تویوتا سلیکا 1.6 ST 1976 – یک ژاپنی تمام عیار

سپهر زنگنه – عکس روزبه حق گو  – این روزها کمتر کسی را می توانید پیدا کنید که خاطره ای با تویوتا سلیکا دهه هفتاد داشته باشد و از دیدن یک نمونه سالم آن در خیابان ذوق زده نشود.کوپه ارزان قیمتی که شاید در روزگار جوانی جذابیت ماسل کارهای آمریکایی را نداشت یا در سرعت و شتاب به اروپایی های چابکی چون آلفارومئو و ب ام و نمی رسید، اما در عوض ساده و بادوام و ارزان قیمت بود.سلیکا نسل اول با چنین مشخصاتی یکی از محبوب ترین کلاسیک های کشورمان و بی شک دوست داشتنی ترین کلاسیک ژاپنی است که هنوز هم خاطرخواهان فراوانی دارن، افرادی که اولین سفرهای جوانی خود را با این کوپه خوش استایل و کم مصرف تجربه کرده اند،همواره با لبخندی حسرت آلود از روزگار سلیکا سواری خود می گویند

 

اولین نسل

سلیکا در حد فاصل سال های 1970 تا 2007 در هفت نسل تولید شد اما نسل اول آن را در حد فاصل 1970 تا 1977 باید زیباترین و بکرترین عضو این خانواده جوان پسند دانست.خودرویی که بر اساس پلت فرم کارینا و با هدف چنگ زدن به بازار پونی کار های آمریکایی همچون ماستنگ شکل گرفته بود و آلترناتیوی ارزان قیمت و اقتصادی نسبت به تمامی خودروهای اسپرت اروپایی و آمریکایی به شمار می آمد که در سال های بحران نفتی اوایل دهه 70 به رویایی دست نیافتنی برای بسیاری مبدل شده بودند.

 

تویوتا که در آن سال ها، اسم و رسم چندانی نداشت با تولید سلیکا بیشتر به بازار کشورهای در حال رشد می اندیشید، چرا که ژاپنی ها به خوبی می دانستند با پیشرانه های 1.6 – 2.2 لیتری خود نمی توانند در برابر اسپرت های عریض و طویل آمریکایی با آن پیشرانه های حجیم و سهمگین قد علم کنند.با این وجود طراحی سلیکا در یک نگاه،ظاهری اسپرت با چاشنی های کلاسیک خودرویی چون دوج چارجر نسل سوم را به بیننده القا می کند که درست همزمان با سلیکا عرضه می شد.درپوش طویل موتور ،سادگی خطوط بدنه و ارتفاع کوتاه سقف با طراحی رو به عقب، مهمترین ویژگی های مشترک بین این دو خودرو محسوب می شوند.همچنین طراحان تویوتا با هدف شبیه سازی ماستنگ، به خلق نمونه فست بک سلیکا هم دست زده بودند که در طراحی ستون و چراغ های عقب به واقع نمونه ای کوچک شده از فورد ماستنگ به نظر می رسد که در آن سال ها یکی از موفق ترین های بازار فروش بود.با این حال باید طراحی سلیکا نسل اول را در مجموع جذاب و بسیار هماهنگ توصیف کرد ، سپر کرومی جلو با گوشه های خم شده به سمت بالا، آینه های نصب شده بر روی گلگیر های جلو (در نمونه های خاص بازار ژاپن)، کانال های کرومی رنگ طولی قرار گرفته روی درب موتور و خط شانه ای ساده اما جذاب در نمای جانبی از مهمترین مشخصه های دوست داشتنی سلیکا هستند

 

.در نمای عقب اما، طراحی کاملا ژاپنی به نظر می آید که از مهمترین نشانه های آن می توان به چراغ های کشیده و افقی اشاره کرد.این در حالیست که سپر کرومی به تقلید از سپر جلو شکل گرفته و از این رو طراحی نمای جلو و عقب خودرو نیز کاملا هماهنگ به نظر می رسد.

 

ویژگی های فنی

سلیکا در بازار داخلی ژاپن با طیف وسیعی از مشخصات فنی و آپشن های رفاهی عرضه می شد، اما برای بازارهای صادراتی، تیپ بندی به سه سطح LT ، ST و GT محدود می شود.ضعیف ترین پیشرانه یعنی سری چهار سیلندر 1.4 لیتری تنها در سال های اولیه تولید در بازار داخلی ژاپن عرضه می شد.

