بررسی نسل دوم هیوندای سانتاقه در بازار دست دوم

 

عکس : فرهنگ فیروزیان

سپهر زنگنه  – شاید نباید به تب شاسی بلند سواری زیاد خرده گرفت.این موجیست که در سرتاسر جهان فراگیر شده است و به هر دلیلی عموم افراد تمایل به تجربه کردن خودروهای شاسی بلند دارند.در شرایط فعلی بازار که قیمت تمام خودروها نجومی شده است،برای خرید یک نیمچه شاسی بلند (تک دیفرانسیل) چینی،چاره ای جز پرداخت رقمی در حدود 70 الی 100 میلیون تومان نخواهید داشت.در این بازه قیمتی تنها گزینه غیر چینی رنو داستر است که از نظر طراحی ظاهری و تجهیزات رفاهی نمی تواند انتخاب چندان جذابی باشد.روش دیگر نگاهی به بازار خودروهای دست دوم و بررسی گزینه های موجود در این طیف قیمتی است،که در این صورت انتخاب های متفاوت و جذاب تری پیش روی شما قرار می گیرد.چند شماره قبل هیوندای توسان نسل دوم را به عنوان نمونه ای ارزشمند در بازار SUV های دست دوم بررسی کردیم و برای این شماره به سراغ محصول دیگری از همین خانواده هیوندای رفتیم که به عنوان دومین نسل هیوندای سانتافه شناخته می شود.

طراحی سانتافه

اگر از تشابهات طراحی سانتافه با نسل های قبلی آئودی Q5 صرف نظر کنیم،می توان به شکل کلی گفت که سانتافه نسل دوم،خودرویی عامه پسند و نسبتاست.خطوط نرم با طراحی ساده که به سرعت تکراری نمی شود و علیرغم گذشت حدود هفت سال،شکل دهنده یک شاسی بلند مدرن هستند،در تمامی زوایا قابل دیده می شوند.خوشبختانه در طراحی سانتافه نسل دوم اغراق چندانی در حجم پردازی گلگیرها یا چراغ ها اعمال نشده و از این رو حتی می توان استایل کلی خودرو را با کلاس تر از برخی محصولات جدید و اغراق شده تویوتا و حتی کیاموتورز دانست.چرا که سانتافه نسل دوم بی شک نسبت به نسل تازه خودروهای آسیایی ساده تر است و سادگی همیشه زیباست.مالک خوش سیلقه خودرو مورد آزمایش با افزودن رینگ های زیبا از برند WORK به همراه چراغ های نور افکن سقفی،تغییراتی را در ظاهر سانتافه خود اعمال کرده اند که می توان حاصل آن را تزریق خشونت به چهره بیش از حد معصومانه سانتافه توصیف کرد.به خصوص با افزودن زیر سپری عقب و خروجی های چهار گانه اگزوز،آرایشی قدرتمند و متناسب هم در نمای عقبی خودرو پدید آمده بود که نتیجه آن را در تصاویر قابل مشاهده است.

فیس لیفت سانتاقه در اواخر سال 2009 برای مدل های 2010 اتفاق افتاد که شامل تغییراتی جزئی در طراحی چراغ های جلو و عقب و معدود تغییرات در فضای داخلی کابین می شود.این فیس لیفت به حدی جزئی و ظریف است که شرح مبسوط تغییرات در این نوشتار به راحتی ممکن نیست،اما در مجموع نمی توان نمونه های فیس لیفت شده را از نظر زیبایی برتر از مدل های اولیه دانست.

< p dir=”RTL”>

کابین

فضای داخلی سانتافه درست همان چیزیست که باید باشد.طراحی در مجموع ساده است و مواد تشکیل دهنده داشبورد و ادوات داخلی نیز متناسب با قیمت نه چندان گران خودرو،جنس  قابل قبولی دارند.اکثر قطعات از پلاستیک با کیفیت شکل گرفته اند،اما طرح چوب مصنوعی در بخش میانی داشبورد چندان جالب نیست و بیش از حد پلاستیکی و تصنعی به نظر می رسد،با این وجود این قطعات به ایجاد تضاد رنگی در کابین یکپارچه مشکی رنگ خودرو کمک فراوانی کرده اند.استفاده از تریم خاکستری و نقره ای رنگ در اطراف اهرم تعویض دنده و صفحه نمایشگر با هدفی مشابه انجام شده و خوشبختانه این بخش ها کیفیتی خوب به خصوص در مقایسه با قطعات مشابه در خودروهای چینی دارند.تنها دو نکته منفی قابل انتقاد در کابین وجود دارد که یکی از آنها بی شک به طراحی بیش از حد ساده مجموعه پشت آمپر مربوط می شود و دیگری هم کیفیت نه چندان جالب روکش چرم مصنوعی صندلی هاست که بعد از حدود 100 هزار کیلومتر کارکرد دچار کمی افت کیفی و خط و خطوطی شده که ممکن است تدریجا به ترک هایی عمیق مبدل شوند.

