روزنامه گسترش صنعت، معدن و تجارت چه کسانی را “مگس” خواند؟

حمله حامیان وزارت صنعت به کمپین نخریدن خودرو: “کدام مردم؟!” / پاسخ عصر ایران

اگر راست می گویید اجازه دهید مردم با پولی که الان می توانند محصولاتی مانند دنا و آریو و تندر 90 بخرند، خودروهایی مانند تویوتا، هیوندایی، کیا، میتسوبیشی بخرند.

عصر ایران؛ جعفر محمدی – در پی یادداشت اخیر عصر ایران تحت عنوان “آقای وزیر! حد خود را بشناسید و با مردم درست صحبت کنید/ نخریدن خودروهای شما خیانت نیست” که روز سه شنبه منتشر شد، روزنامه گسترش صنعت، معدن و تجارت که مواضع وزارت صنعت، معدن و تجارت را بازتاب می دهد، یادداشت زیر را با تیتر ” ای مگس، عرصه سیمرغ نه جولانگه توست ؛ عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری” منتشر کرد که عیناً می آید و بعد از آن، پاسخ عصر ایران را می خوانید:ای مگس، عرصه سیمرغ نه جولانگه توست ؛ عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری

راه‌اندازی «کمپین» نخریدن خودروی ایرانی نه حرکتی در راه حفظ و حمایت از آرمان‌های ملی است و نه موجی به راه افتاده در راه حمایت از تولید داخلی و مردم جامعه، این کمپین جایی برای باور کردن این مسئله است که به راه انداختن موج‌های پوپولیستی، هیجانی و بدون تفکر و اندیشه، امکان دارد چه صدمات و آسیب‌هایی را به ساختار اقتصادی – صنعتی جامعه و همین‌طور مردمی بزند که در کمپین نخریدن خودروی ایرانی، عده‌ای درصدد مثلا دفاع از منافع مردم باشند.

به‌راستی از خود سوال کرده‌ایم منافع مردم جامعه چیست و اینکه کم‌درآمدهای کشور چگونه می‌توانند خودرو سوار شوند و پول خرید خودرو به شکل‌های مختلف یا با گرفتن وام‌های طولانی یا اینکه قرض گرفتن و…داشته باشند؟ یا اینکه عدم تولید داخلی خودرو چه گرهی از مشکلات صنعتی – اقتصادی کشور را باز می‌کند. یا اینکه فعالیت گسترده کارخانه‌های بزرگ خودروسازی در کشور و همه شرکت‌های قطعه‌ساز و همه کسانی که به نحوی، در زمینه خودروسازی کشور مشارکت دارند، چقدر در جامعه آن هم در این شرایط بیکاری‌های گسترده، اشتغالزا است.

چند روز است که شبکه‌های اجتماعی و گروه‌های مختلف ارتباطی در تلفن‌های همراه که به برکت امکاناتی که دارند با هو و جنجال کمپین نخریدن خودروی داخلی را طراحی کرده‌اند و عده‌ای در این شبکه‌ها که شاید روح بیشتر مردم جامعه هم از آن بی‌اطلاع باشد فرمان نخریدن خودرو را صادر کرده‌اند و چند خبرگزاری و سایت نیز با ادبیاتی به دور از ادب به وزیر صنعت، معدن و تجارت با تحریف سخنان او در نشست خبری با رسانه‌ها به مناسبت هفته دولت، خود را مدافع مردم جلوه داده‌اند.

