داستان کوگیشو MXY7 اوکا

به گزارش دنده 6 – اواخر جنگ جهانی دوم، ژاپن شاهد انهدام بخش اعظم نیروی دریایی خود بود زیرا آمریکایی‌ها توانسته بودند ضربات شدیدی به این کشور وارد کنند. ژاپنی‌ها تصمیم گرفتند با استفاده از خلبان‌های انتحاری که به نام کامیکازه شناخته می‌شدند، نیروهای آمریکایی را شکست دهند.کامیکازه به معنی “باد الهی” است و خلبان‌های کامیکازه می‌بایست هواپیماهای خود را مستقیماً به کشتی‌های آمریکایی می‌زدند. با توجه به فرهنگ خاص ژاپنی‌ها در فداکاری برای میهن، خلبان‌های زیادی داوطلب شدند تا خود را قربانی کنند.

در ۲۵ اکتبر ۱۹۴۴ ژاپنی‌ها به نیروی دریایی آمریکا حمله کردند. این نبرد، موفقیت‌آمیز بود و توانست صدمات زیادی به کشتی‌های آمریکایی وارد کرده و حتی دو ناو هواپیمابر را غرق کند. به همین خاطر ژاپنی‌ها برنامه کامیکازه خود را توسعه دادند. خلبان‌های کامیکازه اساساً با یکی از بهترین هواپیماهای جنگ جهانی دوم، میتسوبیشی A6M زیرو پرواز می‌کردند اما این کشور هواپیمای دیگری با نام کوگیشو MXY7 اوکا هم تولید کرد. که با نام شکوفه گیلاس هم شناخته می‌شد.
شکوفه‌های گیلاس در فرهنگ ژاپنی اهمیت زیادی دارند و اگرچه فقط به مدت کوتاهی دیده می‌شوند اما زیبا هستند و به همین خاطر نماد جالبی برای هواپیماهای کامیکازه بودند. اوکا شبیه هیچ‌یک از هواپیماهای ژاپن در جنگ جهانی دوم نبود و پیشنهاد تولید آن ابتدا در سال ۱۹۴۳ مطرح شد اما با نیازهای نیروی دریایی ژاپن همخوانی نداشت؛ اما زمانی که برنامه کامیکازه با تمام قدرت به پیش رفت اوکا به گزینه‌ای مطلوب بدل شد چراکه اساساً می‌توانست پرواز کند و یک بمب قابل هدایت باشد. نیروبخش کوگیشو MXY7 اوکا سه راکت بود که سرعت و پتانسیل تخریب آن را به‌طور قابل‌توجهی بالا می‌برد.

هواپیمای کوگیشو MXY7 اوکا در سال ۱۹۴۵ و در اواخر جنگ جهانی دوم معرفی شد. این هواپیما ابتدا در جنگ اوکیناوا علیه کشتی‌های آمریکایی بکار رفت و ژاپنی‌ها در مجموع ۸۵۲ فروند از آن را تولید کردند؛ اما آنچه که داستان شکوفه گیلاس را بسیار تراژیک می‌کند هدف تولیدش بود که باعث می‌شود خلبان به بدترین شکل ممکن جان خود را از دست بدهد. همان‌طور که گفتیم اوکا از سه راکت تایپ ۴ مارک ۱ مدل ۲۰ با سوخت جامد استفاده می‌کرد. هریک از این موتورها نیروی پیشران ۲۶۱۵ نیوتونی تولید می‌کردند. با فعال شدن هر سه راکت، امکان دستیابی به سرعت نهایی ۹۲۵ کیلومتر در ساعت (در حالت شیرجه) وجود داشت. بد نیست بدانید اوکا مدل ۱۱ از سر جنگی ۲۶۰۰ پوندی استفاده می‌کرد.

هواپیمای یاد شده نه توسط هواپیماهای برجسته آن دوران بلکه از طریق بمب‌افکن یوکوسوکا P1Y1 گینگا یا میتسوبیشی G4M وارد میدان نبرد می‌شد. زمانی که اوکا از هواپیمای اولیه جدا می‌شود خلبان می‌توانست آن را به سمت هدف هدایت کرده و راکت‌ها را روشن کند. ترکیب سرعت بالا و سر جنگی سنگین‌وزن آسیب زیادی به نیروهای آمریکایی وارد می‌کردند. باید دانست چندین نسخه از اوکا تولید شد تا سریع‌تر و مرگبارتر باشند هرچند همه آن‌ها از نوع کامیکازه بودند. البته در جنگ با آمریکایی‌ها فقط مدل ۱۱ بکار گرفته شد.

اما باید به این نکته اشاره کرد که اگرچه کوگیشو MXY7 اوکا از سر جنگی سنگین و پیشرانه‌های جت استفاده می‌کرد اما خیلی موفق نبود. پس از معرفی در سال ۱۹۴۵، حملات کامیکازه با اوکا فقط سه کشتی آمریکایی را غرق کردند و در مقایسه با هواپیماهای پیشین ژاپن موفقیت محدودتری داشتند. در روی کاغذ اوکا بسیار مرگبار بود اما در عمل چنین چیزی دیده نمی‌شد زیرا این هواپیما باید با یک بمب‌افکن نسبتاً کند جابجا می‌شد و به همین خاطر قبل از رسیدن به هدف امکان از بین رفتنش وجود داشت. بسیاری از اوکاها در حین حمل توسط بمب‌افکن دیگر از بین رفتند و همین عامل روی شکست‌های آن تأثیر داشت. در واقع بمب‌افکن‌های ژاپنی مجبور بودند برای عملیاتی کردن اوکا به حدود ۴۰ کیلومتری دشمن نزدیک شوند.

آمریکایی‌ها این هواپیما را “باکا” نام‌گذاری کردند که در ژاپنی به معنی احمق است. عجیب اینکه مانع اصلی در عملکرد اوکا، ویژگی برجسته آن یعنی سرعت بود. سرعت بالای اوکا باعث می‌شد سرنگون کردن آن تقریباً غیرممکن باشد اما در عوض خلبان‌های کامیکازه در هدف گرفتن کشتی‌های آمریکایی مشکل داشتند زیرا هدایت آن در مقایسه با هواپیماهای عادی و به دلیل سرعت شیرجه بسیار زیاد دشوارتر بود. به همین خاطر بسیاری از اوکاها در نزدیکی اهداف خود سقوط می‌کردند و فقط خلبان کشته می‌شد. به همین خاطر داستان اوکا تراژیک تر از آن چیزی بود که تصور می‌شد. یک هواپیما برای حمله به دشمن و از بین بردن آن طراحی شده بود اما فقط خلبان خود هواپیما کشته می‌شد و به همین خاطر کوگیشو MXY7 اوکا یکی از بدترین سلاح‌ها در تاریخ محسوب می‌شود.