به گزارش دنده 6 – هواپیمایی بنام رادیا ویندرانر (Radia Windrunner) در دست توسعه است که با ۱۰۸ متر طول، برای حمل محموله‌های بسیار بزرگ به فرودگاه‌های کوتاه و فاقد شرایط مناسبی که در زمین‌های خاکی قرار دارند طراحی شده است. این هواپیمای عظیم‌الجثه، آنتونوف An-225 ماریا ۸۴ متری که متأسفانه در جنگ اوکراین نابود شد را کوچک جلوه خواهد داد.

توربین‌های بادی ماموت پره‌های بسیار بزرگی دارند که طول برخی از آن‌ها به بیش از ۱۴۰ متر می‌رسد. این توربین‌ها فقط در دریاها نصب می‌شوند و با این اندازه هیچ‌گاه در خشکی مورداستفاده قرار نمی‌گیرند زیرا جابجا کردن تیغه‌های با این اندازه در جاده‌ها تقریباً غیرممکن است و حمل‌ونقل تیغه‌های حتی با نصف این اندازه روی جاده‌هایی که پیچ‌های تند و پل‌های کم‌ارتفاع دارند یک کابوس لجستیکی محسوب می‌شود. بااین‌حال، در تولید برق با استفاده از توربین‌های بادی، اندازهٔ پره‌ها بسیار مهم است زیرا نوک پره‌ها انرژی بیشتری از باد دریافت می‌کنند و هر تکه‌ای که به طول این پره‌ها اضافه شود می‌تواند تولید انرژی را افزایش دهد؛ بنابراین، اگر بتوان روی خشکی هم از تیغه‌هایی با اندازهٔ چیزی که دریاها می‌بینیم استفاده کرد، انرژی بسیار بیشتری از باد دریافت خواهد شد.

بنابراین، هواپیمای رادیا ویندرانر می‌تواند در کل فرایند تولید توربین‌های بادی تحول ایجاد کند زیرا این هواپیما کاملاً روی جابجایی پره‌های توربین‌های بادی تمرکز دارد. این هواپیمای عظیم‌الجثه طولی بیش از یک زمین فوتبال دارد و دهانهٔ ۸۰ متری بال‌هایش به‌اندازهٔ عرض زمین فوتبال است. همچنین به لطف کابینی که بالای بدنه قرار گرفته است، این هواپیمای ۱۰۸ متری می‌تواند بارهایی با طول ۱۰۵ متر و قطر ۷.۳ متر را حمل کند. حداکثر ظرفیت بار ویندرانر ۷۲,۵۰۰ کیلوگرم، شعاع حرکتی آن حدود ۲ هزار کیلومتر و ظرفیت محفظهٔ بار آن حدود ۸۲۰۰ مترمکعب است که هفت برابر آنتونوف خواهد بود.

ایدهٔ سازندگان ویندرانر احداث یک باند فرودگاه نزدیک به مراکز تولید پره‌های توربین و یک باند دیگر در محل مزرعه‌های بادی است. بدین ترتیب، تیکه‌ها مستقیماً از کارخانه وارد هواپیما شده و به محل نصب منتقل می‌شوند. برای تسهیل این فرایند، ویندرانر به‌گونه‌ای طراحی شده است که می‌تواند در باندهای نسبتاً کوتاه ۱۸۰۰ متری نشست‌وبرخاست انجام دهد. برای مقایسه، هواپیماهای مسافربری معمولی و بسیار کوچک‌تر معمولاً به باندهایی با ۳۰ تا ۱۰۰ درصد طول بیشتر نیاز دارند. علاوه بر این، رادیا حتی به یک باند آسفالت شدهٔ مناسب هم نیاز نخواهد داشت زیرا ازآنجایی‌که مزارع بادی در فضاهای مسطح ساخته می‌شوند، ویندرانر به‌گونه‌ای طراحی شده که بتواند در باندهای خاکی هم بنشیند.

این یعنی هواپیمای موردبحث صرفاً در مسیری که از بوته‌ها، درختان و سایر موانع پاک شده باشد می‌تواند نشست‌وبرخاست انجام دهد مثل باندهایی که برای هواپیماهای نظامی استفاده می‌شوند. به گفتهٔ وال‌استریت ژورنال، ویندرانر چیزی بسیار بیشتر از چند رندر است و رادیا ظاهراً تاکنون ۱۰۴ میلیون دلار سرمایه برای توسعهٔ این هواپیما جمع‌آوری کرده است. به گفتهٔ این شرکت، توربین‌های بزرگ‌تری که این هواپیما امکان استفاده از آن‌ها را در خشکی فراهم خواهد کرد می‌تواند هزینه‌های تولید انرژی پاک را تا ۳۵ درصد کاهش دهد و امکان احداث مزارع بادی را در مکان‌های جدیدی فراهم کند. رادیا معتقد است که این هواپیما را ظرف حدود چهار سال خواهد ساخت، آزمایش خواهد کرد و تأییدیه دریافت خواهد کرد.