نخست اینکه سخنان وزیر درباره راه‌اندازی کمپین ضدتولید ملی هیچ اشاره‌ای به مردم ندارد زیرا کدام مردم و با کدام جایگاه اجتماعی – اقتصادی این کمپین را راه‌اندازی کرده‌اند، مردم عبارتند از کارمندان، کارگران، کشاورزان، بانوان خانه‌دار، دانشجویان، دانش‌آموزان، اصناف، کسبه، تاجران و قشرهای دیگری در جامعه که بسیاری از آنها نه به اینترنت دسترسی دارند و نه در گروه‌های مجعولی که در شبکه‌های اجتماعی راه‌اندازی شده مشارکت دارند، سخن وزیر درباره راه‌اندازان این «کمپین» ضد ملی بوده است نه مردم، به قول امیرکبیر مردم زحمتکش، فداکار و ایثارگر این سرزمین، شب‌ها خسته از کار روزانه خویش در خانه‌های خود استراحت می‌کنند و نه وقت موبایل‌بازی و شبکه مجازی بازی دارند و نه اینکه گرایشی به این گروه‌های رنگ‌به‌رنگ مجازی دارند.

دوم اینکه وزیر صنعت، معدن و تجارت راه‌اندازی «کمپینی» را علیه تولید داخلی از آنجا یک کار نادرست و گناه و خیانت می‌داند که هر فرد ایرانی که بخواهد علیه تولید داخلی کشور خویش – با وجود همه مسائلی که دارد – اقدام کند واقعا حرکتی ضد ملی انجام داده است. آیا اگر یک ژاپنی، یک امریکایی، یک فرانسوی، یک سنگالی، یک روسی و… گروه‌های مجعولی در این کشورها که شاید هم تعدادشان از انگشتان دست هم بیشتر نباشد، شب بخوابند و صبح از خواب بیدار شوند و اعلام کنند که فلان تولید کشورشان را هموطنان‌شان نخرند، دولت و وزیر صنعت، معدن و تجارت این کشورها با این مقوله چه برخوردی خواهند کرد. گروه‌هایی به‌جای اینکه راه‌حل بدهند که مشکلات فلان بخش تولید را حل کنیم یا اینکه پیشنهادهای علمی در زمینه رفع مشکلات ارائه بدهند، اعلام به نخریدن فلان‌کالا می‌کنند آیا در نزد مردم کشورشان به همان صفات متهم نخواهند شد؟

سوم اینکه وزیر صنعت، معدن و تجارت گفته است راه‌اندازی «کمپین نخریدن خودروی ایرانی» به معنای این است که ما کمپینی علیه اقتصاد ملی و اشتغال جوانان ایجاد کنیم، آیا این حرف نادرستی است؟ اگر کارخانه‌های خودروسازی تعطیل شوند و هزاران شاغل در این کارخانه‌ها بیکار شوند، به‌راستی چه خواهد شد؟

جالب اینجاست که خبرگزاری «فلان»، سایت‌های «بهمان»، برای تایید حرف‌های خودشان که کیفیت پایین خودروهای داخلی است، به بخشی از حرف‌های خود مسئولان وزارت صنعت، معدن و تجارت استناد کرده‌اند و جالب‌تر اینجاست که سایت «بهمان» هم از خبرگزاری بهمان «کپی» و همان تیتر را تکرار کرده است.

دراین‌باره باید توضیح داد که آقای نعمت‌زاده فقط از راه‌اندازی «کمپین نخریدن خودرو» انتقاد کرده و مردم را ولی‌نعمت خود دانسته است و به‌طور اساسی موضوع حرام و حلال را مطرح نکرده که نوشته‌اند، نعمت‌زاده خود را در مقام فتوا نیز تصور کرده است و این کار مردم را حرام دانسته است، حالا سوال این است که کدام مردم، آیا مردم تظاهرات کرده و شعار داده‌اند که ما خودروی داخلی نمی‌خریم یا آن را تحریم می‌کنیم. آری عده‌ای از موبایل‌بازان!! و شبکه اجتماعی‌بازان، امر به آنها مشتبه شده که پیشرو مردم هستند.

