یادی از مرکوری کوگار المینیتور

به گزارش دنده 6 – فورد موستانگ مدل کوتاهی پس از معرفی در سال ۱۹۶۴، به چنان فروش و موفقیتی دست پیدا کرد که حتی از خوش‌بینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها هم فراتر رفت. به لطف موفقیت فوق‌العادهٔ موستانگ، حضور در بخش موسوم به پونی کارهای بازار آمریکا به یک ضرورت تبدیل شد و به همین دلیل، جنرال موتورز در سال ۱۹۶۷ نه با یکی بلکه با دو خودرو یعنی شورلت کامارو و پونتیاک فایربرد به فورد پاسخ داد و در سال ۱۹۷۰ هم کرایسلر دوج چلنجر و نسل جدید پلیموث باراکودا را به بازار فرستاد. البته موستانگ هم به‌منظور رقابت با این رقبای جدید تا حد زیادی ارتقاء پیدا کرده بود ولی فورد به همین حد بسنده نکرد و در سال ۱۹۶۷ از طریق برند مرکوری هم یک پونی کار جدید را به بازار فرستاد.

این خودرو که کوگار نام داشت، هرچند بر اساس موستانگ ساخته شده بود ولی با ویژگی‌های منحصربه‌فردی مثل چراغ‌های جلوی مخفی، از همتای فورد خود متمایز شد. کوگار درواقع برای کسانی در نظر گرفته شده بود که بجای یک مدل پرفورمنس محور و سبک‌وزن مثل شلبی GT350، خواهان یک پونی کار سریع اما درعین‌حال لوکس و راحت بودند. هرچند کوگار در دو سال اول حضور در بازار موفق عمل کرد ولی مرکوری مجبور بود آن را با تقاضای فزاینده برای پونی کارهای با ظاهر پرزرق‌وبرق تطبیق دهد و به همین دلیل، برای مدل ۱۹۶۹، مدل GT را با نسخهٔ جدیدی بنام المینیتور جایگزین کرد. این نسخه با رنگ‌های چشمگیر، برچسب‌های کناری، جلوپنجرهٔ مشکی و اسپویلرهای منحصربه‌فرد، به نوجوان سرکش خانوادهٔ کوگار تبدیل شد. همچنین پیشرانهٔ موستانگ باس ۳۰۲ هم به‌طور اختصاصی فقط برای کوگار المینیتور ارائه شد.

المینیتور مدل ۱۹۷۰
پس از فروش بیش از ۲,۰۰۰ دستگاه المینیتور در سال ۱۹۶۹، مرکوری تصمیم گرفت در سال ۱۹۷۰ هم همچنان به عرضهٔ این نسخه ادامه دهد. در این سال، کوگار المینیتور از شش رنگ بیرونی جدید، جلوپنجرهٔ بازطراحی شده و برچسب‌های مشکی جدید بهره‌مند شد که حالا شامل نوار روی کاپوت هم می‌شد. پیشرانهٔ استاندارد این خودرو همچنان همان نمونهٔ ۵.۸ لیتری قبلی بود اما چند ماه بعد، موتورهای قدیمی ویندزور با نمونه‌های کلیولند جدید جایگزین شدند. پیشرانه‌های سفارشی هم شامل موتور باس ۳۰۲ (۴.۹ لیتری و انحصاری المینیتور) و ۷ لیتری کبرا جت می‌شد.

موتور باس ۳۰۲ هرچند با ۲۹۰ اسب بخار قدرت، پرفورمنس مناسبی داشت ولی در قیاس با پیشرانه‌های بلوک بزرگ رقبا، کم‌توان به نظر می‌رسید؛ بنابراین، کسانی که خواهان قدرت بیشتری بودند، موتور ۷ لیتری کبرا جت را انتخاب می‌کردند که قدرت آن ۳۳۵ اسب بخار اعلام شده بود اما آزمایش‌های داینو قدرتی نزدیک به ۳۹۰ اسب بخار را نشان می‌داد. علاوه بر این، اگر خریداران می‌خواستند المینیتور را به یک سلاح کشندهٔ خیابانی تبدیل کنند، می‌توانستند آپشن درگ پک یا سوپر درگ پک را سفارش دهند. این پکیج‌ها، موتور کبرا جت را با سوپر کبرا جت جایگزین می‌کردند که به میل‌لنگ قوی‌تر، شاتون‌های مسابقه‌ای و خنک‌کنندهٔ روغن مجهز بود و سیستم تهویه را قربانی می‌کرد. هرچند خروجی موتور سوپر کبرا جت با کبرا جت تفاوتی نداشت ولی این پیشرانه می‌توانست برای مدت طولانی‌تری در دورهای بالا کار کند.

کمیاب‌ترین نسخهٔ کوگار مدل ۱۹۷۰
ازآنجایی‌که پکیج‌های سفارشی درگ فقط ارتقاءهای فنی را به همراه داشت، المینیتور سوپر کبرا جت در ظاهر با نسخهٔ کبرا جت یکسان بود. البته دو مدل کبرا جت و سوپر کبرا جت به رم ایر با دریچهٔ روی کاپوت مجهز بودند که آن‌ها را از دیگر نسخه‌های المینیتور متمایز می‌کرد. در داخل نیز ویژگی‌های لوکس کوگار مثل صندلی‌های چرمی همچنان حفظ شده بود هرچند که حذف سیستم تهویه می‌توانست برای خیلی‌ها ناخوشایند باشد. در سال ۱۹۷۰، مرکوری ۲,۲۵۷ دستگاه کوگار المینیتور به فروش رساند که تنها ۱۲۷ دستگاه آن به موتور سوپر کبرا جت مجهز بود. متأسفانه، ۱۹۷۰ سال پایان ارائهٔ نسخهٔ المینیتور پس از دو سال جنون و آتش‌بازی بود و در نسل دوم کوگار که در سال ۱۹۷۱ به بازار آمد اثری از این نسخه دیده نشد.

ارزش امروز کوگار المینیتور ۱۹۷۰
تمام نمونه‌های کوگار المینیتور مدل ۱۹۷۰ جذاب و ارزشمند هستند ولی همان‌طور که انتظار می‌رود، نمونه‌های مجهز به موتور سوپر کبرا جت طرفدار بیشتری دارند. این نمونه‌ها همچنین به ندرت برای فروش ارائه می‌شوند اما زمانی که این اتفاق رخ دهد، قیمت‌ها معمولاً از حدود ۹۰ هزار دلار آغاز می‌شود که در قیاس با موستانگ‌های کمیاب مشابه، بسیار ارزان است.