تست بزرگترین بیوایک ایران

آزمایش فنی بیوایک الکترا لیمتید 1976 

عکس : اسد شجاعی

کمپانی BUICK (با تلفظ صحیح بیو ایک) که به عنوان قدیمی ترین برند خودروساز در آمریکا محسوب می شود، مدت هاست که به عنوان شاخه لوکس جنرال موتورز شماری از بهترین و کامل ترین خودروهای خانوادگی آمریکا را تولید می کند.بیو ایک از اواسط قرن بیستم ،مدل الکترا را به عنوان سدان فول سایز تشریفاتی یا لوکس ترین محصول تولید انبوه، رهسپار بازارهای فروش کرد.در حد فاصل سال های 1969 تا 1990 شش نسل مختلف از خانواده بزرگ الکترا توسط جنرال موتورز عرضه شدند که شماری از آنان در میان بزرگترین خودروهای آمریکایی جای می گیرند.نسل چهارم الکترا ، در واقع آخرین سری کلاسیک و زیبای این بیوایک فول سایز محسوب می شود و در واپسین سال های کاری طراح بزرگ جنرال موتورز ، William L. "Bill" Mitchell شکل گرفته است.مهندسان در هنگام طراحی نسل چهارم الکترا کلیه مرزهای طراحی، از نظر وزن و ابعاد را پشت سر گذاشتند و شماری از بزرگترین ، سنگین ترین و تنومند ترین سدان های تاریخ جنرال موتورز را به بازار فرستادند.در این زمینه می توان به عنوان طویل ترین سدان هارد تاپ (فاقد ستون میانی) جنرال موتورز با طول 5928 میلیمتر (مدل 1975) اشاره کرد. طراحی بدنه این خودرو به لطف حذف ستون های B همانند یک خودروی کوپه به نظر می رسد که با ابعاد یک سدان عظیم الجثه تشریفاتی تلفیق شده است.لوکس ترین گونه الکترا که پسوند Park Avenue را یدک می کشد بیش از هر چیز به عنوان خودروی تشریفات کاربرد داشت و حتی چیدمان داخلی برای شش سرنشین نیز به صورت سفارشی در این مدل تعبیه می شد،. تجهیزات گران قیمت ایمنی همچون کیسه هوا که در آن سال ها بسیار مدرن محسوب می شد، برای راننده و سرنشین در لیست تجهیزات سفارشی این مدل وجود داشته است .با این وجود اکثر الکتراهای وارد شده به کشورمان از گونه لیمتید (Limited) هستند که از نظر سطح تجهیزات در مقام دوم پس از Park Avenue قرار می گیرند.مدل پایه (225) همچون گونه لیمیتد به دو صورت سدان و کوپه تولید می شدند که از شماری از مدل های کوپه نیز در سال های ابتدای دهه 70 به کشورمان وارده شده اند اما سطح تجهیزاتی کامل((Park Avenue تنها برای مدل های سدان قابل سفارش بود.

در سال 1976 ، شصت دستگاه بیوک الکترا لیمیتد به سفارش شرکت نفت به کشورمان وارد شدند که خودروی مورد آزمایش نیز یکی از همین خودروهاست و از میان مهم ترین تجهیزات استاندارد آن می توان به، صندلی و شیشه های برقی ، تودوزی چرمی با ترکیب قطعات چوبی کنده کاری شده در تریم داخلی درب ها به همراه فندک و جاسیگاری مخصوص سرنشینان عقب،سامانه قفل مرکزی، آنتن برقی،فرمان هیدرولیک، کولر ، سامانه قابل تنظیم هشداردهنده سرعت (SPEED ALARM)،ساعت مخصوص روی داشبورد، نشان گر فیبر نوری چراغ های بزرگ جلو و عقب و قابلیت تنظیم سه گانه فرمان اشاره کرد.

