یکی از کشتی های نظامی آمریکا نیز به تازگی و پس از یک استقرار برون مرزی هفت ماهه به بندر اصلی خود بازگشته است. ما درباره کشتی تهاجمی آبی‌خاکی یواس‌اس تریپولی (ال‌اچ‌ای-۷) USS Tripoli (LHA-7) صحبت می کنیم که به پایگاه دریایی سن دیگو، کالیفرنیا بازگشته است.

سپاه تفگنداران دریایی آمریکا به تازگی هواپیمای لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲ را روی عرشه یواس‌اس تریپولی مستقر کرده و این جت جنگنده نسل پنجم با موفقیت ماموریت هایی را برای پشتیبانی از رزمایش های Valiant Shield 22 و Noble Fusion انجام داد.

آشنایی با یواس‌اس تریپولی

یواس‌اس تریپولی (ال‌اچ‌ای-7) دومین کشتی تهاجمی کلاس آمریکایی (America-class) و سومین کشتی نیروی دریایی آمریکا است که به افتخار نبرد درنا (Battle of Derna)، تریپولی نامگذاری می شود.

ساخت و ساز این کشتی جنگی در ژوئن 2014 آغاز شد و در سال 2020 به بهره‌برداری رسید. طراحی یواس‌اس تریپولی بر اساس کشتی یواس‌اس میکین آیلند (USS Makin Island) صورت گرفته که نسخه بهبود یافته از کشتی تهاجمی آبی‌خاکی کلاس وسپ (Wasp-class) نیروی دریایی آمریکا است.

همانند کشتی یواس‌اس امریکا (ال‌اچ‌ای-6)، یواس‌اس تریپولی بدون عرشه بارگیری (Well Deck) برای ناوچه های آبی‌خاکی ساخته شده که امکان بهره‌مندی از عرشه آشیانه گسترده‌تر و ایجاد فضای بیشتر برای هواپیماها و سوخت هواپیما را فراهم کرده است. دو منطقه با پهنای بیشتر، هر کدام مجهز به یک جرثقیل برای تعمیر و نگهداری هواپیما از دیگر مزیت های حذف عرشه بارگیری بوده است.

یواس‌اس تریپولی با طول 257 متر توانایی جابجایی 45000 تن را دارد و از نظر اندازه شبیه به ناو هواپیمابر شارل دوگل نیروی دریایی فرانسه و از نظر  توانایی جابجایی با ناوهای هواپیمابر کلاس میدوی (Midway-class) متعلق به دوران جنگ جهانی دوم قابل مقایسه است.

دو پیشرانه احتراقی اصلی یواس‌اس تریپولی توانایی تولید ۷۰۰۰۰ اسب بخار و موتورهای کمکی آن توانایی تولید ۵۰۰۰ اسب بخار نیرو را دارند. این کشتی می تواند با سرعت ۲۲ گره (۴۱ کیلومتر بر ساعت) حرکت کند.

یواس‌اس تریپولی توانایی عملیات یکپارچه و همزمان در دریا، نزدیک ساحل و هوا را فراهم می کند که توزیع گسترده‌تر نیروها را ممکن کرده و غیرقابل پیش بینی بودن عملیات در هر نقطه از جهان را با تغییر دامنه، نیروها و زمانبندی تقویت می کند.