آخرین خداحافظی با بوگاتی‌های W16

به گزارش دنده 6 – به پایان یک عصر رسیدیم. با مرگ فردیناند پیئک، مدیرعامل سابق فولکس‌واگن، روال کار این شرکت و زیرمجموعه‌های آن تغییر کرد. بوگاتی که پیشتر از این خانواده آلمانی قدرت می‌گرفت حال زیرپرچم ریمک کروآت رفته و با از دست دادن پیشرانه W16 محبوب خود و استفاده از یک جایگزین هیبریدی V16، مسیری تازه را در پیش گرفته است. پس به بهانه این خداحافظی، نگاهی دوباره به دو دستگاه از سریع‌ترین خودروهای جهان می‌اندازیم: بوگاتی ویرون و فرزند آن، شیرون.

شیرون: فرزندی خلف
نخستین سوپراسپرت مدرن بوگاتی ۶۵۰ اسب بخار قدرت داشت که آن را در زمان خود به یکی از قدرتمندترین‌ها تبدیل کرده بود. سپس با فرارسیدن قرن ۲۱ میلادی، ویرون با ۱,۰۰۱ اسب بخار قدرت رونمایی شد و روند کمال را طی کرد. بوگاتی سپس شیرون را معرفی کرد و قدرت مدل سوپراسپرت ۳۰۰ پلاس  را به ۱,۶۲۲ اسب بخار رساند. شیرون برخلاف پدرش انقلاب به پا نکرد اما هر آنچه در ویرون ارائه شده بود را به سطحی بالاتر برد. بوگاتی دیگر یاد گرفته بود که شاسی خود را مستحکم‌تر و سبک‌تر بسازد تا بتواند از تست تصادف لمان هم سربلند بیرون بیاید.

شیرون هم مانند ویرون از نگین موتورهای فولکس‌واگن یعنی W16 با حجم ۸ لیتر با توربو چهارگانه استفاده می‌کرد اما به‌لطف سیستم تناوبی توربوها راندمانی پیشرفته‌تر را ارائه می‌کرد؛ بنابراین در دورهای کمتر از ۳,۸۰۰rpm تنها یک جفت توربوشارژر فعال هستند. شیرون در مقایسه با پدرش محکم‌تر و آیرودینامیک‌تر بود و ظاهر به‌روزتری داشت. راندمان این خودرو هم به‌لطف تقسیم قدرت ۳۰ به ۷۰ محورهای جلو و عقب، حس هیجان یک دیفرانسیل عقب قدرتمند را به راننده القا می‌کرد؛ هر چند این مورد باعث نمی‌شد شخصیت متین خودرو و رانندگی قابل‌کنترل، یکدست و پرداخت‌شده آن زیرسوال برود. این شخصیت دوگانه از ویرون به شیرون به ارث رسید و امضای خودروهای مدرن بوگاتی شد.

ویرون: سرآغاز یک انقلاب
کمی سخت که باور کنیم از زمان رونمایی این خودرو ۲۰ سال می‌گذرد. همان‌گونه که راننده تست و قهرمان مسابقات ۲۴ ساعتی لمان، «اندی والاس»، می‌گوید، در زمان رونمایی، همه‌چیز ویرون ۱,۰۰۱ اسب بخاری انقلابی بود. اگر کسی آن را با شیرون SS مقایسه کند قطعا متوجه تغییر خواهد شد اما نکته این است که ویرون در دوره‌ای دیگر ماندگار شد. بوگاتی برای تولید این خودرو از مرزهایی عبور کرد که خودروسازان دیگر آن‌ها را محدودیت می‌دانستند؛ مرزهایی مانند استفاده از جعبه‌دنده دوکلاچه در یک ابرخودروی مدرن برای بار اول یا قیمت بالای ۱ میلیون یورو برای یک خودرو یا گذشتن از مرز ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت.

رکوردشکنی با شیرون
والاس که پیشتر با خودروهای جگوار XJ220 و مک‎‌لارن F1 هم رکورد سریع‌ترین خودروی جهان را شکسته بود، پس از تولد ویرون و در سال ۲۰۱۱ به بوگاتی پیوست و در ۲۰۱۹ پس از روزها تست، آزمایش و بررسی به‌همراه تیم بوگاتی موفق شد رکورد سریع‌ترین خودرو را بشکند. او درباره این تجربه به‌خصوص خود در سرعت ۴۷۰ کیلومتر بر ساعت می‌گوید که شیرون در دور رکورد از تمرینات قبلی سرعت بیشتری داشته است. والاس در دور ثبت رکورد تا حدی سرعت می‌گیرد که اثر ژیروسکوپی چرخ‌ها از هندسه فنربندی پیشی می‌گیرد و خودرو ذره‌ذره چپ و راست می‌شود. ظاهرا درصورت طولانی‌تر بودن پیست «ارا-لاسین» می‌توانسته رکورد بهتری را هم ثبت کند.

و پایان یک عصر…
سال‌ها پیش همه دیدیم که جرمی کلارکسون سوار بر ویرون با قطار و هواپیما مسابقه داد، ریچارد هموند آن را در برابر جت تایفون قرار داد و کاپیتان آرام، جیمز می، با آن رکورد سرعت جهان را شکست. از آن زمان، ویرون و سپس شیرون به‌عنوان معیاری برای سنجش توانمندی خودروها در ذهنمان ثبت شدند. این خودروها نه‌تنها روی مردم بلکه روی خود محصولات فولکس‌واگن هم تاثیرگذار بودند. افزایش ارزش این مجموعه، نام‌آوری دوباره و استفاده از فناوری آن در خودروهای دیگر کلیدی بود تا خودروهای دیگر هم با تکیه بر شاهنشاهی بوگاتی ترقی پیدا کنند.نکته جالب آن است که کمتر کسی پیدا می‌شود که علیه بوگاتی حرف بزند. تقریبا همه بوگاتی را دوست دارند و حداقل به مهندسی و توان آن احترام می‌گذراند. ویرون یک انقلاب به پا کرد و شیرون هم مشعل آن را روشن نگه داشت. اما با گذر زمان و نزدیک شدن به مرگ تدریجی پیشرانه‌ها درون‌سوز، هر دو آن‌ها به پایان خط تولید رسیدند. اول از همه ویرون، سپس فردیناند پیئک و در آخر شیرون به‌همراه پیشرانه ۱۶ سیلندر W شکل آن.

هر چند ما به اندازه کافی خوش‌شانس نبودیم که تاکنون سوار یک بوگاتی شویم و یکی را از نزدیک ببینیم، اما به‌اندازه کافی شانس داشتیم که در دوره‌ای زندگی کنیم که حس شکسته‌شدن رکورد را در خواندن خبر آن‌ها حس کنیم؛ یا وقتی از ما بپرسند سریع‌ترین خودروی جهان چیست، با خیال راحت بگوییم: بوگاتی!