درد و دل کلاسیکی

اگر تصمیم گرفته اید یک اتومبیل کلاسیک را بازسازی و احیا کنید این پیشنهادت را جدی بگیرید

«مجله ماشین» – برزو سپاسی – نگهداری و بازسازی اتومبیل‏های کلاسیک در کشورمان، موضوعی است که طی 2دهه اخیر بیش از قبل مورد توجه قرار گرفته و بدین لحاظ هنوز  با استانداردهای روز دنیا فاصله دارد. برخی مواقع به نظر می‏رسد بسیاری از به اصطلاح کلاسیک دوستان ایران، اصلاً به خودروهای کلاسیک علاقه ندارند و تنها به‏دلیل محدودیت‏ واردات اتومبیل‏های مدرن و خاص به ناچار به خرید اتومبیل‏های کلاسیک روی می‏آورند و شواهد مستند فراوان برای اثبات این ادعا وجود دارد.

احتمالاً بسیاری از خوانندگان مجله ماشین پونتیاک ترنز ام و یا کاماروی دهه 70 با رینگ چرخ‏های مدرن و یا فولکس‏واگن با چراغ‏های نیسان مورانو را دیده‏ایم. اینها تضاد بزرگی را نشان می‏دهند و همگی نشان از دید کلاسیکی ضعیف دارند. بریدن سقف خودروی کلاسیک هم نشان دیگری از ناشی گری است. این در حالی است که اگر اتومبیل‏های کروکی روز جهانی با قیمت مناسب در دسترس بودند، آیا نیازی به کروک کردن کلاسیک‏ها بود؟

از دیگر موارد، عدم شناخت کافی از موقعیت جهانی اتومبیل‏های کلاسیک است به گونه‏ای که در بسیاری موارد، اتومبیلی که در اروپا ارزش بالایی دارد، در ایران طرفداری ندارد و اتومبیل‏های بی‏ارزشی که در آن سوی آب 500 دلار هم ارزش ندارند، اینجا با قیمت‏های بالایی خرید و فروش می‏شوند.

از سوی دیگر ما در 20 سال گذشته بسیاری از اتومبیل‏های کلاسیک را در طرح موسوم به فرسوده از بین برده‏ایم، ولی سئوال مهم‏تر آن است که اگر آنها باقی مانده بودند امروز چه سرنوشتی داشتند؟ آیا کسی بود که آنها را بازسازی کند یا رها می‏شدند و به جای آنها، مردم به دنبال چند مدل کم ارزش شناخته شده بودند؟

شواهد امر حاکی است که این روزها کشورهای عربی، مهد اتومبیل‏های سوپر اسپرت و گران‏قیمت شده ولی اتومبیل‏های کلاسیک در آن مناطق آنچنان محبوب نیستند و به نظر می‏رسد طبع ایرانیان نیز همان است.

حالا فرض کنید فردی یک اتومبیل کلاسیک را بخرد و قصد بازسازی آن را داشته باشد. متأسفانه موانع بسیاری بر سر راه او خواهند بود. مورد اول تأمین قطعات است. به دلایلی، فعلاً کشور ما در شرایطی است که خرید از شرکت‏های  خارجی مشکل است و به علت وضعیت نرخ ارز، قیمت قطعات نیز گران تمام می‏شود. از سوی دیگر بسیاری از ما سطح زبان انگلیسی ضعیفی داریم و امکان ارتباط با این شرکت‏ها از طریق ایمیل برایمان میسر نیست.

مشکل به همین جا ختم نمی‏شود. متأسفانه روند بازسازی، حتی قسمت‏هایی که به شرکت‏های خارجی نیز وابستگی کمتری دارد، دشوار است.

فرض کنید اتومبیل شما به صافکاری و رنگ نیاز دارد. صافکار یا نقاش که اتومبیل کلاسیک را مشاهده می‏کند با تصور اینکه مالک، فردی است که به لحاظ مالی در وضعیت مناسبی قرار دارد، دستمزد را بالاتر محاسبه می‏کند.

مورد دیگر، یافتن فردی کار آزموده و متخصص است تا برای روند بازسازی، تا از تجارب وی بهره بگیریم. چون قبل از شروع، مدعیان بسیارند ولی زمانی که کار آغاز شده و به اصطلاح زخمی شد، تازه آن روی سکه خود را نشان می‏دهد.

موارد زیادی شنیده شده که تعمیرکار، پیشرانه یک خودرو را باز کرده ولی نتوانسته آن را ببندد، یا برخی، در روند باز و بسته کردن قطعات، تعدادی از آنها را خراب یا گم کرده‏اند. توصیه‏های نابجای افراد غیر مطلع نیز، گاه به فاجعه تبدیل می‏شود. برای مثال موتور یک دستگاه اتومبیل تریومف خراب شده بود و مکانیک آن به مالک پیشنهاد داده بود که موتور و گیربکس را با مدل پیکانی تعویض کند! اکنون این اتومبیل هیچ ارزشی ندارد.

چه کار باید کرد؟

همه کسایی که علاقه‏مند به بازسازی و احیای خودروهای کلاسیک هستند باید بدانند که هدف نهایی هر بازسازی، برگرداندن وضعیت خودرو به شرایط خط تولید است. برای مثال می‏توان به تغییر رنگ بدنه اشاره کرد که به‏عنوان اقدامی ناپسند نگریسته می‏شود، چرا که اگر شما در تماس با کارخانه مادر، مدارک مربوط به خودرو خود را طلب کنید، آن اسناد اشاره به رنگ اصلی می‏کنند. البته تغییر رنگ تودوزی یا پارچه سقف کروک اهمیت کمتری داشته و در صورت تعویض، آنچنان خدشه‏ای به اصالت خودرو وارد نمی‏آورند.

یکی از اشتباهات دیگر برخی افراد، استفاده از مواردی است که تناسب زمانی با اتومبیلشان ندارند. برای مثال رنگ سبز موسوم به Turquoise در فولکس‏واگن از سال 1961 عرضه شد ولی برخی آن را برای بدنه مدل‏های پائین‏تر خود استفاده می‏کنند که ارزش کلاسیکی آن را پایین می‏آورد. یا استفاده از رادیوها و پخش صوت‏هایی که در زمان عرضه خودرو اصلاً وجود نداشته است!

اگر اتومبیلی ارزشمند (و پول زیاد) داشته باشید، بهترین راه بازسازی، ارسال اتومبیل به بخش‏های کلاسیک کارخانه سازنده و یا شرکت‏های معتبر تخصصی بین‏المللی است. این کار، با آنکه هزینه بسیاری در پی دارد ولی اتومبیلی که دریافت می‏کنید بی نقص خواهد بود. ولی در واقعیت بیشتر ما این امکان را در کشورمان نداریم. پس درپایان باید گفت ما که با این همه سختی‏ها، باز هم مایل به نگهداری این اتومبیل‏ها هستیم، لایق کلمه عاشق هستیم!