 

حجیم ترین نمونه های 2.2 لیتری نیز عموما برای بازار آمریکای شمالی در نظر گرفته شده بودند که از بدشانسی در این بازار مهم با مشکل نقص فنی نیز روبرو شدند.اما در عوض نمونه های میانی با حجم 1.6 الی 2.0 لیتر به عملکرد مناسب و دوام بالا شهرت دارند.سری ST که پرشمار ترین گونه های سلیکا را در کشورمان نیز تشکیل می دهند،معمولا با پیشرانه 1.6 لیتری تک میل سوپاپ با 113 اسب بخار قدرت،عرضه می شد که رقمی فراتر از 206 تیپ 5 با تکنولوژی 3 دهه بعد به شمار می آید.در مدل GT به لطف بازنگری در سرسیلندر و افزوده شدن میل سوپاپ دوم این رقم به 124 اسب بخار می رسد و میزان مصرف سوخت نیز تا مرز 8.5 لیتر در یکصد کیلومتر کاهش می یابد که رقمی در خور توجه برای یک پیشرانه قدیمی دو کاربرات است.

 

جالب آنکه نمونه های حجیم تر 2.0 و حتی 2.2 لیتری چندان نسبت به این مدل های 1.6 لیتری قوی تر نیستند و در نهایت 134 اسب بخار قدرت دارند.در واقع مزیت این پیشرانه های حجیم ، به گشتاور بیشتر در دورهای ابتدایی مربوط می شده است که برای خودرو سبک وزنی چون سلیکا، فاکتور چندان مهمی نیست.شاید به دلیل همین وزن اندک، از دید مهندسین تویوتا نیازی به استفاده از ترمزهای دیسکی برای محور عقب وجود نداشته، اما در عوض امکان سفارش گیربکس 5 سرعته و دیفرانسیل لغزش محدود LSD برای این ژاپنی چابک فراهم بوده تا لذت رانندگی سلیکا نسبت به تمامی خودروهای هم رده دو چندان شود.

 

پشت فرمان

خودرو مورد آزمایش یکی از نمونه های سالم باقی مانده از سال 1976 ، با پیشرانه 1.6 لیتری و کد بندی ST بود که در ماه های اخیر با عشق و علاقه فراوان مورد بازسازی اصولی قرار گرفته است.در این راستا روکش صندلی ها و داشبورد نیز با چرم مشکی رنگ جایگزین شده بود که حال و هوای اسپرت و کلاسیک فضای کابین سلیکا را دو چندان می کرد.به خصوص که دوخت قرمز رنگ صندلی ها نیز در ترکیب با چرم مشکی بسیار چشم نواز به نظر می رسد.

 

بی شک بوق زدن با وجود شش دکمه بوقی که بر روی فرمان باریک و استخوانی تعبیه شده اند، کار سختی نیست و حتی در هنگام رانندگی هم به صورت سهوی اتفاق می افتد.مجموعه پشت آمپر با گستره ای از نشانگر های فشار سنج روغن تا دور سنج ، سرعت سنج و ساعت آنالوگ زیبایی که در کنسول میانی تعبیه شده است، به هیچ عنوان ارزان قیمت یا ساده نیست و در عوض می تواند حس و حال اسپرت و جوان پسند را به خوبی به سرنشینان القاء کند.شیشه های برقی و کولر از جمله آپشن های محبوب سلیکا بودند که مورد دوم در خودرو مورد آزمایش نیز وجود دارد، جالب آنکه شیشه های لچکی نیز ثابت نیستند و به شیوه معمول (دستی) باز و بسته می شوند.

 

صندلی ها در مقایسه با اکثر خودروهای هم سن و سال در موقعیت پایین تری نصب شده اند و از همین رو، احساس راننده از موقعیت نشستن پشت فرمان با خودرویی همچون ب ام و 2002 به کلی متفاوت است.شاید همین مسئله به کاهش نقطه ثقل و بهبود هندلینگ نیز یاری رسانده باشد، چرا که سلیکا در میان کوپه های کلاسیک به خوش فرمانی و لذت رانندگی مشهور است، به خصوص که ارگونومی داخلی نیز فوق العاده به نظر می رسد و طول زیاد اهرم تعویض دنده ، احساسی متفاوت را نسبت به خودروهای مدرن به راننده القاء می کند،به نوعی که راننده می تواند خود را به عنوان بخشی از خودرو احساس کند.