آزمایش رانندگی

پس از باز کردن درب سنگین و طویل خودرو و قرار گرفتن پشت فرمان نسبتا بزرگ ، نا خود آگاه حال و هوای جاده های بی انتهای آمریکا در ذهن نقش می بندد.علیرغم عرض زیاد خودرو، تنظیم آینه های جانبی به لطف اهرم بندی مکانیکی تعبیه شده به سهولت انجام پذیر است، پس از تنظیم فرمان و بستن کمبرند ایمنی که با حذف ستون B به سقف خودرو متصل است، مقدمات برای بیدار کردن پیشرانه عظیم الجثه 7.5 لیتری از خواب کوتاه مدت مهیا می شود.مهندسان جنرال موتورز نکات ظریف متعددی را در هنگام طراحی الکترا مد نظر قرار داده اند که یکی از آن ها بکارگیری روش هوشمندانه ای برای فعال سازی قفل مرکزی خودرو در آغاز حرکت است که در خودروهای مدرن توسط مجموعه ای از حسگرها و ادوات الکترونیکی و برقی صورت می پذیرد اما برای انجام چنین کاری در آن سال ها که ادوات الکترونیکی پیشرفته و قابل اطمینان هنوز به صورت تولید انبوه در دسترس نبودند ،به فرایند مکانیکی نسبتا پیچیده ای نیاز بود.طراحان GM با ذکاوتی مثال زدنی، قفل مرکزی درب ها را به مکانیزم گیربکس اتوماتیک سه سرعته خودرو مرتبط ساخته اند و در واقع با قرار دادن اهرم تغییر وضعیت گیربکس در حالت D (DRIVE) ، قفل مرکزی به صورت خودکار فعال شده و درب ها را قفل می نماید و در مقابل ، در هنگام توقف، با قرار گرفتن اهرم گیربکس در حالت P (PARK) قفل مرکزی غیر فعال شده و امکان گشودن درب ها فراهم می شود.بنابراین استفاده از این سامانه ایمنی حتی از بسیاری از خودروهای مدرن نیز آسان تر است.با چرخاندن کلید ، پیشرانه با صدای بسیار اندکی روشن می شود و پرستیژ تشریفاتی الکترا را بار دیگر به راننده یادآور می شود.شاید در نگاه نخست، مانور دادن با این آمریکایی 5.9 متری در خیابان های شهری دشوار به نظر برسد اما در عمل اینگونه نیست. دماغه خودرو به لطف نشان زیبای بیو ایک بر روی جلوپنجره کاملا مشخص است و به سرعت می توان به ابعاد خودرو مسلط شد.از سوی دیگر سایر رانندگان نیز به شکل عجیبی به عظمت الکترا احترام می گذارند و فاصله ایمن را با این آمریکایی لوکس حفظ می کنند.پیشرانه به غایب نرم و بی صدا کار می کند.چرا که بیشینه گشتاور 455 نیوتن متر در دور بسیار پایین (2000 RPM) حاصل می شود و با اشاره ای به پدال گاز امکان شتاب گیری الکترا 2 تنی را فراهم می آورد.این روش طراحی پیشرانه با  حجم زیاد و کورس بلند پیستون ها که در خودروهای آمریکایی دیده می شود، از نظر اقتصادی نیز مزیت های متعددی را به همراه دارد.تولید حداکثر قدرت در دورهای پایین، به افزایش طول عمر و کاهش چشمگیر مصرف سوخت منجر می شود که این امر در جاده های بسیار طولانی آمریکا از اهمیت دو چندانی نسبت به سایر نقاط جهان برخوردار است.پیشرانه 455 اینچ مکعبی که به صورت استاندارد بر روی مدل های نسل چهارم نصب می شد،در مدل های اولیه، 315 اسب بخار قدرت را به چرخ های عقب می فرستاد اما پس از بحران نفتی ، به دلیل وضع قوانین زیست محیطی سخت گیرانه و بروز مشکلات اقتصادی ، قدرت خروجی تا مرز 205 اسب بخار در مدل های 75 و 76 کاهش پیدا کرد که شاید برای یک خودروی 2 تنی چندان چشمگیر به نظر نرسد اما لذت شتاب گیری، حسی است که با اعداد و ارقام مربوط به زمان سنج قابل توصیف نیست.حس فشردن پدال گاز ، انتقال اینرسی و فرو رفتن در صندلی بزرگ چرمی به لطف گشتاور چشمگیر پیشرانه ، لذتی خالص و هیجانی شیرین را به وجود می آورد که حاصل آن نقش بستن لبخند رضایت بر چهره سرنشینان خواهد بود.البته ماحصل گشتاور زیاد به همین مورد ختم نمی شود و با کمی بی احتیاطی در گذر از پیچ ها، امکان بروز پدیده بیش فرمانی نیز وجود دارد.فنربندی حتی بیش از سایر خودروهای آمریکایی نرم عمل می کند و بدترین ناهمواری ها را به بهترین شکل به خود جذب می کند اما این عملکرد خوب در گذر از پیچ ها به لطف وزن زیاد بخش انتهای خودرو می تواند زمینه را برای بروز حادثه فراهم کند.علیرغم گذر 36 سال از عمر خودروی مورد آزمایش، عملکرد ترمز ها فراتر از حدانتظار است و ضمن ایجاد شتاب منفی مناسب،به لطف تنظیم مناسب فشار روغن در مدار دیسک های ترمز، نگرانی چندانی در مورد خطر قفل شدن چرخ ها احساس نمی شد.در چنین خودروهایی ، میزان مصرف سوخت ارتباط بسیاری به نحوه رانندگی دارد.با رانندگی معمولی به همراه اندکی شیطنت ، مصرف الکترا مورد آزمایش در حدود 18 لیتر یک صدکیلومتر خواهد بود اما عدد واقعی بسته به شرایط محیطی بین 15 تا 25 لیتر در یکصدکیلومتر در سیکل جاده ای و شهری متغییر است.در پایان از مالک خودرو، جناب آرمین نصیر بیک و اسد شجاعی که شرایط انجام این آزمایش را فراهم آوردند، تشکر و قدردانی می نماییم.

این مقاله در ماهنامه تخت گاز به چاپ رسیده است.