تقابل آمریکا با پیشرفته ترین سیستم دفاع هوایی روسیه S400

موشکهای S-300 و S-400 ارکان سیستم های موشکی زمین به هوای روسیه را تشکیل می دهند و برای محافظت از نواحی مهم و استراتژیک روسیه طراحی شده اند. موشک S-300 PMU-1، و 192کیلومتر برد دارد، تا ارتفاع 30480 متر می تواند با هدف درگیر شود. هر سامانه موشکی می تواند همزمان به 6 هدف حمله کند. در حالی که موشکهای زمین به هوای قدیمی بر روی زمین ثابت بودند، موشک S300 و نسلهای بعدی قابلیت جابجایی بالایی دارند و می توانند با کوچکترین اخطاری محل قرار گیری خود را تغییر دهند. این توانایی، آنها را بسیار خطرناک و  هدف قرار دادنشان را بسیار دشوار می سازد. در زمان شوروی سابق، موشکهایی مانند S-300 معمولا در اختیار نیروی دفاع هوایی شوروی بود و موشکهای زمین به هوای میان برد در اختیار نیروی زمینی شوروی بود. در زمان روسیه مدرن نیز همین ساختار وجود دارد، با این تفاوت که نیروی دفاع هوایی در نیروی هوایی روسیه ادغام شده است.

موشکهای S-300 و سیستم های بعد از آن، از توانمندترین و خطرناکترین دفاع های هوایی هستند که یک نیروی هوایی ممکن است با آن روبرو شود. نه تنها این موشکها قابلیت جابجایی دارند، بلکه توسط یک شبکه به هم متصل هستند.  یک واحد S-300 زیاد نیست، اما هنگامی که تعدادی واحد موشکی از طریق شبکه به هم متصل شوند چالش غیر قابل نفوذی در برابر هواپیماهای جنگنده نسل چهارم مانند F-16 و F15 ایجاد می کنند. یکی از افسران بلند پایه هوانوردی نیروی دریایی آمریکا اظهار می دارد: سری S-300 مرگبار است و  بازی را برای جنگنده های نسل چهارم مانند F15، F16 و F/A18 کاملا عوض کرده است. S-300 هیولایی است که شما هرگز نمی خواهید به آن نزدیک شوید.

بهترین گزینه برای مقابله با سیستمهای دفاعی یکپارچه، استفاده از هواپیماهای پنهان از دید رادار مانند F22 رپتور و بمب افکن B2 است. از سال 2005 که هواپیمای F22 عملیاتی شده است، خدمه F22 یک رزمایشی  را تمرین می کنند که Global Strike Task Force نامیده می شود. در این رزمایش از ترکیب هواپیماهای F-22S و B-2S استفاده می شود. ابتدا هواپیمای رپتور با استفاده از ویژگی های پنهان بودن از دید رادار، ارتفاع پرواز زیاد و سرعت بسیار بالا پایگا های دفاع هوایی یکپارچه را منهدم می کند. سپس هواپیماهای B-2S بدون هیچگونه مزاحمتی هدفهای از پیش تعیین شده را بمباران می کنند. هواپیمای F22 بعد از دریافت ارتقا Increment 3.2 B که قابلیتهای این هواپیما را در زمینه های مختلفی از جمله یافتن رادارهای زمینی افزایش داده است توانمندی هولناکی برای انجام این ماموریت یافته است و این قابلیتها با دریافت ارتقا Increment 3.2B بیش از پیش افزایش خواهند یافت.

گزینه دیگر برای منهدم کردن سیستم دفاع هوایی یکپارچه، استفاده از ترکیب موشکهای هوا به سطح کروز JASSM و JASSM-ER به همراه حمله های الکترونیکی با استفاده از پلتفرمی مانند هواپیمای ویژه جنگ الکترونیک بوئینگ EA-18G Growler می باشد. بوئینگ EA-18G Growler نه تنها قادر به ایجاد اختلال در سیستمهای رادار دشمن می باشد بلکه در هدفیابی موشکهای کروز نیز موثر است. بزرگترین مشکل تصحیح مسیر موشکهای کروز بعد از جابجایی موشکهای S-300 است.

