10 اشتباه متداول رانندگی

رانندگی پس از یادگیری خیلی زود به عملی خودکار تبدیل میشود و بعد به مرور زمان میتوانیم حرکات دیگر رانندگان را پیشبینی کنیم . این توانایی ممکن است به این توهم منجر شود که میتوانیم رانندگان دیگر را کنترل کنیم .

نمیفهمیم عصبانی هستیم ، یا میفهمیم و اهمیت نمیدهیم " همه ما این تجربه را داشتهایم که خودرویی از پشت نزدیک میشود و با سماجت به سپر عقب میچسبد .
متقابلا بسیاری از ما همچنین کردهایم . سپر به سپر خودروی جلویی رفتهایم . از روی عصبانیت و لجبازی یا به خاطر عجله . تحقیقات نشان میدهند رانندگان جوان که شور و هیجان بیشتری دارند و عملگرا هستند ، بیشتر ممکن است با عصبانیت پشت فرمان بنشینند و آنچه جالب است که مجازات یا جریمههای ارتکاب به چنین خلافی این رانندگان هنجارشکن را اصلا نمیترساند .

تصور اشتباه از ایمنی
رانندگی پس از یادگیری خیلی زود به عملی خودکار تبدیل میشود و بعد به مرور زمان میتوانیم حرکات دیگر رانندگان را پیشبینی کنیم . این توانایی ممکن است به این توهم منجر شود که میتوانیم رانندگان دیگر را کنترل کنیم . یک خطای معمول در این حالت نحوه قضاوت در مورد سرعت رانندگی است : ما محاسبه میکنیم که رانندگی با سرعت بالا چقدر موجب صرفهجویی در وقت میشود ، اما این را محاسبه نمیکنیم که عدم رعایت فاصله ایمن با خودروی جلویی چه خطراتی در پی دارد . مساله این است که محاسبه سود و زیان رانندگی با سرعت بالا پیچیدهتر از اینها است و به این سادگی به ما الهام نمیشود .

فراموش میکنیم دیگران هم انسان هستند
وقتی کسی در پیادهرو ناگهان سر راهمان سبز میشود یا چرخ خریدش در یک فروشگاه ناگهان به چرخ خرید ما برخورد میکند ، واکنش طبیعی یک عذرخواهی و عبور از ماجرا است . اما در رانندگی چنین رفتاری معمولا به سرعت طرفین را خشمگین میکند و در برخی موارد به یک مسابقه عصبی رانندگی منجر میشود . پژوهشگران ثابت کردهاند که اغلب ما وقتی پشت فرمان مینشینیم فراموش میکنیم رانندگان و عابران هم مثل ما بشرند . آنها میگویند این نوع از دست رفتن کنترل اعصاب در برخی اوقات شبیه رفتار ما در فضای مجازی است .

برخورد عصبی با رانندگانی در « موقعیت ضعیفتر »
تناقض جالب آنجا است که اگرچه فراموش میکنیم بقیه رانندگان هم انسان هستند ، باز هم بر اساس موقعیت اجتماعی عمل میکنیم . دههها بررسی نشان میدهد که بوقهای عصبی ممتد ، حرکت سپر به سپر و دیگر رفتارهایی از این دست بیشتر از سوی کسانی سر میزند که فکر میکنند به نسبت سایرین راننده بهتری هستند . آنچه بهخصوص عجیب به نظر میرسد این است که چنین قضاوتهایی خیلی ساده به نوع خودروی دیگران ، بی هیچ شناختی از راننده آنها ، بستگی دارد . رانندگان خودروهای بزرگ معمولا خودروهای کوچک و رانندگان خودروهای نو رانندگان خودروهای کهنه را ناشی فرض میکنند . طبق نتایج بررسیها رانندگان خودروهای گرانقیمت معمولا با عابران پیاده رفتار بدتری دارند .

