اولین تجربه رانندگی با تندر 90 اتوماتیک

طراحی

تندر90 هرگز محصولی با جذابیت های بصری بالا نبوده،اما می توان گفت که ظاهر خشک و نازیبای تندر تا حدی برای ایرانیان جا افتاده و از شدت انتقادات وارد بر آن کاسته شده است،جالب است که حتی فیس لیفت اعمال شده بر روی این خودرو نیز با استقبال چندانی مواجه نشد که البته علت این عدم استقبال برای ما هم چندان هم روشن نیست.در بحث کیفیت شناسی،جلو پنجره و رنگ آمیزی سپرهای عقب و جلو تندر اتوماتیک به معنای واقعی کلمه بد و ضعیف جلوه می کند.رنگ آمیزی این قسمت ها به شدت عجیب و غیر حرفه ایست و باید گفت که نسبت به نسخه های معمولی تولیدی چندسال اخیر کیفیت پایین تری را تجربه می کند.البته بقیه قسمتهای ساخته شده از پلاستیک در خارج اتومبیل کیفیت قابل قبولی دارند.با این حساب کیفیت رنگ و رنگ آمیزی کلی خودرو مورد آزمایش به هیچ عنوان نمی تواند قابل قبول باشد.این در حالیست که معمولا کیفیت و رنگ آمیزی تندر های پارس خودرو را چند درجه بالاتر از نسخه ایران خودرویی آن می بینیم و این مشکل تازه ای برای تندر های ایران خودرو نیست.به شکل کلی کمتر تفاوت ظاهری بین نمونه های عادی و مجهز به گیربکس اتوماتیک وجود ندارد و ظاهر خودرو با بقیه تندر های فول (E2) یکسان است.

فضای داخلی

در داخل کابین،تقریبا همه چیز مشابه قبل به نظر می رسد اما اگر کمی ریزبینانه نگاه کنید، در خواهید یافت که کیفیت قطعات به نسبت نمونه های اولیه دچار افت شده است و پسرفت کیفیت تنها تیتر کوتاهی است که می توان برای کابین تندر به کار برد.صندلی ها و مجموع کیفیت پارچه ها و ابرها به نظر همانند گذشته هستند،اما کیفیت پلاستیک رودری ها و مجموعه به کار رفته روی کنسول،اگر کمتر از گذشته نباشد،بهتر هم نشده است.بخش پارچه ای رودری ها به کلی حذف و با پلاستیک به شدت خشک جایگزین شده است.فرمان هم دچار تغییراتی شده و حالا طراحی آن بیشتر به شکل و شمایل فرمان رنو مگان نزدیک است.طرح و رنگ پشت آمپر های خودرو هم تغییر کرده و می توان به درستی آن را مدرن و زیبا توصیف کرد.در عوض،دسته دنده بلند بالا و نه چندان زیبای مدل اتوماتیک هیچ جذابیتی ندارد و بسیار زمخت و بدوی جلوه می کند.صندلی های عقب همانند گذشته هستند،زاویه تکیه گاه چندان مناسب و راحت نیست و احساسی نیمکت مانند را به سرنشینان منتقل می کنند.

امکانات تندر90

بدون حاشیه پردازی باید بگوییم که در خودرو مورد آزمایش که اتفاقا نمونه فول هم بود،هیچ گونه امکانات خاص و جدیدی را نسبت به تندرهای معمولی مشاهده نکردیم و حتی بر خلاف متن قرارداد خرید خودرو، از ایربگ سرنشین کناری نیز خبری نیست و این ابزار مهمی ایمنی،علیرغم پرداخت چنین بهای بالایی توسط شرکت سازنده حذف شده است و حالا L90 اتوماتیک تنها یک ایربگ دارد.به غیر از این مورد،می توان برابری صد در صدی را بین تندر E2 و تندر اتوماتیک دید.فرمان هیدرولیک،تنظیم ارتفاع چراغ های جلو،شیشه بالابر درهای عقب و جلو برقی،صندلی راننده مجهز به قابلیت تنظیم ارتفاع،ترمز جلو دیسکی و عقب از نوع کاسه ای،سیستم صوتی با قابلیت پخش mp3 مجهز به رادیو؛جا لیوانی برای سرنشینان جلو و رینگ های 15 اینچی آلومینیومی (برای نمونه های فول و اتوماتیک) را می توان از مهمترین امکانت تندر دانست.