سانتافه نسبت به توسان هم دوره خود اندکی بزرگتر است و این تفاوت را می توان به وضوح در فضای داخلی کابین مشاهده کرد.از این رو فضای کافی برای پنج سرنشین در این خودرو وجود دارد و برای افرادی که به سفر های پرجمعیت خانوادگی علاقه زیادی دارند هم امکان سفارش صندلی های ردیف سوم (در مجموع هفت صندلی) فراهم بوده است.خوشبختانه شماری از سانتافه های موجود در کشور نیز به چنین آپشنی مجهزند.

مشخصات فنی

نسل دوم سانتافه که در اواخر سال 2006 به عنوان مدل 2007 معرفی شد،یکی از مدل های استراژیک هیوندای برای بازارهای صادراتی آمریکای شمالی و اروپای غربی به حساب می آمد و به همین دلیل بعد از رونمایی در نمایشگاه دیترویت در سایت تولیدی هیوندای،واقع در آلاباما آمریکا به تولید رسید.اشتراکات فنی قابل توجهی در نسل دوم سانتافه با مدل های هم دوره سوناتا (نسل پنجم) وجود دارد که در عمل به نفع مالکان این خودروها تمام شده،چرا که فراوانی قطعات یدکی و قیمت آن ها،جزو مزایای مثبت این نسل از خودروهای هیوندایی قلمداد می شود.سانتافه با دو پیشرانه شش سیلندر بنزینی با حجم های 2.7 لیتری و 3.3 لیتری به کشورمان وارد شده است که نمونه 2.7 لیتری در واقع با هیوندای توسان و بسیاری دیگر از محصولات کیا و هیوندای مشترک است و با اختلاف بسیار چشمگیری پر تعداد تر از نمونه 3.3 لیتری به ایران راه یافته است.تنها تفاوت این پیشرانه شش سیلندر خورجینی نسبت به پیشرانه هیوندای توسان و کیا اسپرتیج همسن و سال،مجهز بودن پیشرانه سانتافه به سامانه زمان بندی متغییر سوپاپ هاست که افزایش قدرت و کاهش مصرف را در پی داشته است.مدل های مجهز به این پیشرانه (2.7 لیتری) در سال های ابتدایی تولید با گیربکس نسبتا قدیمی چهار سرعته اتوماتیک عرضه می شدند و نمونه های 3.3 لیتری از گیربکس پیشرفته تر 5 سرعته اتوماتیک بهره می گرفتند،اما در سال های بعد و پس از اعمال فیس لیفت جزئی (برای سال 2010) گیربکس چهار سرعته قدیمی نیز جای خودش را به نمونه پنج سرعته داد و مدل قدرتمند تر هم در پی تجهیز به نسل دوم پیشرانه های لامبادا (با 3.5 لیتر حجم) به گیربکس 6 سرعته خودکار مجهز است.از این رو می توان نمونه های 2.7 لیتری قبل فیس لیفت با 184 اسب بخار قدرت را کند ترین نمونه بنزین سوز و مدل های 3.5 لیتری بعد از فیس لیفت با قدرت 276 اسب بخار را سریعترین نمونه موجود در کشور دانست،جالب آنکه همین دو مدل نیز پرشمار تر از سایر گونه ها به کشورمان راه یافته اند و به همین دلیل اختلاف قیمت قابل توجهی میان نمونه های 2.7 لیتری قبل از فیس لیفت و 3.5 لیتری بعد از فیس لیفت وجود دارد،البته خودرو مورد آزمایش در زمره گروه اول جای میگیرد. و عجیب است که در زمره معدود نمونه های 2.7 لیتری تک دیفرانسیل (دیفرانسیل جلو) موجود کشور قلمداد می شود.در واقع اکثر سانتافه های نسل دو وارد شده به ایران به سامانه انتقال نیرو به هر چهار چرخ مجهزند که اتفاقا عملکرد قابل قبولی هم در مقام یک کراس اوور شهری دارد و می تواند بسته به شرایط تا 50 درصد نیروی تولیدی موتور را در اختیار چرخ های عقب قرار دهد.