فکر میکنیم هرچه را در اطرافمان رخ میدهد میبینیم
آنچه حواس ما در یک آن درمییابند بسیار بیشتر از توان پردازش مغز ما است ، اما اغلب نمیپذیریم که به همین دلیل حجم عظیمی از اطلاعات را از دست میدهیم . این انکار هنگام رانندگی معمولا حس کاذبی از امنیت ایجاد میکند که بسیار خطرناک است . روانشناسان آزمونهای بسیاری برای اثبات این ناتوانی ارائه کردهاند . اگر باور ندارید که حواستان چطور ممکن است اشتباه کند ، این آزمونها را در اینترنت بیابید و انجام دهید . نتایج شما را شوکه خواهد کرد .

نسبت دادن خطای دیگران به تواناییشان
بهطور کلی ، ما انحراف از مسیر خودروی دیگر یا رفتارهای خطرناک دیگران هنگام رانندگی را کمتر به حساب موقعیت آنها میگذاریم . روانشناسان چنین عادتی را « خطای بنیادی توصیف » مینامند ، به این معنی که ما خطای دیگران را فورا به حساب شخصیت یا توانایی آنها میگذاریم – عجب احمقی است ! یا چقدر ناشی است – درحالیکه همیشه برای خطای خود عذری داریم – این جاده واقعا افتضاح است ! یا خیلی دیرم شده .

اعتمادبه نفس کاذب در مورد توانایی خودمان
اگر فکر میکنید جدا راننده ماهری هستید ، محاسبهتان احتمالا اشتباه است . 80 تا 90 درصد رانندگان فکر میکنند مهارتشان در رانندگی از میانگین جامعه بالاتر است . واقعیت اما آن است که هرچه این تصور نزد ما قویتر باشد ، احتمال خطا بودنش هم بیشتر است . عکس این فرض هم صادق است : شاید آنقدرها هم که فکر میکنید راننده بدی نباشید ، اما مزیت طرز فکر دوم دستکم این است که آهستهتر و محتاطتر میرانید .

وقتی تنها هستیم بدتر میرانیم
وقتی در خودرو تنها هستیم و رانندگی میکنیم ، احتمال اینکه بیملاحظه ، با عجله یا عصبی رانندگی کنیم بیشتر است . دلیل این تغییر رفتار به نسبت وقتی که کسی کنار دستمان نشسته هنوز کاملا مشخص نیست . شاید اصلا از این تغییر رفتار آگاه نیستیم یا برداشت دیگران از رفتارمان برای ما مهم است .

استفاده از هندزفری (صحبت کردن با تلفن همراه با هندز فری ) هنگام رانندگی خطری ندارد .
در بسیاری از کشورها استفاده از گوشی تلفن همراه هنگام رانندگی ممنوع است ، اما در برخی مانند بریتانیا استفاده از هندزفری ممانعتی ندارد . این مثال واضحی است از عقب ماندن قانون از علم : شواهد نشان میدهند خطر استفاده از هندزفری هنگام رانندگی کمتر از استفاده از گوشی نیست . مساله دست گرفتن گوشی نیست ، بلکه از دست رفتن تمرکز بر رانندگی بهدلیل متمرکز شدن بر موضوع مکالمه تلفنی است ، حتی اگر هنگام صحبت دستمان به فرمان باشد و چشممان به جاده .

رانندگی کار سادهای است
برخلاف آنچه به نظر میرسد رانندگی یکی از پیچیدهترین اعمال روزانه در زندگی ما است و رانندگی صحیح و ایمن به عوامل بسیاری چون مهندسی راه ، مهندسی ترافیک ، قوانین درست راهنمایی و رانندگی و کارکرد درست مغز پیچیده انسان است . بنابراین اگر از این به بعد پشت فرمان بودید و حسی از خشم ، سرخوردگی یا لجبازی بر شما غالب شد ، یک بار هرآنچه را اینجا خواندید مرور کنید تا بفهمید به کدام یک دچار شدهاید .
منبع: فردا