باعث کاهش تأخیر توربو و ارائهٔ یکنواخت قدرت می‌شود. علاوه بر این، موتور موردبحث به سیستم لیفت متغیر سوپاپ یا Valvetronic هم مجهز بود. موتور S55 به‌عنوان نسخهٔ پرفورمنس بالای N55 نیز در سال ۲۰۱۵ در رقابت موتور بین‌المللی سال در بخش ۲.۵ تا ۳.۰ لیتری برنده شد.
ب‌ام‌و N20
برندهٔ جایزهٔ واردز سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ و جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳
N20 یک موتور چهار سیلندر توربو است که اولین بار در سال ۲۰۱۱ به‌عنوان جایگزینی برای موتورهای N53 و N52 معرفی شد. این پیشرانه به توربوشارژر توئین اسکرول، تزریق مستقیم سوخت، سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ دوگانه و سیستم لیفت متغیر سوپاپ مجهز است. البته موتور N20 شروع سختی داشت زیرا هزاران نمونه از آن با قطعات پلاستیکی معیوب ساخته شده بودند که آسیب‌های جدی و شکایت دسته‌جمعی خریداران را به دنبال داشت اما بعداً این مشکلات برطرف شد.
ب‌ام‌و و پژو-سیتروئن پرینس
برندهٔ جایزهٔ واردز سال ۲۰۱۱ و جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴
موتور پرینس به‌صورت مشترک توسط ب‌ام‌و و پژو-سیتروئن توسعه پیدا کرد و اولین بار در سال ۲۰۰۶ معرفی شد. نسخهٔ ۱.۶ لیتری توربوشارژ این موتور که در بیش از ۲۰ مدل از محصولات مینی، پژو و سیتروئن مورداستفاده قرار گرفت، از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ به‌طور متوالی هشت سال به‌عنوان موتور بین‌المللی برتر سال در بخش ۱.۴ تا ۱.۸ لیتری انتخاب شد. این موتور که به تزریق مستقیم سوخت مجهز است، در سال ۲۰۱۱ هم به لیست واردز راه پیدا کرد.
جنرال موتورز اکوفلکس نسخهٔ ۱.۴ لیتری
برندهٔ جایزهٔ واردز سال ۲۰۱۱ و جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال ۲۰۱۲
موتور اکوفلکس عضوی از خانوادهٔ نسل سوم موتورهای اکوتک جنرال موتورز است. نسخهٔ ۱.۴ لیتری این موتور اولین بار در سال ۲۰۰۸ معرفی شد و نسخهٔ ۱ لیتری آن دو سال بعد به بازار آمد. این پیشرانه از تکنولوژی پورت دوگانه بهره می‌برد که شامل دو پورت ورودی می‌شود که در دورهای پایین برای کاهش مصرف سوخت یکی از آن‌ها بسته می‌شود. از این پیشرانه در خودروهای مختلف اوپل مثل کورسا و آسترا و همین‌طور شورلت ولت و ترکس استفاده شد.
آئودی EA888 نسخهٔ ۲ لیتری
برندهٔ جایزهٔ واردز سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ و جایزهٔ پیشرانهٔ بین‌المللی سال ۲۰۰۹
EA888 یک موتور چهار سیلندر توربوشارژ است که نسخهٔ ۲ لیتری آن در سال ۲۰۰۸ به‌عنوان بخشی از حرکت فولکس‌واگن به سمت موتورهای توربوشارژ کوچک‌تر معرفی شد. از EA888 در چندین خودروی آئودی مثل A4، A5 و Q5 و همین‌طور گلف GTI استفاده شد. نسخهٔ ۱.۸ لیتری این موتور هم توسط دیگر برندهای گروه فولکس‌واگن مثل سئات و اشکودا استفاده می‌شود. این موتور برای توزیع دقیق سوخت و ارائهٔ حداکثر قدرت، از تکنولوژی TFSI آئودی بهره می‌برد.
