رانندگی با تویوتا سِرا 1990
تویوتا سرا کوپهٔ کوچکی بود که از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ تولید شد و گوردون موری در طراحی درهای مک‌لارن F1 از آن الهام گرفت.
به گزارش دنده 6 – تویوتا سرا (Sera) کوپه‌ای بود که برای بازار داخلی ژاپن ساخته شد. هرچند سرا با انتقال قدرت محرک جلو و تنها ۱۱۰ اسب بخار قدرت، مشخصات چشمگیری نداشت و طراحی آن چندان انقلابی به نظر نمی‌رسید ولی الهام‌بخش یکی از مهم‌ترین سوپراسپرت‌های تاریخ یعنی مک‌لارن F1 بود. گوردون موری، طراح افسانه‌ای مک‌لارن F1 چنان مجذوب درهای تویوتا سرا شده بود که همین طراحی را روی F1 پیاده کرد. وی حتی پنجره‌های جانبی بازشوی کوچک‌تر مک‌لارن را هم از روی کوپهٔ کوچک تویوتا الگوبرداری کرد.
این درها که به درهای پروانه‌ای معروف هستند، در سرا به‌گونه‌ای طراحی شده بودند که به‌راحتی باز و بسته می‌شدند و برای فضاهای تنگ ایده‌آل بودند. همچنین درِ سمت راننده هم کمی بیشتر از سمت دیگر باز می‌شد تا به خاطر وجود غربیلک فرمان، راننده راحت‌تر بدون وارد یا خارج شود. یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد سرا، سقف حبابی شیشه‌ای بود یعنی چیزی که صرفاً در خودروهای کانسپت دیده می‌شد و هیچ‌گاه به خط تولید راه پیدا نکرده بود. در دنیایی که سانروف و سقف پانوراما در حال رواج یافتن بود، کسی به این نوع سقف فکر نمی‌کرد و حتی در مک‌لارن F1 هم تکرار نشد.
طبق گزارش‌ها، سرا که در سال ۱۹۹۰ معرفی شد، به‌عنوان جایگزینی برای تویوتا MR-2 در نظر گرفته شده بود ولی فروشی پایین‌تر از حد انتظار داشت. هرچند مجموعاً از این خودرو ۱۶ هزار دستگاه تولید شد ولی بخش عمده‌ای از این تعداد فقط در یک سال اول عرضه ساخته شد و با اینکه سرا تا سال ۱۹۹۵ روی خط تولید ماند ولی تیراژ تولید آن پس از سال ۱۹۹۱ بسیار اندک بود. شاید سرا جلوتر از زمان خود بود و باید بجای دههٔ ۹۰ در دههٔ ۲۰۰۰ عرضه می‌شد و به همین دلیل مورد استقبال قرار نگرفت.
در داخل سرا، تمام دکمه‌ها و کنترل‌ها شبیه تویوتاهای معمولی آن دوران است که هم ویژگی مثبت و هم منفی محسوب می‌شود. این طراحی برای کسانی که خواهان خودرویی با قابلیت استفاده و رانندگی آسان هستند ایده‌آل خواهد بود ولی حس خودروی متمایزی را ندارد. زیر کاپوت سرا یک پیشرانهٔ ۱.۵ لیتری تنفس طبیعی چهار سیلندر با نام 5E-FHE قرار گرفته است که ردلاین ۷,۲۰۰ rpm دارد. البته چون اکثر نمونه‌های این خودرو به گیربکس اتوماتیک کُند خودروهای معمولی تویوتا مجهز بودند، این دور بالا چندان قابل‌لمس نبود ولی خوشبختانه، خودروی آزمایشی ما یکی از تنها ۱۰۰۰ دستگاه سرا است که با گیربکس دستی تولید شد. گیربکس پنج سرعتهٔ دستی مطمئناً همه‌چیز را بهتر می‌کند و لذت رانندگی را افزایش می‌دهد هرچند که شاسی فاقد حس یک خودروی اسپرت واقعی است.
بااین‌حال، ظاهر جذاب و منحصربه‌فرد سرا باعث می‌شود هرگونه کاستی را سریعاً فراموش کنیم. طراحی داخلی خودرو آینده‌نگرانه به نظر می‌رسد و کابین جادارتر از بسیاری از کوپه‌های دودر است. همچنین سقف شیشه‌ای به‌قدری کابین را دل‌باز جلوه می‌دهد که هیچ سانروف پانورامای مدرنی نمی‌تواند. البته وجود این‌همه شیشه، آفتاب زیادی را وارد کابین می‌کند و به همین دلیل، سیستم تهویه تقویت شده است. علاوه بر این، برای شیشه‌های سقف نیز تویوتا آفتاب‌گیرهای قابل برداشتنی را تدارک دیده است. همین جزئیات مهندسی کوچک ویترینی از توانایی‌های تویوتا محسوب می‌شود.
به‌طورکلی، هرچند تویوتا سرا چندان مورد استقبال خریداران قرار نگرفت ولی سه دهه بعد ارزش یادآوری دارد و اگر این خودرو در بازارهای خارج از ژاپن هم عرضه می‌شد، شاید موفقیت بیشتری را تجربه می‌کرد زیرا واردات شخصی سرا به کشورهای دیگر نشان می‌دهد که در خارج از ژاپن هم تقاضا برای این کوپهٔ منحصربه‌فرد وجود داشته است.