1 – پرسشی که در ابتدای نوشتارشان مطرح کرده اند سؤال همه مردم ایران است:

“به‌راستی از خود سوال کرده‌ایم منافع مردم جامعه چیست و اینکه کم‌درآمدهای کشور چگونه می‌توانند خودرو سوار شوند و پول خرید خودرو به شکل‌های مختلف یا با گرفتن وام‌های طولانی یا اینکه قرض گرفتن و…داشته باشند؟”

اما پاسخ این سوال، حتماً در خودروهای کم کیفیت و گران نیست. آیا حامیان صنعت خودروسازی فعلی که بعد از کمپین مردمی اخیر به تب و تاب افتاده اند و از اهانت هم ابایی ندارند، تصور می کنند که در قرن 21 که دنیا در رقابت تکنولوژیک است و خودروسازی هم از این رقابت مستثنی نیست، تولید و فروش خودروهای قرن گذشته میلادی که اساساً منسوخ شده اند، منطبق با منافع ملی است؟

اگر واقعاً طرفدار منافع ملی ایران هستید و با این نگاه سنگ خودروسازان داخلی را به سینه می زنید، فقط این یک مورد را بررسی کنید که اگر به جای محصولات کنونی، خودروهای روز در کشور تردد می کردند، سالانه چند میلیارد دلار صرفه جویی ارزی می شود؟ چقدر آلودگی هوا و تبعات جانی و مالی آن کم می شد؟ چقدر از مردم (همان مردمی که دم از منافع شان می زنید) به دلیل ایمنی پایین خودروها کشته و مجروح نمی شدند؟

پرسش فرموده اند که تکلیف کم درآمدهای جامعه چیست و آنها چطور می توانند خودرو بخرند؟

این سؤال چیزی جز فرار به جلو نیست. خودورهای خارجی را به لطایف الحیل گران می کنند تا خودروهای داخلی، ارزان تر به نظر بیایند!
این در حالی است که اگر مردم ایران همانند همه مردمان کره زمین، می توانستند خودرو را به بهای واقعی بخرند، با پولی که برای اغلب خودروهای داخلی می دهند، می توانستند بهترین خودروهای روز دنیا را سوار شوند.

اگر راست می گویید که به فکر قدرت خرید مردم هستید، اجازه دهید مردم با پولی که الان می توانند محصولاتی مانند دنا و آریو و تندر 90 بخرند، خودروهایی مانند تویوتا، هیوندایی، کیا، میتسوبیشی و … بخرند. کافی است یک جست و جوی ساده انجام دهید تا ببینید قیمت های واقعی این خودروها در بازارهای جهانی چقدر است و چقدر به مردم ایران در این باره ظلم می شود و جالب اینجاست که دم از حقوق شان هم زده می شود! اگر هم دم از تولید ملی می زنید، تولیدات داخلی را لااقل به سطح کیفی خارجی ها نزدیک کنید.

گران فروختن به مردم و سپس ابراز نگرانی از قدرت خرید مردم، قصه ای است که احتمالاً فقط می تواند در ایران رخ دهد!

2 – اشاره داشته اند که سخنان وزیر درباره نخریدن خودرو ، ناظر به مردم نبوده است و پرسیده اند کدام مردم؟!

سوال اینجاست که آیا جنیان یا ساکنان کرات آسمانی این کمپین را به راه انداخته اند؟ چطور وقتی مردم خودروهای داخلی را می خرند، مردم شریف هستند ولی وقتی تصمیم می گیرند نخرند، اساساً وجودشان هم انکار می شود؟!

توجیه شگفت انگیزی هم مطرح کرده اند مبنی بر این که اکثر مردم ایران به اینترنت دسترسی ندارند یا با گروه های اجتماعی بیگانه اند!

احتمالاً لازم است نویسنده “صنعت، معدن و تجارت” کمی بروز شود و بداند که شرایط با دهه 70 که آقای نعمت زاده وزیر صنایع بود فرق کرده و امروز به استناد آمار مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت، 55 میلیون و 564 هزار و 820 ایرانی کاربر اینترنت هستند و قریب به اتفاق شان هم تلفن همراه دارند. این تعداد پرشمار که حدود سه چهارم مردم ایران هستند، اگر به زعم نویسنده، مردم نیستند، پس کیستند؟! کمی شرافت قلم و حرمت مردم را نگه داشتن هم بد چیزی نیست.