روسیه ادعا می کند که آزمایش موشک زمین به هوای پیشرفته S-400 را تحت شرایط اختلال شدید راداری با موفقیت آزمایش کرده است و موشک S-400 موفق شده است تمام هدفها را منهدم کند. سامانه S-400 قادر به شلیک انواع مختلفی از موشکها و استفاده از سیستم های مختلف راداری می باشد.

سیستم دفاع هوایی یکپارچه شامل سطوح و انواع مختلفی از حسگرها و رادارها می باشد که اطلاعات بدست آمده را به یک مرکز مشترک ارسال می کنند. این سیستم در شناسایی و درگیری با جنگنده های دشمن بسیار توانمند و کارآمد است و به نسبت سیستمهایی که از یک سامانه استفاده می کنند در مقابل اختلالات جنگ الکترونیکی و هواپیماهای پنهان از دید رادار کارایی بسیاربالایی دارند.

چیزی که از کار انداختن سیستم دفاع هوایی یکپارچه را برای دشمن پیچیده تر می کند استفاده از سامانه های موشکی و حسگرها و رادارهایی با قابلیتها و پوششهای متفاوت است که به صورت لایه ای همدیگر را پوشش می دهند. بعضی از سامانه ها نیز بر روی جاده در حال جابجایی هستند. به صورتی که در زمانهای متفاوت در مکانهای مختلف هستند و این ویژگی آنها را غیز قابل پیش بینی می سازد. این به معنی آن است که امن ترین مسیری که قبلا توسط جاسوسان و نیروهای اطلاعاتی برای عبور جنگنده ها شناسایی شده و به نام “خط آبی” مشهور است، با وجود سامانه های در حال جابجایی به مکان خطرناکی برای هواپیما ها تبدیل شود.

باید به خاطر داشته باشیم که حتی پنهان ترین هواپیما ها از دید رادار، کاملا غیر قابل دید نیستند بلکه برد شناسایی کاهش یافته و این برد با توجه به زاویه برخورد امواج رادار با هواپیما، طول موج/باند/فرکانس امواج رادارمورد استفاده می تواند بسیار تغییر کند. البته سامانه های زمینی رهگیری و جستجوی فروسرخ داستان دیگری دارند. اگرچه این سامانه های می توانند در سامانه دفاع هوایی یکپاچه به خدمت گرفته شوند.

بهترین گزینه برای مقابله با سیستمهای دفاعی یکپارچه، استفاده از هواپیماهای پنهان از دید رادار مانند F22 رپتور و بمب افکن B2 است. از سال 2005 که هواپیمای F22 عملیاتی شده است، خدمه F22 یک رزمایشی  را تمرین می کنند که Global Strike Task Force نامیده می شود. در این رزمایش از ترکیب هواپیماهای F-22S و B-2S استفاده می شود. ابتدا هواپیمای رپتور با استفاده از ویژگی های پنهان بودن از دید رادار، ارتفاع پرواز زیاد و سرعت بسیار بالا پایگا های دفاع هوایی یکپارچه را منهدم می کند. سپس هواپیماهای B-2S بدون هیچگونه مزاحمتی هدفهای از پیش تعیین شده را بمباران می کنند. هواپیمای F22 بعد از دریافت ارتقا Increment 3.2 B که قابلیتهای این هواپیما را در زمینه های مختلفی از جمله یافتن رادارهای زمینی افزایش داده است توانمندی هولناکی برای انجام این ماموریت یافته است و این قابلیتها با دریافت ارتقا Increment 3.2B بیش از پیش افزایش خواهند یافت.

گزینه دیگر برای منهدم کردن سیستم دفاع هوایی یکپارچه، استفاده از ترکیب موشکهای هوا به سطح کروز JASSM و JASSM-ER به همراه حمله های الکترونیکی با استفاده از پلتفرمی مانند هواپیمای ویژه جنگ الکترونیک بوئینگ EA-18G Growler می باشد. بوئینگ EA-18G Growler نه تنها قادر به ایجاد اختلال در سیستمهای رادار دشمن می باشد بلکه در هدفیابی موشکهای کروز نیز موثر است. بزرگترین مشکل تصحیح مسیر موشکهای کروز بعد از جابجایی موشکهای S-300 است.

همه این بررسی ها بر روی کاغذ است ودر زمان جنگ واقعی ممکن است یک اشتباه هولناک همه محاسبات را بر هم بریزد.