تجربه رانندگی

راستش از آنجا که چند ماه پیش رانندگی با لادا گرانتا اتوماتیک (از خویشاوندان دور L90) را تجربه کرده بودیم،در ابتدا نسبت به کیفیت و عملکرد گیربکس اتوماتیک استفاده شده برای این مدل های جدید تندر هم بدبین بودیم،اما با اندکی تحقیق مشخص شد که خوشبختانه این گیربکس به کلی با گیربکس مزخرف استفاده شده برای لادا گرانتا متفاوت بوده و حتی به قابلیت تعویض دنده دستی (تیپترونیک) مجهز است! از این رو مهمترین نکته در تجربه رانندگی با تندر 90 اتوماتیک برای ما به سنجش قابلیت های این گیربکس مربوط می شد.بنابر تجربه طولانی مدت مالک خودرو،عملکرد گیربکس در جاده کوهستانی بسیار قابل قبول بوده است و البته در چنین شرایطی به دلیل توان کم پیشرانه، نیاز به استفاده از موقعیت تیپ ترونیک برای اعمال دنده معکوس الزامی به نظر می رسیده است.اما در مجموع این گیربکس اتوماتیک تندر 90 نسبت به گیربکس های قدیمی چهار سرعته ای که از قابلیت تیپ ترونیک هم بی بهره اند،بسیار کار آمد تر ظاهر می شود.تنها نقطه ضعف محسوس در این رابطه را باید ضرایب نه چندان مناسب دنده های سنگین دانست که به گفته مالک در هنگام شتاب گیری در مسیر های پر شیب مشکل ساز بوده است.تندر 90 کابین جذابی ندارد و خودرویی نیست که از رانندگی با آن چندان لذت بخش باشد،البته قابلیت های پیشرانه و کشش کلی خودرو نسبتا مناسب است، اما تعلیق عقب ساختار ساده ای دارد و همواره احساسی غیر واقعی از ناپایداری ناشی از مرکز ثفل بالا را به راننده منتقل می کند.با این وجود تجربه نشان داده است که تندر در مجموع ماشین با کیفیت و نسبتا بی آزاریست و همین نکته می تواند مهمترین تفاوت نسبت به رقبای پر دردسری همچون کل خانواده پژو و اقوامشان باشد.در واقع نمونه هایی از تندر وجود دارند که حتی پس از گذشت 150 الی 200 هزار کیلومتر، نیازی به تعمیر جلو بندی یا تعویض واشر سر سیلندر نداشته اند و این ارقام 2 تا 3 برابر بهتر از خانواده پژو 405 و 206 است که مدام دردسر ساز می شوند.به بحث عملکرد گیربکس باز می گردیم،در صورتی که از فشردن ناگهانی پدال گاز خودداری کنید.شاهد تعویض دنده در محدود 2900 الی 3600 RPM خواهید بود.بدین ترتیب گیربکس واقعا نرم افزار خوب و عملکرد هوشمندی دارد و می تواند به دقت نیازهای راننده را تشخیص دهند.در صورت فشردن ناگهانی پدال گاز شاهد تعویض دنده در دور موتور های بالا و نزدیک به محدوده RED LINE خواهید بود و از آن مهمتر،دنده معکوس ها هستند که با دقت خوبی اعمال می شوند.بنابراین باید بگوییم که تندر 90 اتوماتیک تولیدی ایران خودرو علیرغم مسائلی چون رنگ آمیزی ضعیف،حذف یکی از ایربگ ها و ارزان سازی هایی از این قبیل، می تواند انتخاب خوبی باشد و اگر بتوانید با ظاهر آن کنار بیایید، قطعا به 206 اتوماتیک کم کیفیت و پر دردسر برتری دارد،البته در بازار دست دوم انتخاب اتوماتیک دیگری نیز در این بازه قیمتی امکان پذیر است و آن چیزی نیست جز مزدا 323 اتوماتیک که از نظر ایمنی،طراحی و هندلینگ نسبت به تندر 90 برتری قابل توجهی دارد و در همین شماره به بررسی آن پرداخته ایم.

در پایان مراتب تشکر و قدر دانی خود را از مالک محترم خودرو،مهندس نوید افضلان اعلام می کنیم که در تهیه این نوشتار همکاری فوق العاده ای با تیم آزمایش فنی نشریه صفر تا صد داشتند.

جدول امتیازی با توجه به کلاس خودرو (از مجموع 10 امتیاز)

جدول مشخصات فنی تندر 90