چین همواره طی دهه‌های اخیر از سوی غرب متهم به کپی کاری و تقلید از پیشرفتهای این کشور شده است. ۸ جنگنده چینی که در ادامه معرفی می‌شود، کپی برابر با اصل هواپیماهای جنگی آمریکا و روسیه هستند.
به گزارش دنده 6 ، شرکت‌های چینی همیشه تقلید کرده‌اند و کپی جزئی از نقشه راه آن‌ها بوده است. آن‌ها نه تنها صنعت خودروسازی و تولید گوشی‌های هوشمند خود را با الگوبرداری از کمپانی‌های مطرح دنیا راه اندازی کردند، بلکه سال‌هاست درگیر کپی کردن تجهیزات و جنگ افزارهای نظامی هستند و شاید بتوان گفت میزان کپی کاری آن‌ها طی نیم دهه اخیر کاهش یافته و متکی به دانش و علم خود شده‌اند.
غرب که در رأس آن ایالات متحده آمریکا قرار دارد، همواره به پیشرفتهای نظامی چین به دیده تردید نگاه می‌کرده و این دیدگاه که چینی‌ها آن قدر که توی بوق و کرنا می‌کنند پیشرفته نیستند، همچنان در میان اصحاب رسانه غربی و حتی کاخ سفید دیده می‌شود.
معرفی ۸ جنگنده چینی کپی شده
به اعتقاد آمریکایی‌ها، چین توان نظامی و زرادخانه‌های خود را با کپی کاری از روی فناوری‌های روز این کشور تجهیز کرده و از خود چیزی برای عرضه کردن ندارد. یکی از جنگ افزارهای مهمی که گفته شده انواع مختلف آن از روی نمونه‌های آمریکایی و روسی ساخته شده، هواپیماهای جنگی هستند که در ادامه قرار است به معرفی ۸ مدل از آن‌ها بپردازیم.
روزی نیست که چینی‌ها از تجهیزات نظامی و جنگ افزارهای پیشرفته خود مثل ناوچه رادارگریز مرموز، پهپادهای عجیب و خودروهای زرهی رونمایی نکند. طی یک دهه اخیر این کشور به شدت ارتش خود را مجهز کرده و تمرکز زیادی روی نیروی دریایی و صنعت هوانوردی گذاشته است.
همان‌طور که رسانه‌های غربی به درستی اشاره می‌کنند، چینی‌ها اغلب هواپیماهای نیروی هوایی خود را یا از کشورهای دیگر خریداری کرده یا به شیوه مهندسی معکوس ساخته‌اند. به همین خاطر است که گفته شده یکی از نقطه ضعف‌های بزرگ و استراتژیک این کشور، سرقت فناوری‌های روز مورد استفاده در ارتش‌های قدرتمند دنیا مثل آمریکا و روسیه است.
شنیانگ J-31 و J-35: کپی از F-35 لایتنینگ II
یکی از جنگنده‌های مهمی که گفته شده چینی‌ها از روی F-35 لایتنینگ کپی کرده‌اند، شنیانگ جی 31 و مدل‌های بعدی آن است. شنیانگ FC-31 از جمله هواپیماهای جنگی نسل پنجم مجهز به دو موتور است که سایز متوسط دارد و فرآیند توسعه را طی می‌کند.
در سال 2011 میلادی، تصاویری از جنگنده فوق با برچسب F-60 منتشر شد و مدتی بعد تصاویری از آن به بیرون درز کرد که نشان می‌داد کاملا مونتاژ شده و یک نسخه صادراتی است و در داخل چین با نام J-31 شناخته می‌شود.
بعد از اینکه چین موفق شد برای نخستین مرتبه با این جنگنده به پرواز درآید، تبدیل به دومین کشوری شد که مجهز به هواپیماهای جنگی پنهان کار هستند. گزارش‌ها حاکی از این است که J-31 دارای دو نسخه است که یکی از آن‌ها می‌تواند روی ناو هواپیمابر فرود بیاید.
علاوه بر پروتوتایپی که در سال 2012 به آسمان پرواز کرد، در سال 2016 یک نمونه اولیه ارتقایافته از آن که بهبودهایی در قسمت بال‌ها، فریم و سایر سیستم‌های پروازی تجربه کرد بود، به پرواز درآمد تا چین یک گام دیگر پیشرفت کند. این نسخه ارتقایافته از روی اسنادی ساخته شد که گفته شده چینی‌ها از F-35 غرب به دست آورده بودند. این هواپیمای جنگی در صورتی که خط تولید خود را تکمیل کند، نخستین جنگنده نیروی هوایی چین خواهد شد و جای J-15 کنونی را خواهد گرفت.
چنگدو J-20: کپی از F-22 رپتور
اولین باری که چینی‌ها از یک جنگنده دقیق برای نبردهای هوایی رونمایی کردند و آن را به آسمان فرستادند، سال ۲۰۱۱ بود. چنگدو جی ۲۰ که از سال ۲۰۱۷ میلادی به خدمت ارتش چین درآمد، پس از بزرگان پنهان کاری همچون اف ۲۲ و اف ۳۵، سومین هواپیمای جنگی مخفی کار دنیاست.
