بررسی سوپر تورر آستون مارتین DB12 ولانته

به گزارش دنده 6 – DB12 ترکیب نشان آستون‌مارتین با روحیه گرن‌تورینگ است که به‌ بهترین شکل ممکن طراحی و مهندسی شده است. نسخه روباز این خودرو هم پا را یک قدم از کوپه آن فراتر گذاشته تا تجربه‌ای مثال‌زدنی را برای مشتریان این شرکت انگلیسی فراهم کند. پیشرانه ۸ سیلندر V شکل این سوپرتورر (که توسط AMG مانند نسل گذشته توسعه پیدا کرده است)، کابین بازطراحی‌شده، ارگونومی بالا و مواد باکیفیت فضای داخلی نوید یک خودروی لوکس و همه‌چیز تمام را می‌دهند.

نسخه بی‌سقف مدل‌های بزرگ آستون‌مارتین با نام ولانته شناخته می‌شوند. DB12 ولانته با وام گرفتن از همان سبک طراحی نسخه کوپه قصد دارد طراحی تازه این برند را بیش‌ازپیش در اذهان تثبیت کند. البته عقب خودرو شاهد تغییرات کوچکی بوده تا بتواند میزبان خوبی برای سقف پارچه‌ای باشد. مشخصا وجود چنین سقفی باعث کاهش فضای سرنشینان و صندوق عقب این خودروی خواهد شد که در خودروهای کانورتیبل متداول است.

با ورود به کابین شاهد فضایی تازه هستیم که خوشبختانه و برخلاف نسل‌های گذشته، تمرکز بسیار بیشتری را روی کیفیت و توجه به راننده گذاشته است. دسترسی به کنترل نمایشگرها و کلیدهای کنسول شیبدار مرکزی راحت‌تر شده و تقریبا تمام بخش‌های داشبورد از مواد به کیفیت استفاده می‌کنند. پاشنه آشیل این خودرو اما مانند نسل‌های گذشته، سیستم اطلاعات سرگرمی آن است که با وجود پیشرفت‌هایش همچنان مشکلاتی دارد.

ازجمله مشکلات یادشده می‌توان به فونت کوچک گزینه‌ها و منوها اشاره کرد که دیدن آن‌ها را برای بسیاری از رانندگان دشوار می‌کند و می‌تواند در روند رانندگی خلل ایجاد کند. کنسول مرکزی هم با روکش براق سیاه تزیین شده است و برچسب‌های روی آن، در صورت تابش نور خورشید با زاویه‌ای خاص (موردی که در یک کانورتیبل بسیار رخ می‌دهد) کاملا ناپدید می‌شوند. زمانی که سقف باز باشد، صدای باد در سرعت‌های بالا کمی آزاردهنده می‌شود که برای یک خودروی لوکس با این قیمت نقطه ضعفی مهم به شمار می‌رود.

با وجود موارد جزئی، DB12 ولانته همچنان یک نگین درخشان به شمار می‌رود که بهترین عملکردش را در جاده‌های باز به نمایش می‌گذارد. ۶۷۱ اسب بخار انگلیسی به‌همراه ۸۰۰ نیوتن متر گشتاوری که به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود، بیشتر از اندازه نیاز مشتریان جلوه می‌کند اما رفتار خودرو همچنان با وقار و متین است؛ درست همانگونه که از یک گرن‌تورر یا به اصطلاح آستون‌مارتین، سوپرتورر انتظار می‌رود. اگر راننده پا را روی پدال گاز بیشتر فشار دهد، شاسی دست‌وپایش را گم کرده و در تعدیل پیچ‌های تند، تقلا می‌کند.

سواری این بدنه ۱,۸۲۳ کیلوگرمی بر رینگ‌های ۲۱ اینچی و سیستم تعلیق نسبتا سفت باعث می‌شود تا تجربه گذر از جاده‌های بی‌کیفیت و پر چاله از حالت ایده‌آل یک گرن‌تورر فاصله بگیرد. آستون‌مارتین برای تنظیم بهتر رفتار سیستم فنربندی و فرمان با شرایط گوناگون و ارائه راحتی بیشتر، حالات رانندگی مختلفی را برای مالکان DB12 ولانته در نظر گرفته که نمی‌توان تفاوت خارج از انتظاری از آن داشت؛ به‌گونه‌ای که راننده تصور می‌کند ای کاش شخصیت خودرو بیشتر از این‌ها قابل تغییر بود.

DB12 ولانته در میان رقبای خود جایگاه نسبتا عجیبی دارد. در مقام مقایسه اگر این خودرو را در کنار آخرین گرن‌تورر اسپرت فراری یعنی روما اسپایدر قرار دهید، می‌بینید که فرزند انگلیسی تجربه راندمان لوکس‌تری را در اختیار راننده قرار می‌دهد اما در ازای آن پویایی و چابکی کمتری دارد. در سوی دیگر، بنتلی کانتیننتال GT می‌تواند کاری کند که DB12 ولانته مانند یک سوپر اسپرت به‌نظر برسد. از آنجا که از هیچ‌کدام از این گرن‌توررها نمی‌توان خورده‌ خاصی گرفت، انتخاب نهایی به سلیقه و نیاز راننده باز می‌گردد. اگر کسی سواری لوکس، آرام و قدرتمند بخواهد بنتلی کانتیننتال برایش انتخابی مناسب خواهد بود. اگر پویایی راندمان، فرمان‌پذیری دقیق‌تر و شاسی اسپرت‌تر برایش مهم باشد، فراری روما اسپایدر خودرویی مناسب است و اگر هم چیزی مابین این دو را طلب کند، آستون‌مارتین DB12 ولانته!

روی‌هم‌رفته، طراحی مناسب و به‌روز، امکانات داخلی موردانتظار از یک محصول لوکس بریتانیایی، پیشرانه قدرتمند AMG، سقف بازشونده پارچه‌ای، فضای مناسب سرنشینان جلو و جای کافی برای حمل وسایل، باعث می‌شود آستون‌مارتین DB12 ولانته به انتخابی خاص و درخور تبدیل شود که بی‌شک نگاه بسیاری از ثروتمندان را به خود جلب می‌کند. امید است این خودروساز بتواند آینده‌ای درخشان‌تر را برای این خودرو و جانشینانش رقم بزند. خودرویی که بتواند هم راحتی را به حدی اعلا برساند و هم درصورت نیاز، به یک هیولای وحشی تبدیل شود