راستی اگر آن گونه که مدعی اند تعداد اندکی از افراد و نیز گروه های انگشت شمار حامی این کمپین هستند، چرا اینقدر خود را به آب و آتش می زنند؟

سخنی هم به امیر کبیر نسبت داده اند که در آن امیر کبیر از خستگی مردم ایران و این که ایرانیان مردمانی موبایل باز نیستند حرف زده که نشان می دهد که در دوران آن مرحوم هم موبایل و شبکه های اجتماعی وجود داشته است که جا دارد به خاطر کشف این واقعیت نامکشوف تاریخی از ایشان قدردانی شود!

3 – نوشته اند که “آیا اگر یک ژاپنی، یک امریکایی، یک فرانسوی، یک سنگالی، یک روسی و… گروه‌های مجعولی در این کشورها که شاید هم تعدادشان از انگشتان دست هم بیشتر نباشد، شب بخوابند و صبح از خواب بیدار شوند و اعلام کنند که فلان تولید کشورشان را هموطنان‌شان نخرند، دولت و وزیر صنعت، معدن و تجارت این کشورها با این مقوله چه برخوردی خواهند کرد؟”

اولاً که اینگونه نیست که مردم در ایران شب بخوابند و صبح بیدار شوند و خودروی داخلی را تحریم کنند. حکایت ، حکایت دهها سال خون دادن و خون دل خوردن و دم بر نیاوردن است و صبریست که سرانجام لبریز می شود.

ثانیاً به نظر خود نویسنده صنعت،معدن و تجارت، اگر در آن کشورها چنین اتفاقی بیفتد، با مردم چه برخوردی می شود؟
پاسخ این است که هیچ برخوردی نمی شود و ادبیات برخورد با مردم سال هاست که منسوخ شده است. اما هر چه باشد، نه وزیرشان دم از خیانت مردم می زند و نه نویسندگان مرتبط، درصدد توجیه و ماستمالی بر می آیند.
به عنوان مثال، زمانی که در کانادا، شیر گران شد و مردم تصمیم گرفتند شیر نخرند، هیچ برخوردی با مردم نشد و هیچ نویسنده ننوشت:”کدام مردم؟”؛ تنها کاری که کردند این بود که در برابر اراده مردم تسلیم شوند و شیر را به همان قیمت قبلی عرضه کنند.

چرا راه دور؟ در همین کویت نیز چند هفته پیش، ماهی گران شد و مردم با راه اندازی کمپین “نخرید تا بگندد” در برابر گرانی نامتعارف ماهی ایستادند و بر خلاف تصور نویسنده صنعت،معدن و تجارت، برخوردی هم با آنها نشد. کمپین مشابهی هم همین الان در مصر در برابر گرانی گوشت برقرار است و مصری ها نه خائن خطاب شده اند و نه هیچ نویسنده عربی هم نوشته است: ” أیّ شعب؟!” (کدام مردم؟!)

اما درباره خودرو، بهتر است نویسنده مذکور جواب دهند که اگر پراید و پژو 405 و وانت های عمدتاً آبی نیسان و نظایر این ها همچنان در کشورهایشان تولید می شدند، مردم آن کشورها چه می کردند؟
سال هاست که کره ای ها، فرانسوی ها  و ژاپنی ها این محصولات را به موزه سپرده اند ولی در اینجا چنان این ها را تقدیس می کنند و هر که عزم نخریدن شان را می کند، خائن می نامند و سخن از برخورد می گویند!

4 – نوشته اند: “وزیر صنعت، معدن و تجارت گفته است راه‌اندازی «کمپین نخریدن خودروی ایرانی» به معنای این است که ما کمپینی علیه اقتصاد ملی و اشتغال جوانان ایجاد کنیم، آیا این حرف نادرستی است؟ اگر کارخانه‌های خودروسازی تعطیل شوند و هزاران شاغل در این کارخانه‌ها بیکار شوند، به‌راستی چه خواهد شد؟”