چین که سابقه زیادی در سرقت فناوری دارد، به طرز شگفت انگیزی موفق شده بود اسناد محرمانه F-22 لاکهید مارتین را به دست آورد و از آن‌ها برای ساخت جنگنده J-20 استفاده کند. تنها تفاوت جنگنده آمریکا با کپی چینی، ورودی‌های هوای جلویی جی ۲۰ است و دیگر هیچ وجه تمایزی بین آن‌ها دیده نمی‌شود.
به اعتقاد رسانه‌های غربی، چینی‌ها دانش لازم برای تولید جنگنده‌های پنهان کار را ندارند و پوشش راداری، متریال تولیدی و ورودی‌های بخش عقبی آن‌ها باعث می‌شوند که قدرت مخفی کاری آن‌ها به شدت کاهش یابد.
JF-17 تاندر: کپی از میگ 21 و F-16
چینی‌ها موفق شدند که جنگنده چنگدو J-10 خود را از روی F-16 تولید و راهی ارتش کنند و همین تجربه موفقیت آمیز باعث شد تا آن‌ها به فکر ترکیب و تلفیق فناوری‌های میگ 21 و اف 16 بیفتند و سعی کنند محصولی بهتر بسازند.
هم اکنون با نگاهی به JF-17 می‌توان زبان طراحی دو جنگنده فوق را در یک نسخه مشاهده کرد. دماغه و دم این جنگنده با طراحی اف 16 است و طراحی بال از روی میگ 21 انجام شده. جی اف 17 چینی‌ها در حال حاضر مجهز به قابلیت‌های جذابی مثل رادار پیشرفته، توانایی سوخت گیری در هوا، متریال کامپوزیت سبک وزن و فناوری پرواز با سیم است.
شنیانگ J-15: کپی از سوخو 33
کوسه پرنده که نام دیگر شنیانگ جی ۱۵ است، یک جنگنده نسل چهارمی و توئین جت بوده که نتیجه مهندسی معکوس از سوخو ۳۳ روسیه به شمار می‌رود. چینی‌ها موفق شدند در سال ۲۰۰۱ میلادی، نسخه اولیه سوخو ۳۳ را از اوکراین دریافت کنند و فرآیند کپی و طراحی آن را آغاز کنند.
البته شنیانگ J-15 علیرغم اینکه از زبان طراحی سوخو 33 سود می‌برد، مجهز به قابلیت‌های پیشرفتهای است که چینی‌ها به آن افزوده‌اند. به گزارش منابع چینی، این جنگنده نسل چهارمی به مثابه پلی برای رسیدن به یک هواپیمای جنگی نسل پنجمی است.
گفتنی است که در ابتدا چین از روسیه خواست تا اسرار طراحی سوخو ۳۳ را به دست آورد، اما روس‌ها این درخواست را رد کردند و همین باعث شد تا چشم بادامی‌ها به کمک دشمن روس‌ها و با همکاری یکدیگر، مهندسی معکوس این جنگنده را آغاز کنند. جی ۱۵ برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ پرواز کرد و تقریبا ۴ سال بعد به خدمت ارتش گرفته شد. نسخه‌های اولیه از این جنگنده تک سرنشین بودند، اما چینی‌ها از سال ۲۰۱۲ موفق به طراحی مدل‌های دو سرنشین هم شدند.
شنیانگ J-11/16: کپی از سوخو 27
شرکت هواگردسازی شنیانگ در دهه ۷۰ میلادی به ارتش چین پیشنهاد داد که یک جنگنده سبک وزن با پیشرانه ۵۱۲ رولزرویس طراحی کنند. پس از موافقت با این پیشنهاد، مشخص شد که این جنگنده نسبت به میگ ۱۹ قابلیت مانور بهتری دارد و حتی می‌تواند در مقایسه با میگ ۲۱ روسیه، در ارتفاعات بالاتری به پرواز درآید.
هواپیمای جنگی جی 11 که نهایتا در سال 1998 میلادی متولد شد، کپی از سوخو 27 به شمار می‌رود. پیش از اینکه چینی‌ها این جنگنده را وارد مرحله تولید کنند، روسیه طی یک قرارداد متعهد شده بود که 200 فروند سوخو 27 را به مبلغ 2.5 میلیارد دلار به این کشور بدهد. مجموع این هواپیماها از قطعات، رادارها و پیشرانه‌های روسی استفاده می‌کردند تا اینکه در سال 2004، روس‌ها خبر از توقف تولید J-11 دادند.
