تولید نانودارویی برای کمک به موش‌های مبتلا به اسکیزوفرنی درژاپن

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی پیچیده بوده که همراه با طیف گسترده‌ای از علائم مانند توهم، اختلال در توانایی شناختی و گفتار یا رفتار بی‌نظم است. این بیماری به دلیل عدم تعادل انتقال دهنده‌های عصبی شیمیایی با ناهنجاری‌ها در انتقال عصبی همراه است. راهبردهای درمانی فعلی علیه اسکیزوفرنی شامل تجویز داروهای موثر بر روان است که می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند و با خطر بالای بیماری قلبی عروقی همراه است. علاوه بر این، در بیماران، پاسخ به داروهای درمانی اغلب به سد خونی مغز (BBB) ​​بستگی دارد و سد خونی یک مانع بزرگ برای رسیدن دارو به مغز است.

برای غلبه بر مانع سد خونی مغز و تسهیل حمل و نقل داروهای درمانی به بافت مغز برای درمان اسکیزوفرنی، محققان کاربرد ترانس سیتوز گیرنده واسطه (RMT) را با پروتئین ۱ مربوط به گیرنده لیپوپروتئین با چگالی کم (LRP1) بررسی کرده‌اند.

این گروه تحقیقاتی از نتایج کارهای قبلی می‌دانستند که در بیماران اسکیزوفرنی، ژن گیرنده ۲ پپتید روده وازواکتیو (VIPR2) از فعالیت زیادی برخوردار بوده و آن‌ها در این پروژه دریافته بودند که پپتید KS-133 روی فعالیت این ژن تاثیر گذاشته و آن را مهار می‌کند. اما مشکل اصلی عبور از سد مغز بود که نفوذپذیری این پپتید را محدود می‌کرد.

برای تسهیل حمل و نقل مؤثر KS-133 به مغز، آن‌ها یک پپتید هدفمند مغز، KS-487 ایجاد کردند که به طور خاص می‌تواند به LRP1 متصل شود و ترانس سیتوز گیرنده واسطه را تحت تأثیر قرار دهد. سرانجام، محققان یک سیستم تحویل داروی مبتنی بر نانوذرات جدید ایجاد کردند که در آن پپتید KS-133 درون پپتید KS-487 محصور شده است.

پس از تجویز این دارو محققان اثربخشی آن را روی موش‌ها بررسی کردند. موش‌های تحت درمان با نانوذرات KS-133/KS-487 بهبود قابل توجهی در عملکردهای شناختی در تست‌های تشخیص شیء نشان دادند، که می‌تواند به مهار VIPR2 نسبت داده شود.

به طور خلاصه، این مطالعه شواهد بالینی از یک راهبرد درمانی جدید برای هدف قرار دادن VIPR2 ارائه می دهد که می‌تواند اختلال شناختی در اسکیزوفرنی را بهبود بخشد.