شاید برگزاری مسابقه درگ بین فورد برانکو ۱۹۸۶ و دوج وایپر GTS مدل ۱۹۹۶ بی‌معنی بنظر برسد اما این شاسی‌بلند به خاطر تغییرات وسیع قوای محرکه قدرت زیادی دارد و بنابراین یک چالش واقعی برای وایپر محسوب می‌شود.

به گزارش دنده 6 – برانکو از نظر ظاهری کاملاً استوک به نظر می‌رسد اما راز بزرگ آن در زیر کاپوت مخفی شده است. پیشرانه ۸ سیلندر ۷.۲ لیتری این خودرو با وجود توربوهای ۶۱ میلی‌متری توانایی‌های زیادی دارد. سر سیلندر و میل‌لنگ جدید به همراه سیستم تزریق سوخت الکترونیکی باعث شده‌اند قلب تپنده برانکو کاملاً سرحال باشد. قدرت پیشرانه موردبحث به حدود ۵۵۰ اسب بخار و گشتاور آن به ۱۱۵۲ نیوتون متر می‌رسد. در حال حاضر قدرت پیشرانه افزایش یافته و سازنده آن تخمین می‌زند قدرت و گشتاور حدود ۶۶۹ اسب بخار و ۱۱۵۰ نیوتون متری تولید کند.

کابین نیز تغییر چندانی ندارد و تنها مورد قابل‌توجه داشبورد دیجیتالی خواهد بود. سبک کلاسیک نمایشگر نیز کاملاً با باقی بخش‌های این شاسی‌بلند دهه ۸۰ میلادی همخوانی دارد. فورد برانکو ۱۹۸۶ از لاستیک‌های مناسب آفرود استفاده می‌کند، لاستیک‌هایی که اصلاً مناسب مسابقه درگ نیست. همچنین این لاستیک‌ها فاقد چسبندگی مناسب نمونه‌های درگ هستند.

در طرف مقابل وایپر GTS قرار دارد که اکثر بخش‌های آن استوک است هرچند رینگ و لاستیک‌های جدید برای آن تهیه شده‌اند. وایپر همچنین از هدرز و سیستم اگزوز تیتانیومی سود می‌برد. اولین مسابقه بین دو خودرو درگ ۴۰۰ متر است که شاهد استارت فشرده‌ای هستیم اما در ادامه وایپر پیش می‌افتد و نتیجه نهایی نیز شکست دادن فورد با فاصله ۶ خودروست. دو مسابقه بعدی شاهد افت عملکرد وایپر هستیم اما بازهم برانکو شکست می‌خورد. اما در مسابقه نهایی ورق برمی‌گردد چراکه راننده برانکو لانچ خوبی دارد و این بار پیروز میدان لقب می‌گیرد. اگرچه وایپر دو مسابقه را برنده می‌شود اما برانکو ستاره واقعی درگ است. تماشای شتاب گیری سریع خودروهای اسپرت تعجب ندارد اما از شاسی‌بلند بزرگ و قدیمی فورد انتظار چنین عملکردی را نداریم و همین موضوع باعث جذابیت درگ شده است.