بحران نیروی هوایی آمریکا، کمبود ۲۰۰۰ خلبان
بحران در نیروی هوایی آمریکا
از زمان خاتمه جنگ سرد، نیروی هوایی آمریکا با کاهش بی‌سابقه تعداد خلبانان خود مواجه شده است، تا جایی که امروز مسن‌ترین، کوچک‌ترین و کمترین میزان آمادگی را دارد. در طول ۳۵ سال گذشته، نیروی هوایی این کشور ناگزیر به تعطیلی بیش از نیمی از پایگاه‌های آموزش خلبانی خود و واگذاری قریب به نیمی از هواپیماهای جنگی‌اش شده است. این کاهش نیرو، پیامدهای ناگواری به دنبال داشته که رهبران دفاعی آمریکا پیش‌بینی آن را نکرده بودند.
در بخشی از گزارش موسسه میچل گفته شده است که نیروی هوایی ایالات متحده در حال حاضر با فقدان حدود ۲۰۰۰ خلبان مواجه است. بیش از ۱۰۰۰ نفر از این تعداد را خلبانان جنگنده تشکیل می‌دهند. این بحران در صورت عدم رسیدگی، پیامدهای فاجعه‌باری در پی خواهد داشت و اگر نیروی هوایی آمریکا نتواند کمبود خلبانان جنگنده خود را در زمان صلح جبران کند، قادر به جایگزینی آن‌ها در یک نبرد بزرگ نخواهد بود.موسسه میچل می‌گوید که نیروی هوایی آمریکا، توانایی آموزش خلبانان مورد نیاز جدید را به طور کلی از دست داده است. حتی اگر خلبانان واجد شرایطی هم وجود داشته باشند، ناوگان کافی از هواپیماهای جنگنده برای جذب و به کارگیری آن‌ها در دسترس نیست. یکی از مهمترین نکاتی که موسسه میچل به آن اشاره کرده، انتقال خلبانان شاغل به نیروهای ذخیره است. این موضوع، دلیلی بر دشواری حفظ خلبانان فعال تلقی می‌شود.طبق گزارش جدید، ایالات متحده می‌بایست هم حجم نیروی هوایی ذخیره خود را افزایش دهد و هم تعداد خلبانان فعال خود را گسترش بخشد. این گزارش، تصویری مایوس‌کننده از شرایط فعلی ارائه می‌دهد و خواستار توجه به وضعیت نیروی هوایی امپراتوری ژاپن و آلمان نازی در دوران جنگ جهانی دوم است.
در جنگ جهانی دوم، هر دو کشور آلمان و ژاپن زیان‌های جبران‌ناپذیری را متحمل شدند. در پایان جنگ، تأمین مواد اولیه برای حفظ کارکرد ماشین‌های جنگی مربوطه بسیار دشوار بود. تأمین فولاد، آلومینیوم، مس، سوخت‌های فسیلی و سایر محصولات نفتی به طور فزاینده‌ای دشوار می‌شد. با این همه، برای دو کشور آلمان و ژاپن، مهمترین منبعی که در واپسین روزهای جنگ یافتن‌اش به غایت دشوار بود، خلبانان بودند.پروسه آموزش خلبانی، روندی بی‌نهایت سخت‌گیرانه و گزینشی است. جایگزین کردن خلبانان از میان داوطلبان آموزش‌دیده، ماه‌ها و چه بسا سال‌ها به طول می‌انجامد تا به سطح مطلوب برسند. با این وجود، داشتن عمق استراتژیک در ذخایر خلبانی، امری کاملاً حیاتی و اجتناب‌ناپذیر است.
البته این استدلال وجود دارد که عصر طلایی هواپیماهای خلبان‌دار رو به پایان است. وقتی که دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا و هگسث وزیر دفاع، برنامه برتری هوایی نسل آینده ایالات متحده را اعلام کردند، توجه رسانه‌ها به این نکته معطوف شد که اف ۴۷، آخرین جنگنده خلبان‌دار این کشور خواهد بود.شاید این استدلال درست باشد. اما در حال حاضر، نیروی هوایی آمریکا همچنان به مجموعه‌ای از جت‌های جنگنده سرنشین‌دار، بمب‌افکن‌ها، هواپیماهای سوخت‌رسان هوایی، هواپیماهای حمل بار، هواپیماهای شناسایی و نظایر آن وابسته است. بنابراین نبود خلبانان آموزش‌دیده می‌تواند یک بحران بزرگ برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا باشد.