 

پیشرانه چهار سیلندر 1.6 لیتری جفت کاربرات با اولین استارت حضور خود را اعلام می کند. فن مکانیکی توسط مالک با فن برقی جایگزین شده و به همین جهت صدای خالص پیشرانه به خوبی شنیده می شود.میل لنگ و میل سوپاپ از طریق زنجیر تایم بهم مرتبط شده اند و شاید همین نکته دلیل خوبی برای دوام بالای فنی پیشرانه ای با شد که با نسبت تراکم 9.4 به یک، به خوبی با بنزین فعلی کشورمان سازگاری دارد.کلاچ نرم و سبک است و تعویض دنده به آسانی صورت می گیرد، اما صندلی های عقب بر خلاف صندلی های جلو چندان برای سرنشینان راحت نیستند.هرچه باشد سلیکا یک کوپه 2+2 است که در واقع برای دو سرنشین بزرگسال و دو کودک طراحی شده است.

پیشرانه 1.6 لیتری که با کارینا مشترک است قابلیت های خوبی را از خود به نمایش می گذارد و در روزگار جوانی، با شتاب صفر تا صدی در حدود 11.7 ثانیه در میان خودروهای نسبتا سریع جای می گرفته است، البته پیشرانه بیشتر از این ها قابلیت دارد و این نکته از شتاب 9.5 ثانیه ای مدل های 1.6 لیتری GT مشخص می شود.جالب آنکه محدوده دور غیر مجاز موتور با دو رنگ زرد و قرمز مشخص شده که به ترتیب از 6500 و 7000 دور بر دقیقه آغاز می شوند.فنربندی علیرغم ارتفاع کم خودرو می تواند به خوبی ضربات را جذب کند اما در هنگار پیچیدن آنچنان که انتظار می روند با ثبات به نظر نمی رسد.ترمزها نیز می توانستند از این بهتر باشند، اما با صرف نظر از این دو مورد، می توان سلیکا را کلاسیکی اقتصادی، لذت بخش و جذاب دانست که اگر با مشکل کمبود قطعات یدکی بدنه مواجه نبود،می توانست به یکی از بهترین انتخاب ها برای قشر جوان و عاشق هیجان مبدل شود.

 

در پایان ضمن تشکر و قدردانی از مالکین این سلیکا زیبا، مهدی و مسعود ماجدی که با همکاری صمیمانه خود امکان تهیه این نوشتار را پدید آوردند.جدول مشخصات فنی اجمالی نسل نخست سلیکا را به خوانندگان عزیز  تقدیم می نماییم.

 

طول x عرض x ارفتاع (سانتی متر)	416 x 160  x 131
فاصله بین محور جلو و عقب	242.5 سانتی متر
نوع موتور	4 سیلندر 8 سوپاپ DOHC
حجم موتور	1588 سی سی
نسبت تراکم	9.8 به یک (GT) 9.4  به یک (ST)
سیستم سوخت رسانی	2 عدد کاربراتور Solex
حداکثر توان	124 اسب بخار در دور 6400 (GT) 113 اسب بخار (ST)
حداکثر گشتاور	153 نیوتن متر در دور 5200 (GT)
نوع گیربکس	5 دنده دستی
سیستم تعلیق جلو	مک فرسون استرات، اتصالات بازوهای کنترل پایین، فنرهای مارپیچ، میله ضد غلتش
سیستم تعلیق عقب	اکسل زنده، فنرهای مارپیچ، بازوهای شعاعی، میله پَنهارد
سیستم فرمان	ساچمه ای
دایره گردش خودرو	9.6 متر
وزن خالص	1005 کیلوگرم
ابعاد تایر	165SR13
ترمز جلو	دیسکی
ترمز عقب	کاسه ای
ظرفیت باک	50 لیتر

 

 

 

نتایج تست:

 

شتاب گیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت (ثانیه)	9.5 ثانیه (GT) 11.7ثانیه (ST)
مصرف سوخت در سیکل ترکیبی	9.5 لیتر در 100 کیلومتر
حداکثر سرعت	193 کیلومتر در ساعت (GT) 178 کیلومتر در ساعت (ST)

این مطلب با همکاری ماهنامه صفر تا صد به شما تقدیم شده است.