طولی نکشید که نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین از نسخه ارتقایافته جنگنده J-11 رونمایی کرد. اغلب قطعات این هواپیمای جنگی چینی بودند و کیفیت ساخت آن‌ها بهتر ارزیابی می‌شد. همچنین چینی‌ها از رادارها و تجهیزات خود برای این جنگنده استفاده کردند. یکی از دلایل مهمی که جی 11 تولیدش متوقف شد، مشکلات راداری و… بود. روسیه مدتی بعد از این اتفاق، فناوری‌های مهمی را به چین فروخت و همین باعث شد که نیروی هوایی این کشور بتواند از نسخه پیشرفته سوخو 27 با نام J-16 رونمایی کند.
چنگدو J-10: کپی از F-16
ایالات متحده با شریک خود یعنی اسرائیل، تصمیم گرفتند که در دهه 80 میلادی، یک جنگنده جدید براساس ساختار کلی F-16 تولید کنند، اما آمریکا به علت زیاد شدن هزینه‌های تولید، از این پروژه کناره گرفت و رژیم صهیونیستی به علت دست خالی ماندن، طرح و برنامه آن را به چین فروخت تا نیروی هوایی این کشور برای نخستین مرتبه بتواند به فناوری‌های اف 16 دسترسی پیدا کند.
با این اوصاف شباهت‌های جی ۱۰ با اف ۱۶ غیرقابل انکار شده است. جنگنده چینی‌ها موسوم به اژدهای پرشور، یک هواپیمای جنگی سبک وزن و تک موتور است که می‌تواند در هر شرایط آب و هوایی انجام وظیفه کند. هدف از تولید این محصول یک جنگنده ویژه با قابلیت‌های کلیدی بود، اما در ادامه به یک جنگ افزار هوایی چندمنظوره تغییر کاربری داد.
روس‌ها در سال 2006 اعلام کردند که در برنامه توسعه این محصول با چینی‌ها همکاری کرده‌اند. J-10 از سال 2007 به طور رسمی معرفی شد و نسخه اولیه آن در 1997 میلادی خط تولید را به مقصد کارخانه اصلی ترک کرد تا امروز 700 فروند این جنگنده تحت فرمان نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین باشد.
J-8: کپی از میگ 21 و سوخو 15
یکی از خطرات پیش روی چین در اواسط دهه 60 میلادی، هواپیمای جاسوسی U-2 لاکهید مارتین بود. آن‌ها تلاش زیادی در سال 1964 به منظور توسعه جنگنده کامل و پیشرفته خود کردند و نهایتا موفق به طراحی و تولید اولین جت جنگنده برای رقابت با هواپیمای فوق شدند.
نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین قصد داشت در سال 1964 یک جنگنده به منظور رهگیری تولید کند که قابلیت‌های بیشتر و پیشرفته‌تری در مقایسه با چنگدو J-7 داشته باشد. نخستین پرواز این جنگنده پنج سال بعد از برنامه توسعه انجام شد و گرچه J-8 ریشه در اواسط دهه 60 داشت ولی نتوانست تا سال 1979 میلادی وارد چرخه تولید شود.
آغاز فعالیت رسمی جی 8 در ارتش چین به سال 1980 میلادی باز می‌گردد. پیکربندی و ساختار آن شبیه به J-7 است و برای پرواز از دو پیشرانه توربوجت ووپن 7A بهره می‌گیرد. سرعت این جنگنده نزدیک به 2.2 ماخ بوده و به لحاظ طراحی کپی محض از میگ 21 و سوخو 15 به حساب می‌آید.
شنیانگ F-7B و چنگدو J-7: کپی از میگ 21
از آنجایی که شوروی در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی با چین روابط خوبی داشت، فناوری اغلب سلاح‌های خود را در اختیار چین گذاشت. یکی از همین جنگ افزارهای واگذار شده به چین، میگ ۲۱ بود. طولی نکشید که روابط طرفین سرد شد و پروژه واگذاری جنگ افزار و سلاح متوقف گردید. خروشچف که مدتی بعد روی کار آمد، در یک پیام عجیب و غیرمنتظره به چین به مائو پیشنهاد داد که فناوری میگ ۲۱ را تحویل بگیرد.
نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق اقدام ناگهانی خروشچف را نشانه‌ای برای آغاز صلح میان دو کشور می‌دانستند اما در عین حال نسبت به آن سوء ظن داشتند. به هر حال دو طرف باری دیگر به هم اعتماد کردند و امضای قرارداد انتقال فناوری میگ ۲۱ به چین با موفقیت انجام شد. خلبان‌های شوروی با چندین فروند میگ ۲۱ به چین پرواز کردند و به همراه این جنگنده‌ها، اسناد فنی و برخی قطعات را گرفتند.
بعدا مشخص شد که بعضی از قطعات ارسال شده از شوروی قابلیت استفاده ندارد و به همین خاطر مهندسان چینی تصمیم گرفتند با مهندسی معکوس میگ ۲۱ و تولید نسخه بومی آن یک هواپیمای جنگی جدید تولید کنند. به ادعای چینی‌ها، آن‌ها موفق شده بودند از میگ ۲۱ حدود ۲۴۹ مشکل بزرگ کشف کنند و با حل تمام آن‌ها، اسناد فنی ناقص شوروی را تکمیل کنند.