تجربه رانندگی و عملکرد

تسلط خوب و میدان دید کافی،دو ویژگی مهم خودروهای شاسی بلند هستند که سانتافه هم از آن ها بی بهره نیست.گیربکس اتوماتیک چهار سرعته خودرو مورد آزمایش علیرغم تکنولوژی قدیمی خود،عملکردی قابل قبول دارد و در مجموع می تواند نیازهای رانندگی روزمره را به خوبی پوشش دهد.قدرت 186 اسب بخاری پیشرانه هم برای تکان دادن جثه 1.7 تنی این خودرو کفایت می کند.در واقع سانتافه حتی با موتور 2.7 لیتری در مقایسه با سایر خودروهای موجود در خیابان خودرو کُندی نیست و نظر عملکرد با کمی اغماض می تواند انتظارات راننده را برآورده کند.خنثی بودن فرمان از آن مواردیست که چه در نسخه قبل از فیس لیفت و چه در نمونه های اصطلاح شده (2010 به بعد) انتقادات کارشناسان را به دنبال داشته است.نقطه ضعف بعدی هم به فنربندی بیش از حد نرم مدل های قبل از فیس لیفت مربوط می شود که رفاهی فوق العاده را به همراه پایداری ضعیف در سرعت های بالا در پی داشته است.سانتافه در گذر از روی سرعت گیرها، دست انداز ها و سایر مصیبت های درون شهری، بسیار نرم و لوکس ظاهر می شود، اما حرکات عرضی بدنه در هنگام گذر از پیچ ها آنقدر شدید است که اعتماد به نفس لازم برای مانور دادن از راننده گرفته می شود.مالک خودرو تاکید دارند که عملکرد سانتافه 2.7 لیتری در سرعت های بیش از 100 کیلومتر بر ساعت واقعا خوب است و سبقت گرفتن از سایر خودروها با این مدل نیاز به تلاش زیادی ندارد،اما اگر قصد خرید یک کراس اوور واقعا سریع را دارید باید حدود 30 میلیون تومان بیشتر بپردازید و مستقیما به سراغ مدل های فیس لیفت شده 3.5 لیتری بروید.276 اسب بخار قدرت،تضمین کننده شتاب گیری بسیار خوب این مدل هاست،در تست نشریه کار اند درایور،شتاب گیری 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت در حدود 7.4 ثانیه ممکن شد و این رقمی فراتر از بسیاری کراس اوور ها،SUV ها و حتی سدان های شش سیلندر است.بر اساس آزمایش فنی این نشریه، مجموعه تعلیق در مدل های فیس لیفت شده اصلاح شده است و نتیجه آن را می توان در بهبود حداکثر شتاب جانبی قابل تحمل تا مرز  0.8 G دید.

هزینه های نگهداری

شاید باور کردنی نباشد،اما پوسته سپر سانتافه نسل دوم قیمتی در حدود 220 هزار تومان دارد و این رقم با قیمت پوسته سپر خودرویی همچون پژو پرشیا چندان تفاوتی ندارد.پوسته سپر یک استثناء نیست و بسیاری قطعات فنی و ظاهری محصولات کیا و هیوندای قیمت نسبتا مناسبی دارند و نکته ای که زمینه ساز رضایت تمامی مالکین در رابطه با هزینه نگهداری از چنین خودروهاییست.البته وجود قطعات تقلبی تایوانی و چینی را در بازار نمی توان نادیده گرفت و متاسفانه چنین قطعاتی بعضا به شکل سهوی و یا عمدی توسط نمایندگی های رسمی نیز مورد استفاده قرار می گیرند،اما در مجموع هزینه های نگهداری سانتافه به خصوص در نسخه 2.7 لیتری مناسب است و با توجه به دوام بالای مجموعه موتور گیربکس، می توان گفت که خرید یک سانتافه با کارکردی حدود یکصد هزار کیلومتر،با ریسک زیادی همراه نیست.البته به نظر می رسد که مدل های 3.5 لیتری با گیربکس شش سرعته اتوماتیک اندکی پر استهلاک تر باشند.در واقع بر اساس بررسی های ما بین دو خودرو 2.7 و 3.5 لیتری با کارکردی یکسان،نمونه 2.7 لیتری شانس بیشتری برای کسب لقب”کم خرج” دارد.

در پایان ضمن ارائه جدول مشخصات فنی،مراتب تشکر و قدردانی خود را از مالک محترم خودرو،جناب آقای علی معماریان اعلام می کنیم،که در تهیه این نوشتار همکاری گسترده ای با نشریه “صفر تا صد” داشتند.

تست فنی و بررسی هیوندای توسان دست دوم را می توانید از اینجا مطالعه فرمایید.

127 هزار کیلومتر با هیوندای توسان 2008

این مطلب با همکاری ماهنامه صفر تا صد تهیه شده است.

مشخصات فنی هیوندای سانتافه نسل دوم 2.7 لیتری V6 مدل 2008