کشف جرم فضایی با سرعت یک میلیون مایل در ساعت

این ماموریت در سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ اجرا شد و آسمان را با نور مادون قرمز نقشه برداری کرد. وقتی دانشمندان ناسا نیز وارد کار شدند، چیزهای بیشتری درباره این شیء فضایی کشف کردند از جمله این که از چه چیزی ساخته شده و از کجا آمده است.

این شی فضایی به اندازه ای نیرومند است که یک ستاره بعد از این (would-be star) را با سرعت یک میلیون مایل در ساعت به خارج از راه شیری پرتاب کند، موجب شگفتی و حیرت دانشمندان شده است.

در حال حاضر محققان در ناسا اعتقاد دارند که این شیء سریع‌السیر زمانی در کنار یک جرم آسمانی دیگر به سر می‌برده است؛ چنانکه زوج‌های دوتایی در راه شیری متداول هستند. این شی همچنین احتمالا جرم پایینی دارد و می‌تواند یک ستاره کوچک یا یک کوتوله قهوه‌ای باشد. کوتوله قهوه‌ای شیء بزرگتر از یک سیاره غول گازی؛ اما فاقد همجوشی هسته‌ای لازم برای ستاره شدن است.

این امکان نیز وجود دارد که این شی شریک یک کوتوله سفید بوده که تبدیل به یک ابرنواختر (سوپرنووا) شده است. اگر این شی در نهایت نوسان کرده و به سمت خودنابودی حرکت کرده و منفجر شده باشد، نیروی حاصل از این کار ممکن است که سرعت فوق‌العاده این شی را ایجاد کرده باشد.

یک توضیح دیگر نیز شی فضایی یادشده را در میان همراهان بسیار دیگری قرار می‌دهد.

داده‌های به دست آمده از رصدخانه دبلیو ام ککW. M. Keck Observatory در موناکیا هاوایی نشان می دهد که این شی سریع سیر بسیار قدیمی است. مقامات ناسا می‌گویند «این شی احتمالا از یکی از نسل‌های اولیه ستاره‌ها در کهکشان ماست.

این خصوصیت با توصیف خوشه کروی جور در می‌آید. خوشه کروی مجموعه‌ای کروی یا مدور از صدها هزار تا میلیون‌ها ستاره هستند که می‌توانند قدیمی باشند.

شاید این شی آسمانی در چنین مجموعه فشرده‌ای قرار داشته است که با فاصله تنها یک سال نوری از هم جدا بوده اند. ناسا می‌گوید برخورد اتفاقی با یک زوج سیاهچاله ممکن است کافی بوده باشد که این شیء را به سفر یک طرفه به فضای بین کهکشانی فرستاده باشد.

کارشناسان معتقدند وقتی یک ستاره با یک زوج سیاهچاله‌ برخورد می‌کند، دینامیک‌های پیچیده این تعاملات سه طرفی می‌تواند آن ستاره را به بیرون خوشه‌ کروی پرتاب کند.