واقعیت این است که وزارت صنعت،معدن و تجارت و حامیانش، صورت مسأله را عوض می کنند و می گویند که اگر کارخانه های خودروسازی تعطیل شود هزاران نفر بیکار می شوند.
حال آن که کسی خواستار تعطیلی کارخانه ها و بیکاری شاغلان در آنها نیست بلکه برعکس، مردم خواستار ارتقاء کیفیت و متعاقب آن، افزایش اشتغال نیز هستند. جوابی که نویسنده صنعت،معدن و تجارت داده، بدین معناست که یا باید به همین شیوه کنونی ادامه داد یا تعطیل کرد!
آیا فقط همین دو راه وجود دارد و در همه دنیا، یا خودروی بی کیفیت و گران تولید می کنند یا تعطیل می شوند؟!

حرف حساب این است که با بهره گیری از تجارب دنیا و البته توانمندی های داخلی و نیز با پروژه هایی مانند مشارکت با خودروسازان معتبر دنیا، به جای تولیدات نامرغوب کنونی، بهترین خودروهای روز دنیا را بسازید و علاوه بر بازار داخلی، به خارج هم صادر کنید، کاری که کشورهایی مانند هند و مالزی و ترکیه با موفقیت انجام دادند و نه تنها خودروسازی هایشان متوقف نشد و جوانان شان بیکار نشدند ، بلکه رونق هم گرفتند. تحریم ها را هم بهانه نکنید چراکه قبل از تحریم ها نیز همین گونه رفتار می کردید.
آیا مردم حرف نادرستی می زنند که می گویند به جای تولید محصولات فرسوده، خودروهای روز تولید کنید؟!

5 – نوشته اند: “جالب اینجاست که خبرگزاری «فلان»، سایت‌های «بهمان»، برای تایید حرف‌های خودشان که کیفیت پایین خودروهای داخلی است، به بخشی از حرف‌های خود مسؤولان وزارت صنعت، معدن و تجارت استناد کرده‌اند.”

البته مشخص نیست که منظورشان از فلان و بهمان چیست ولی مستحضر باشند که برای اثبات کیفیت پایین خودروهای داخلی، اساساً نیازی به استناد به حرف های مسؤولان “فلان” وزارتخانه نیست و این واقعیت تلخ را مردم در تمام سال هایی که خودورهای داخلی را “به ناچار” می خرند حس کرده اند و خیلی ها هم داغدار این کیفیت نازل شده اند.

6 – مدعی شده اند که آقای نعمت زاده سخن از حرام بودن این کمپین نگفته است. بهتر است نویسنده به اطلاعیه رسمی روابط عمومی وزارت صنعت،معدن و تجارت مراجعه کند و ببنید که این روابط عمومی متن سخنان وزیر را پیاده و منتشر کرده که طی آن، وزیر علناً این حرکت مردمی را “گناه” خوانده است. آیا گناه چیزی جر فعل حرام است یا نویسنده گناه حلال هم سراغ دارد؟!

7 – پرسیده اند: “آیا مردم تظاهرات کرده و شعار داده‌اند که ما خودروی داخلی نمی‌خریم یا آن را تحریم می‌کنیم.”
آیا به زعم ایشان برای نخریدن خودرو ، نیاز به تظاهرات و شعار است تا گوش هایی که نمی خواهند بشنوند و چشم هایی که نمی خواهند ببینند، شنوا و بینا شوند؟ این چه ادبیات نازلی است؟!

8 – تیتر و انتهای مطلب مزین شده به شعری از حافظ بزرگ:
ای مگس، عرصه سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری

در پاسخ به بیتی از مولانای بزرگ اشاره می شود:
گفت شخصی: ورد خوب آورده‌ای      لیک سوراخ دعا گم کرده‌ای!

نویسنده صنعت،معدن و تجارت نیز شعر خوبی آورده ولی سوراخ دعا گم کرده است چرا که نه منتقدان خودروسازی داخلی ، “مگس” هستند و نه خودروسازان داخلی ما، شأن “سیمرغ” دارند که البته این آخری را به حساب شوخ طبعی نویسنده می گذاریم!

منبع : وب سایت عصر ایران